Εις ωριαίαν από της λαγγάδας απόστασιν υπάρχει βαθεία κ’ δασώδη τελιτός απολήγουσσα εις την θάλασσα, ήτις καλείται ‘’του Κονίμ το μνήμα’’. Ουδείς των εντοπίων εγχώρισε τον Κονίμ ή ακριβείς πληροφορίας γινώσκει περί του θανάτου του φαίνεται όμως ότι ο Κονίμ ήτο ήρωας κ’ ότι απέθανε πρό δυό ή ‘ς επέκενα εκατο ντάδων έτως με σίακον θάνατον. Το εκεί χυθέν αίμα του έγινε τελεσίμι, το οποίον ολίγους μόνον των εκείθεν διαδακών αφήνει ανενοχλήτους όθεν ταύτας σπεύδουσι πρως της δύσεως του ηλίου ν’αναμακρηθώσεν εκείθεν, μόνον κ φωνή του κατεχθονίου εκείνου τελεσίμι φρίκην εμεντεί τοις τε ανθρώπους ς’ ισή ζώσις πολλοί με διεβεβαίωσν ότι ήκουνταν ιδίος ωσί την επάραιαν εκείνω γενών. Αλλά ‘ς αυτά τα πλοία έχουνε το τελεσίμι τους ‘ς ουχί εν μάλιστα, αλλά δύο. Και το μέν εν ονομάζεται ο καλαφάτης του καικιού, το δ’έτερον το πουλί του καικιού. Όταν εν τινι πλοίω ακούει τον κρότον ‘’τηκ-τάκ’’, τότε πρέπει να γνωρίζη ότι είναι ‘’ο καλεφάτης’’, όστις δια του κρότου προμηνύει ούριον άνεμον, αίσιον δε του πλούν ούτος ποτέ δεν φαήνται αλλά μόνον εκούεται. Εν Καμρλί ‘ς τους πέριξ χωρίους καλείται ‘’κολοκυθάς’’. Όταν δε ακούει την φωνήν ‘’τσί-τσί’’, τότε προμηνύει τρικυμίαν ή άνεμον ο ακούσιος μίαν των φωνών τούτων, ανακσενεί την σπουδαίαν ταύτην αγγελίαν τω πλοτάρχω όστις ή μεταβαίνει κ’ κατακρίνεται ησύχως κ την κλίνην αυτού αν ηκουσθή ο καλασθή ο καλαφάτης, ή αγρυπνεί ‘ς καρτερεί προσπαθών να φθάση εις τον πλεστέστερον λυμένα ‘ς εξασφαλισθώ κ’ πρόληψης αύτη εστί διαδεδομένη καθ’ άπαντας τους καντικούς της ανατολάς.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---