Το μοναστήριον είχεν επίσης πολλά αμπέλια το κρασί το πουλούσε η καλόγρια στην “κρασοπλή” για λογαριασμόν του μοναστηριού. Το μοναστήριον διαλύθηκε όταν κατεστράφη και η Κοτίτσα από τους Τούρκους. Κατά την διάλυσιν οι μοναχοί έκρυψαν τους θησαυρούς του εις θέσιν “Θεοτόκος” Πλατανούσσης. Κατά την παράδοσιν ο θησαυρός βρισκεται προς το πηγάδι κοντά στον γκρεμό και επικοινωνει δι' υπογείου στοάς με τον εκεί ευρισκόμενον ναόν. Ο θησαυρός “βρίσκεται μέσα σ' ένα χάλκινο καζάνι και δίπλα του σ' ένα όμοιο καζάνι είναι φίδια. Αλλοίμονο όμως στην περιφέρεια και σ' αυτόν που θα σκάψει,αν αντί του θησαυρού ανοίξη το καζάνι με τα φίδια.” Τον βασικό θησαυρόν του μοναστηριού έκρυψαν εις θέσιν Άγιος Νικόλαος Καρυδέας “ανάμεσα στις δυό πετρούλες που πρωτοβαρεί (ανατέλει ο ήλιος)”. Κατ' άλλην εκδοχήν ανάμεσα σε δυό δένδρα αναολικώς του ναού της Αγίας Τριάδος των Πιστιανών Άρτης και κατά την τρίτην εκδοχήν, την οποίαν παραδέχονται και ως πιθανωτέραν, ο θησαυρός εκρύθη εις την “στέρναν” (υδαταποθήκην) του μοναστηριού.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών