Ιδού τι μοί διηγήθη περί των τριών τούτων πτηνών αγαθός τις χωρικός ενώ ώδενον επί του ζώου του από Αθήνας ως Μαραθώνα και ηκούοντο εντός των δασών αι φωναί των : Τα πτηνά ταύτα ήσαν μαθηταί ενός διδασκάλου ούτινος τον πώλον καθεκάστων έφερον και επότιζον εις μίαν βρύσιν. Μίαν των ημερών παίζοντες παρά την βρύσην άφησαν τον πώλον όστις απεπλανηθές απωχέαδη. Τούτο μαθών ο διδάσκαλος του κατωράσθς ή μετεμορφώθησαν ες τα ομώνυμα πτηνά ατικρίοντε ζητούσι τον πώλον αδεη. έφερε και λωρίον εις τον λαιμόν. Και το μεν (η Τρυγών) φωνεί. Πρού, πρού, πρού ίνα έλθη ο όνος, το δε (Τουρλίς) <Τουρλί, Τουρλί, ήτοι το λουρί, το λουρί, όπερ έφερεν ο πώλος εις του λαιμόν και το άλλο (ο Μπούφος) <πώπαν! πώπαν! ήτσι πώπω! Πώπω! Τι επάθομεν ή τι θα πάθομεν. Δια του ευφυστάτου τούτου μύθου θέλουσι βεβαίως να παραστήσωσιν οι χωρικοί το ιδίωμα της φωνής των ανωτέρω πτηνών, άτινα ακούει τις φωνάζοντα κατά τον ανωτέρον τρόπον αυτάς των δασών της Ελλάδος κατά το θέρος. Ίσως δε ο μύθος να είναι εκ την <περί μεταμορφώσεων των ζώων> μύθων του οβιδίου.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---