Σ’ένα μέρος στον Καρβουνόλακκο (ανατ. Του χωρ.) περιθαλάσσιο ένας έσκαβγε για να κάμη βιστέρνα κ’ έφτασε σ’ένα βάθος κ(αι) αύρε δυό πέτρες μεάλες και τις ξεκόλλησε και φανερώθηκαν αμέτρητα μερμίγκια με φτερά και τον έπιασαν στα πόια και τότε αυτός θύμωσε και φώναξε : λύχνοι τριφίτιλοι τρετραφίτιλοι κ’ ένας τριφίτιλος υπάρχει ακόμα μέχρι σήμερα. Αυτό ήτο βίος κ’ έγιναν τριφίτιλοι λύχνοι γιατί ότι προλάβεις και φωνάξεις αυτό γίνεται.
This item is provided by the institution :
Academy of Athens
Repository :
Archives of Proverbs and Popular Legends of the Hellenic Folklore Research Centre, Academy of Athens