Λαϊκή παράδοση λέει οτι μια φορά ο Μουλά Χασάν, ο τελευταίος χότζας που κατοικούσε στα Φάρασα και ιερουργούσε στα γύρω τούρκικα χωριά, πήγε με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στον Ε Χρυστιέσταμα, να πλυθούνε στον αγιασμό, για να γιατρευτούν από ψώρα. Όταν πήγαιναν, είδαν το νερό άφθονο. Μπήκαν στην εκκλησία, άναψαν κεριά κι ο χότζας άρχισε να διαβάζη το βιβλίο του. Η γυναίκα του πήγε στο 'φτάλμι να πάρη νερό. Μόλις πλησίασε, το νερό χάθηκε από μπροστά της , ξεράθηκαν και οι αβορύες. Ξαναγυρίζει στην εκκλησία και το λέει στο χότζα, Βγήκε κι ο χότζας με τα παιδιά και είδαν το κακό. Ξαναγύρισε ο χότζας στην εκκλησία κι άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλή. Έξαφνα πετάχτηκε πάλι το νερό γαλάζιο γαλάζιο. Πήραν νερό, πλύθηκαν και ήπιαν. Ο χότζας είπε τότε : όποιος δεν πιστεύει στου Αγίου τούτου τα θάματα, να γίνη πέτρα. Ήρθε στα φάρασα, ετοίμασε γουρπάνι, πήρε τον παπά κι έκαμε λειτουργία στο άγιασμα. Είπε το θάμα και στους Τούρκους των γύρω χωριών κι από τότε είχαν φόβο και σέβονταν τις χριστιανικές εκκλησίες.

Λαϊκή παράδοση λέει οτι μια φορά ο Μουλά Χασάν, ο τελευταίος χότζας που κατοικούσε στα Φάρασα και ιερουργούσε στα γύρω τούρκικα χωριά, πήγε με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στον Ε Χρυστιέσταμα, να πλυθούνε στον αγιασμό, για να γιατρευτούν από ψώρα. Όταν πήγαιναν, είδαν το νερό άφθονο. Μπήκαν στην εκκλησία, άναψαν κεριά κι ο χότζας άρχισε να διαβάζη το βιβλίο του. Η γυναίκα του πήγε στο 'φτάλμι να πάρη νερό. Μόλις πλησίασε, το νερό χάθηκε από μπροστά της , ξεράθηκαν και οι αβορύες. Ξαναγυρίζει στην εκκλησία και το λέει στο χότζα, Βγήκε κι ο χότζας με τα παιδιά και είδαν το κακό. Ξαναγύρισε ο χότζας στην εκκλησία κι άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλή. Έξαφνα πετάχτηκε πάλι το νερό γαλάζιο γαλάζιο. Πήραν νερό, πλύθηκαν και ήπιαν. Ο χότζας είπε τότε : όποιος δεν πιστεύει στου Αγίου τούτου τα θάματα, να γίνη πέτρα. Ήρθε στα φάρασα, ετοίμασε γουρπάνι, πήρε τον παπά κι έκαμε λειτουργία στο άγιασμα. Είπε το θάμα και στους Τούρκους των γύρω χωριών κι από τότε είχαν φόβο και σέβονταν τις χριστιανικές εκκλησίες.
see the original item page
in the repository's web site and access all digital files of the item*
use
the file or the thumbnail according to the license:
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Attribution-NonCommercial-NoDerivatives
CC_BY_NC_ND



Λαϊκή παράδοση λέει οτι μια φορά ο Μουλά Χασάν, ο τελευταίος χότζας που κατοικούσε στα Φάρασα και ιερουργούσε στα γύρω τούρκικα χωριά, πήγε με τη γυναίκα του και τα παιδιά του στον Ε Χρυστιέσταμα, να πλυθούνε στον αγιασμό, για να γιατρευτούν από ψώρα. Όταν πήγαιναν, είδαν το νερό άφθονο. Μπήκαν στην εκκλησία, άναψαν κεριά κι ο χότζας άρχισε να διαβάζη το βιβλίο του. Η γυναίκα του πήγε στο 'φτάλμι να πάρη νερό. Μόλις πλησίασε, το νερό χάθηκε από μπροστά της , ξεράθηκαν και οι αβορύες. Ξαναγυρίζει στην εκκλησία και το λέει στο χότζα, Βγήκε κι ο χότζας με τα παιδιά και είδαν το κακό. Ξαναγύρισε ο χότζας στην εκκλησία κι άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλή. Έξαφνα πετάχτηκε πάλι το νερό γαλάζιο γαλάζιο. Πήραν νερό, πλύθηκαν και ήπιαν. Ο χότζας είπε τότε : όποιος δεν πιστεύει στου Αγίου τούτου τα θάματα, να γίνη πέτρα. Ήρθε στα φάρασα, ετοίμασε γουρπάνι, πήρε τον παπά κι έκαμε λειτουργία στο άγιασμα. Είπε το θάμα και στους Τούρκους των γύρω χωριών κι από τότε είχαν φόβο και σέβονταν τις χριστιανικές εκκλησίες.

Λουκόπουλος, Δημήτριος
Λουκόπουλος, Δημήτριος (EL)
Πετρόπουλος, Δημήτριος
Πετρόπουλος, Δημήτριος (EL)

Παραδόσεις

Καππαδοκία, Φάρασα


1949




Δ. Λουκοπούλου – Δ. Πετροπούλου, Η λαϊκή λατρεία των Φαράσων, Αθήνα, 1949, σελ. 36 – 37

Text

Greek

https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el

http://hdl.handle.net/20.500.11853/293227



*Institutions are responsible for keeping their URLs functional (digital file, item page in repository site)