Δεύτερος Εζ Γιώρgης ήταν στο νεκροταφείο του μνημόρου ή τουν μνημορίουν ο Εζ Γιώρgης έλεγαν γι' αυτό το ξωκλήσι. Ήταν παλιό χτίριο κι απ' έξω είχε μεγάλο βόροτο. Ήταν ξεχωμένη αρκετά η ρίζα του του βόροτου, είχε μια τρύπα κι έτσι μπορούσε να περάση κανείς από μέσα. Εκεί περνούσαν τα παιδιά, για να θεραπεύωνται απ' ασθένειες, για να μεγαλώσουν και για να ζήσουν και πολλά χρόνια. Να υπάς, να δέβης 'ς του Εζ Γιώρgη το βόροτο ποπουκάτου να 'φξής, να μη σε πιέσ' ο πόνος, να πας να διαβής απ' του Άϊ Γιώργη το βόροτο από κάτω, για να μεγαλώσης, να μη σε πιάση ο πόνος, έλεγαν οι μητέρες στα παιδιά. Πάνω στα κλωνάρια του βόροτου κρεμούσαν κουρέλια, που τα έκοβαν από τα ρούχα τους κι έλεγαν : Πονώ το τσουφάλι μου, να πομείνη αδά ο πόνος, με πονεί το κεφάλι μου, ν' απομείνη εδώ ο πόνος, ή αν είχαν ελονοσία, έλεγαν πϊένη με το ρίο, να 'πομείνη αδά, με πιάνει η θέρμη, ν' απομείνη εδώ. Αν ήταν πολλά τα κουρέλια στα κλωνάρια του βόροτου, έμπηγαν ξύλα στους τοίχους της εκλησίας και τα κρεμούσαν.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---