1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Τα σμερδάκια είναι τα’απορρίματα που ρίχνουμε οι γυναίκες ή τα αβάφτιγα παιδάκια που τα θάβουν όξω από την εκκλησία. Αν τύχη και τα θάψουν σε χώματα μαλακά, γίνονται σμερδάκια και βγαίνουν στις ρεμμματιές όξω. Άλλα μοιάζουν σαν μικρά παιδάκια, άλλα γίνονται κριάρια, άλλα πουλιά, άλλα σφαρδάκλοι. Πηδάνε, πάπ-πάπ! Και βγάνουνε μια πράσινη φωτιά και φωνάζουνε :ουά-ουά! Όποτε γίνονται κριάρια πάνε και μαγαρίζουνε τις προβατίνες κι εξάπαντος θα ψοφήση η προβατίνα, δεν γλυτώνει. Ο μπαρμπα-Πνάγος έκαψε μια φορά ένα σμερδάκι. Πήγε στη στάνη να κοιμηθή και είχε χάμω στρωμένη την κάπα του και καθώς έκανε έτσι να βάλη το κεφάλι του, όνοιωσε κάτι και χαρχάλευε. Ήταν ένα σμερδάκι που είχε χωθεί μέσα στην κάπα του και το είχε πάρει ο ύπνος, και το πλάκωσε ο γέρος. Σαν το είδε τούτο ο μπάρμπα-Πανάγος, άρπαξε την κάπα, όπως ήταν μαζί με το σμερδάκι, και το πέταξε μέσα στη φωτιά πούβραζε το λεβέτι και τόκαψε. Τα σμερδάκια είναι περισσότερο σε τόπους που φυτρώνουνε φλουσκούνια γιατί πάνε και τα βόσκουνε.

Τα σμερδάκια είναι τα’απορρίματα που ρίχνουμε οι γυναίκες ή τα αβάφτιγα παιδάκια που τα θάβουν όξω από την εκκλησία. Αν τύχη και τα θάψουν σε χώματα μαλακά, γίνονται σμερδάκια και βγαίνουν στις ρεμμματιές όξω. Άλλα μοιάζουν σαν μικρά παιδάκια, άλλα γίνονται κριάρια, άλλα πουλιά, άλλα σφαρδάκλοι. Πηδάνε, πάπ-πάπ! Και βγάνουνε μια πράσινη φωτιά και φωνάζουνε :ουά-ουά! Όποτε γίνονται κριάρια πάνε και μαγαρίζουνε τις προβατίνες κι εξάπαντος θα ψοφήση η προβατίνα, δεν γλυτώνει. Ο μπαρμπα-Πνάγος έκαψε μια φορά ένα σμερδάκι. Πήγε στη στάνη να κοιμηθή και είχε χάμω στρωμένη την κάπα του και καθώς έκανε έτσι να βάλη το κεφάλι του, όνοιωσε κάτι και χαρχάλευε. Ήταν ένα σμερδάκι που είχε χωθεί μέσα στην κάπα του και το είχε πάρει ο ύπνος, και το πλάκωσε ο γέρος. Σαν το είδε τούτο ο μπάρμπα-Πανάγος, άρπαξε την κάπα, όπως ήταν μαζί με το σμερδάκι, και το πέταξε μέσα στη φωτιά πούβραζε το λεβέτι και τόκαψε. Τα σμερδάκια είναι περισσότερο σε τόπους που φυτρώνουνε φλουσκούνια γιατί πάνε και τα βόσκουνε.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Τα σμερδάκια είναι τα’απορρίματα που ρίχνουμε οι γυναίκες ή τα αβάφτιγα παιδάκια που τα θάβουν όξω από την εκκλησία. Αν τύχη και τα θάψουν σε χώματα μαλακά, γίνονται σμερδάκια και βγαίνουν στις ρεμμματιές όξω. Άλλα μοιάζουν σαν μικρά παιδάκια, άλλα γίνονται κριάρια, άλλα πουλιά, άλλα σφαρδάκλοι. Πηδάνε, πάπ-πάπ! Και βγάνουνε μια πράσινη φωτιά και φωνάζουνε :ουά-ουά! Όποτε γίνονται κριάρια πάνε και μαγαρίζουνε τις προβατίνες κι εξάπαντος θα ψοφήση η προβατίνα, δεν γλυτώνει. Ο μπαρμπα-Πνάγος έκαψε μια φορά ένα σμερδάκι. Πήγε στη στάνη να κοιμηθή και είχε χάμω στρωμένη την κάπα του και καθώς έκανε έτσι να βάλη το κεφάλι του, όνοιωσε κάτι και χαρχάλευε. Ήταν ένα σμερδάκι που είχε χωθεί μέσα στην κάπα του και το είχε πάρει ο ύπνος, και το πλάκωσε ο γέρος. Σαν το είδε τούτο ο μπάρμπα-Πανάγος, άρπαξε την κάπα, όπως ήταν μαζί με το σμερδάκι, και το πέταξε μέσα στη φωτιά πούβραζε το λεβέτι και τόκαψε. Τα σμερδάκια είναι περισσότερο σε τόπους που φυτρώνουνε φλουσκούνια γιατί πάνε και τα βόσκουνε.
Ταρσούλη, Γεωργία
Ταρσούλη, Γεωργία (EL)
Παραδόσεις
Μεσσηνία, Πύλος, Γρίζι
1939
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 1378 Β, σελ. 26, Γ. Ταρσούλη, Γρίζι Πυλίας, 1939
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.