use the file or the thumbnail according to the license: CC BY-NC-SA 4.0 Attribution-NonCommercial-ShareAlike
Existence Humaine et Dignité de la personne
Τζίτζης , Σταμάτιος
Η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου του 1789 επιβεβαίωνε τα αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, τα οποία θεωρούνται αδιαχώριστα της ανθρώπινης φύσης. Κατ΄ αυτόν τον τρόπο, η παραπάνω διακήρυξη, προσέβλεπε στην επιβεβαίωση κάθε ανθρώπου ως συνεργού της κοινωνικοπολιτικής τάξεως. Η Διακήρυξη του 1948 ανοίγει άλλες προοπτικές. Θέτει την αξία ως θεμέλιο, ως πρότυπο θα λέγαμε για τα δικαιώματα του υποκειμένου. Η ιδέα της αξίας, όπως αυτή πέρασε από το στάδιο της καινοτομίας στους μεταγενέστερους, περιβάλλει την ανθρώπινη ύπαρξη, συνοψίζοντας τις ιδιότητες που απαρτίζουν την ατομικότητα της ανθρωπότητας. Η αξία εκλαμβάνεται ως ύψιστη και θεμελιώδης αρετή του σκεπτόμενου και δημιουργικού όντος χάριν του οποίου ιεροποιεί την ακεραιότητα και συγχρόνως χορηγεί προνομιακή θέση στον λόγο, Αντιπροσωπεύει όμως την ίδια στιγμή μία ποιότητα και ένα συναίσθημα τα οποία προδίδουν το ανθρώπινο δίδυμο σώμα-πνεύμα στο πέταγμα του για υπεροχή, ενώπιον της συνάντησης με το άλλο. Το μετα-νεοτερικό εκμηδενίζει το μυστικιστικό βάθος της ύπαρξης επειδή επικεντρώνεται στο απόλυτο του προσώπου δια του υπερθεματισμού της αξίας. Η αξία αποβαίνει κατ΄ αυτόν τον τρόπο εκδήλωση του σώματος. Μεταφράζεται σ΄ έναν ανθρωπισμό οδύνης: η προσβολή της ανθρώπινης αξίας παραπέμπει σ΄ ένα σώμα βασανισμένο και ατιμασμένο, το οποίο επιζητεί μία ηθική βασισμένη σε επιταγές σεβασμού του ανθρώπου ως προσώπου.
Academy of Athens
