use the file or the thumbnail according to the license: CC BY-NC-SA 4.0 Attribution-NonCommercial-ShareAlike
Aristote Urbaniste: «L΄esprit de Géometrie» et la Politeia
Rodrigo, Pierre
Ο Αριστοτέλης ορίζει στα Πολιτικά του την πόλη-κράτος με βάση τις πολιτειολογικές του αντιλήψεις και αρνείται κάθε άλλον ορισμό που θεμελιώνεται σε φυσικούς όρους, όπως είναι το έδαφος, η φυλή και ο αριθμός των κατοίκων. Έτσι καταργεί την ομωνυμία της έννοιας «πόλις». Στο πρώτο μέρος της παρούσας μελέτης αποδεικνύεται ότι αυτή η μέθοδος πολιτικής ανάλυσης είναι ακριβώς ανάλογη με εκείνη των φυσικών και βιολογικών πραγματειών: εάν η πόλη-κράτος είναι φυσική το «τέλος» κάθε φυσικού όντος επιβάλλει πράγματι ως κατευθυντήρια γραμμή την πολιτική ανάλυση της πραγμάτωσης του «ευ ζήν»· οι θεωρήσεις λοιπόν που συνδέονται με το φυσικό χώρο και χρόνο θα υπαχθούν στην αρχή αυτή. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η υπαγωγή αυτή στην περίπτωση της «άριστης πολιτείας»: το έδαφος και η φυλή θεωρούνται ως η «ύλη» της πολιτικής· μια ύλη που δεν ορίζεται καθ΄ εαυτήν και της οποίας ο πολιτικός καθορισμός, αναγκαίος οπωσδήποτε, εξαρτάται από το «πολιτικό» κριτήριο της «φιλίας». Τέλος, μελετώνται οι κριτικές που επιφυλάσσει ο Αριστοτέλης στους οπαδούς του ελληνικού «γεωμετρικού» πνεύματος: Πλάτων, Κλεισθένης και Ιππόδαμος. Αρνούμενος τόσο την αρχή της απόλυτης ενότητας της Πολιτείας όσο και την ειδητική απροσδιοριστία των Νόμων, κρίνοντας με το ίδιο σθένος τις βαθειές μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη και την πολεοδομία ή την πολιτική θεωρία του Ιππόδαμου, ο Σταγιρίτης αποδεικνύεται ο κατ΄ έξοχήν διανοητής του πολιτικού χώρου και χρόνου. Αριστοτέλης: ο πολεοδόμος και ο πιο τέλειος νεωτεριστής της εποχής του.
Academy of Athens
