Μια φορά ήτονε ένας άθρωπος περίσσα αμαρτωλός, πόρνος, κλέφτης, ψεύτης, όλα τα κακά τα ’χενε. Έναν καλό είχενε μόνο πως ήλεγε τσι χαιρετισμούς τσι Παναγίας, όπου ’θελα πάει κι όπου ’θελα σταθή. Ακόμη κι ότινα ’θελα πάει στο πορνιλίκι ήλεγε πρώτας τσι χαιρετισμούς κι απόι πήγαινε. Οντόν επόθανε λέει ο χριστός: «Αυτός δεν είναι δικός μας, είναι για την κόλαση». Σηκώνεται απάνω η Παναγία και λέει: «Όχι, αυτός δε μπορεί να πάη στην κόλαση, γιατί είναι δικός μου. Τσι χαιρετισμούς μου τσι ’λεγε όπου ’θελα πάη κι όπου ’θελα σταθή». - Μα δε γίνεται αυτό. Δεν μπορεί να σωθή κλέφτης, ψεύτης και πόρνος. - Μα τότεσά θα πάω κι εγώ μαζί ντου. – Ε, να πας! Τση λέει ο χριστός. - Μ’ ανέν πάω θα πάρω και τα εννιά τάγματα των αγγέλων μαζί μου, γιατί είναι δικά μου. Κι ετσά εσυβάστηκεν ο χριστός κι εσώθηκε ο πόρνος.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---