Εις την αρχήν της κτίσεως του κόσμου ο ουρανός ήτο πολύ χαμηλός προς τη Γήν όθεν έφθανον αι όρνιθες και του ετσιμπούσαν δια του ράμφους των. Μη υποφέρων δε ταύτην την βάσανον ανέφερε επι τέλους την λύπην του εις την θάλασσαν ούσαν άβαθης τότε. Αυτή δε της είπε οτι είναι ικανή και πρόθυμος να παράσχη αυτή ύψος αν και ούτος είναι ικανός να παράσχη το αναγκαίον δια τα τέκνα της (τους ιχθύς) βάθος. Όθεν ο μεν ουρανός πάρεσχε τη θαλάσση βάθος αυτή δε ύψος εις αυτόν και ούτης ηλευθερώθη από τα τσίμπηματα των όρνιθων.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών