Το χωριό μας το Λουτράκι δεν ευρισκότανε στη θέσι αυτή. Εδώ ήρθαμε κ’ εκτίσαμε σπίτια μετά το 1912 που ελευθερώθηκε ο τόπος από τους Τούρκους. Το χωριό ευρισκότανε πιο ψηλά 5 χιλιόμετρα προς τα δυτικά, στο βουνό επάνω για να προφυλάγεται από τους Τούρκους της πιπεριάς που ήσαν πιο σκληροί Τούρκοι στον κάμπο μας. Το όνομα του χωριού παλαιά ήτανε Πόζιαρ. Μετωνομάσθηκε σε Λουτράκι μετά το 1920 από τα ιαματικά λουτρά που βρίσκονται έξω από το χωριό, δυτικά ως τρία χιλιόμετρα. Στο μέρος που έχει κτισθή τώρα το χωριό ήσαν παλαιότερα, προ του 1912, μικρές καλύβες που τις είχε το χωριό σαν αποθήκες για τα γεννήματα. Τα χωράφια του κάμπου τα εκαλιεργούσαν μέχρι το 1912 οι άνδρες, οι γυναίκες από το φόβο των Τούρκων δεν εκατέβαιναν κάτω. Οι κάτοικοι δε ασχολούταν με την υλοτομία διότι εφοβούνταν τους Τούρκους να κατέβουν κάτω στον κάμπο.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών