1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Ταντρόενο αν ιδή φίδια καβαλλικεμένα δεν κάνει να τα ξεχωρίση, γιατί ξεχωρίζει κι αυτό έτσι τα χώρισε κ’η μακαρίτισσα η αδερφή μου και τη χώρισε ο Χάρος την ίδια χρονιά. Η δοξασία αύτη ενθυμίζει τον αρχαίον περί Τειρεσίου μύθον, ο οποίος κτυπήσας δια της βακτηρίας δύο συμπεγμένους όφεις μετέβαλε το γένος εις γυναίκα, και ανέλαβεν ύστερον την ανδρικήν μορφήν κατά τον αυτόν πάλιν τρόπον. Συναφεστέρα δ’όμως προς ταύτην είναι η περί Τιβερίου Γράκχου παράδοσις, ήτις αναφέρεται πιθανώς εις τοιαύτην τινά δοξασίαν. Κατά τον Πλούταρχον (Τιβ. Γράκχ.1), <λέγεται ποτε συλλαβείν αυτόν επί της κλίνης ζεύγος δρακόντων, τους δε μάντεις σκεψαμένους το τέρας άμφω μεν ούκ εάν ανελείν ουδέ αφείναι, περί δε θατέρω διαιρείν, ως ο μέν άρρην τω Τιβερίω φέροι θάνατον αναιρεθείς, η δε θήλεια τη Κορνηλία. Τον ούν Τιβέριον και φιλούντα την γυναίκα και μάλλον αυτώ προσήκειν, όντι πεσβυτέρω, τελευτάν ηγούμενον, έτι νέας ούσης εκείνης, τον μέν άρρενα κτείναι των δρακόντων, αφείναι δε την θήλειαν είτα ύστερον ου πολλώ χρόνω τελευτήσαι.> Κατά την παράδοσιν ταύτην η τύχη των συζύγων ήτο συνδεδεμένη προς την του ζεύγους των όφεων, του μεν οικοδεσπότου προς την του άρρενος, της δε οικοδεσποίνης προς την της Θηλείας. Και ενιαχού της Γερμανίας ομοίως πιστεύεται ότι εκάστη οικία έχει ζεύγος όφεων, άρρενα και θηλείαν, οίτινες δεν επιφαίνονται ειμή αν αποθάνη ο οικοδεσπότης ή η οικοδέσποινα, τότε δε και ο έτερος των όφεων θνήσκει. (Ησίοδ. Παρά Σχολ.Λυκόφρ. 683. Τζέτζ. Αυτ. Απολλοδωρ. Γ’ ς’ 7. Σχολ. Αμβρος. Και Αρλ. Εις Οδ Κ 494. Ευσταθ. Εις Οδ. Σελ. 1665, 41 κε. Φλεγ. Τράλλ. Π. θαυμ. 4 σελ. 73 Κ. Άντων. Λιβερ. 17. Ouid. Metam. III 324 κε. Hygin fab.75, ο έτερος των όφεων θνήσκει Grimm, deutsche Mythologie σελ. 572)

Ταντρόενο αν ιδή φίδια καβαλλικεμένα δεν κάνει να τα ξεχωρίση, γιατί ξεχωρίζει κι αυτό έτσι τα χώρισε κ’η μακαρίτισσα η αδερφή μου και τη χώρισε ο Χάρος την ίδια χρονιά. Η δοξασία αύτη ενθυμίζει τον αρχαίον περί Τειρεσίου μύθον, ο οποίος κτυπήσας δια της βακτηρίας δύο συμπεγμένους όφεις μετέβαλε το γένος εις γυναίκα, και ανέλαβεν ύστερον την ανδρικήν μορφήν κατά τον αυτόν πάλιν τρόπον. Συναφεστέρα δ’όμως προς ταύτην είναι η περί Τιβερίου Γράκχου παράδοσις, ήτις αναφέρεται πιθανώς εις τοιαύτην τινά δοξασίαν. Κατά τον Πλούταρχον (Τιβ. Γράκχ.1), <λέγεται ποτε συλλαβείν αυτόν επί της κλίνης ζεύγος δρακόντων, τους δε μάντεις σκεψαμένους το τέρας άμφω μεν ούκ εάν ανελείν ουδέ αφείναι, περί δε θατέρω διαιρείν, ως ο μέν άρρην τω Τιβερίω φέροι θάνατον αναιρεθείς, η δε θήλεια τη Κορνηλία. Τον ούν Τιβέριον και φιλούντα την γυναίκα και μάλλον αυτώ προσήκειν, όντι πεσβυτέρω, τελευτάν ηγούμενον, έτι νέας ούσης εκείνης, τον μέν άρρενα κτείναι των δρακόντων, αφείναι δε την θήλειαν είτα ύστερον ου πολλώ χρόνω τελευτήσαι.> Κατά την παράδοσιν ταύτην η τύχη των συζύγων ήτο συνδεδεμένη προς την του ζεύγους των όφεων, του μεν οικοδεσπότου προς την του άρρενος, της δε οικοδεσποίνης προς την της Θηλείας. Και ενιαχού της Γερμανίας ομοίως πιστεύεται ότι εκάστη οικία έχει ζεύγος όφεων, άρρενα και θηλείαν, οίτινες δεν επιφαίνονται ειμή αν αποθάνη ο οικοδεσπότης ή η οικοδέσποινα, τότε δε και ο έτερος των όφεων θνήσκει. (Ησίοδ. Παρά Σχολ.Λυκόφρ. 683. Τζέτζ. Αυτ. Απολλοδωρ. Γ’ ς’ 7. Σχολ. Αμβρος. Και Αρλ. Εις Οδ Κ 494. Ευσταθ. Εις Οδ. Σελ. 1665, 41 κε. Φλεγ. Τράλλ. Π. θαυμ. 4 σελ. 73 Κ. Άντων. Λιβερ. 17. Ouid. Metam. III 324 κε. Hygin fab.75, ο έτερος των όφεων θνήσκει Grimm, deutsche Mythologie σελ. 572)

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Ταντρόενο αν ιδή φίδια καβαλλικεμένα δεν κάνει να τα ξεχωρίση, γιατί ξεχωρίζει κι αυτό έτσι τα χώρισε κ’η μακαρίτισσα η αδερφή μου και τη χώρισε ο Χάρος την ίδια χρονιά. Η δοξασία αύτη ενθυμίζει τον αρχαίον περί Τειρεσίου μύθον, ο οποίος κτυπήσας δια της βακτηρίας δύο συμπεγμένους όφεις μετέβαλε το γένος εις γυναίκα, και ανέλαβεν ύστερον την ανδρικήν μορφήν κατά τον αυτόν πάλιν τρόπον. Συναφεστέρα δ’όμως προς ταύτην είναι η περί Τιβερίου Γράκχου παράδοσις, ήτις αναφέρεται πιθανώς εις τοιαύτην τινά δοξασίαν. Κατά τον Πλούταρχον (Τιβ. Γράκχ.1), <λέγεται ποτε συλλαβείν αυτόν επί της κλίνης ζεύγος δρακόντων, τους δε μάντεις σκεψαμένους το τέρας άμφω μεν ούκ εάν ανελείν ουδέ αφείναι, περί δε θατέρω διαιρείν, ως ο μέν άρρην τω Τιβερίω φέροι θάνατον αναιρεθείς, η δε θήλεια τη Κορνηλία. Τον ούν Τιβέριον και φιλούντα την γυναίκα και μάλλον αυτώ προσήκειν, όντι πεσβυτέρω, τελευτάν ηγούμενον, έτι νέας ούσης εκείνης, τον μέν άρρενα κτείναι των δρακόντων, αφείναι δε την θήλειαν είτα ύστερον ου πολλώ χρόνω τελευτήσαι.> Κατά την παράδοσιν ταύτην η τύχη των συζύγων ήτο συνδεδεμένη προς την του ζεύγους των όφεων, του μεν οικοδεσπότου προς την του άρρενος, της δε οικοδεσποίνης προς την της Θηλείας. Και ενιαχού της Γερμανίας ομοίως πιστεύεται ότι εκάστη οικία έχει ζεύγος όφεων, άρρενα και θηλείαν, οίτινες δεν επιφαίνονται ειμή αν αποθάνη ο οικοδεσπότης ή η οικοδέσποινα, τότε δε και ο έτερος των όφεων θνήσκει. (Ησίοδ. Παρά Σχολ.Λυκόφρ. 683. Τζέτζ. Αυτ. Απολλοδωρ. Γ’ ς’ 7. Σχολ. Αμβρος. Και Αρλ. Εις Οδ Κ 494. Ευσταθ. Εις Οδ. Σελ. 1665, 41 κε. Φλεγ. Τράλλ. Π. θαυμ. 4 σελ. 73 Κ. Άντων. Λιβερ. 17. Ouid. Metam. III 324 κε. Hygin fab.75, ο έτερος των όφεων θνήσκει Grimm, deutsche Mythologie σελ. 572)
Παπαμιχαήλ, Άννα Ι.
Παπαμιχαήλ, Άννα Ι. (EL)
Παραδόσεις
Αρκαδία, Κυνουρία
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Άννη Παπαμιχαήλ, Κυνουριακαί παραδόσεις εκ Βουρβούρων, Λαογραφία, σελ. 477, αρ. 4
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.