Εδώ χαμλά βγαίνοντας απά στο βουναλάκ’ έχ’ μια bέτρα και τ’ λέν τ’ Δράκ’ τα κόκκαλα. Οι πέτρες βγαίνουν σαν κόκκαλα. Λέν πως ήταν ένας Δράκος εκεί – από κει που πήγαινα λέγαν ότι φαντάζ’. Ένα βράδυ 10 – 11 η ώρα, βλέπω ένα bράμα και μ’ ακολουθούσε, άσπρο σα σκυλί – Είδες που λέν «άναψ’ φωτιά φεύγ’;» Είναι γεγονό – Ανάφτω σπίρτο να φύγ, αυτό χάνεται – Μ’ ήρθεν ιδέα, δίπλα μ’ να σ’ έχω, το χάσα – Με πέρασεν ιδέα, φάντασμα.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---