Δίπλα στο βουνό του χωριού μας έχομε παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής. Ένα καλοκαίρι πέρασαν από εκεί δυό γυναίκες. Η μιά μάζεψε λίγα βελανίδια (καρπό) γιατί εκεί είναι και δάσος από βελανιδιές. Η άλλη δεν πήρε τίποτε. Την νύκτα όταν οι δυό γυναίκες πήγαν στα σπίτια τους και πλάγιασαν, εκείνη που μάζεψε τον καρπό, είδε στον ύπνο οτι “εκείνο το πράγμα που μου το πήρες να μου το φέρης πίσω”, γιατί η γυναίκα αυτή όταν ξύπνησε ήταν παράλυτη. Παραδέχτηκε την αμαρτία της, γιατι έδωσε τον καρπό που μάζεψε στα γουρούνια. Ύστερα πήρε λάδι και τρείς βραδυές συνέχεια έστειλε άλλη γυναίκα να ανάβη τις καντήλες της Αγίας Παρασκευής. Και έτσι έγινα καλά. Αυτό έγινε πριν 80ριά χρόνια. Είναι άλήθεια. Είχα δεί την γυναίκα που το έπαθε αυτό μου την έδειξε η μητέρα μου. Από το δάσος της αγίας Παρασκευής δεν παίρνουμς τίποτα, ούτε φύλλο.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---