Στη Μεγάλη Βιάννο έχουνε μιαν εκκλησά θαματουργή, την αγία Μαρίνα. Τον καιρό τση Τουρκιάς ήπεψε ένας αγάς κάμποσους Τούρκους να τήνε ξεθρονιάσουνε. Πάνε να μπούνε μέσα στην εκκλησά κι ακούνε μια φωνή από το ιερό και τους εφώνιαζε: «Όξω! Όξω!» και θωρούνε και μια χέρα και τσι ’πόβγανε. Δίδουνε αυτοί όξω ξετρουμισμένοι και πάνε και το λένε στον αγά. Τούτονέ και τούτονέ, αγά μου, και δε μπαίνομε εμείς μέσα. Βάνει τσις ομπρός του ο αγάς και τσι γιαγέρνει τα μπρος οπίσω. «Να πάτε ντελόγο να την ξεθρονιάσετε, γιατί δα σάσε κουτσοκεφαλίσω. Ξαναγιαγέρνουνε στην εκκλησά οι μπαρμάδες. Κι ακούνε πλια άγρια τη φωνή: «Να πάτε να πήτε κειουνουγιά που σας ήπεψε να ’ρθη αμοναχός του να ξεθρονιάση την εκκλησά». Γιαγέρνουνε πάλι στον αγά και λέσιν του το. Μανίζει ο αγάς και καβαλκεύγει τη φοράδα ντου και πάει στην εκκλησά. Φτάνει στην πόρτα και ω του θαύματος! Κόβγουνται τα χέρια ντου και τα πόδια ντου και πέφτουνε κάτω. Άλλα κομμάθια τον εμαζώξανε κι επήγανε και τον εθάψανε.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---