Ήτανε μια ζαβή μέσ' το χωριό μας, αγαθός άθρωπος, κ' επήαινε να βόσκη το ζώ τζη κ' ήτανε ένα dρυδάκι (-δρύς) εκεί κι απάνω στο dρύ ακαθούdανε ένα καλογεράκι. Ευτή εφοβήθηκενε και τση λέει : Μη φοβάσαι έγω είμ' ο Άη Ρωμανός και να πής στο Χουζούρο Κωσταdή οτι εβαρέθηκα να κάθωμαι εδώ απάνω, μόνου να μου κάμουνε εκκλησία. Εν εκάμαν τίποτα. Ύστερα ήστειλενε ο αδερφός μου λεφτά από τη Ρωσία, ‘ιατί τον είχενε παρακαλέσει τον Άη Ρωμανό να τονε βοηθήση να πιάση λεφτά και να του χτίση την εκκλησία. Εκεί που ανοίξανε τα θεμέλια ευρήκανε τα λειψανά dου. Το σώμα dου ήτανε ολόσωμα, εθάρρειες πως δεν ασάλεψενε καθόλου. Όλα τα κόκκαλα ήτανε ταιριασμένα. Όλα τα τροπάρια που λένε τση Παναγίας εβγαίνανε από το στόμα dου γραμμένα. Είναι τώρα εκεί εικόνα που βγαίνει μια κορδέλλα από το στόμα dου και τα γράφει απάνω.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---