Το Διδασκαλείο Κρήτης στο Ηράκλειο είχε στην κατοχή του πλήθος εποπτικών διδακτικών μέσων (εποπτικό υλικό και σχολικός εξοπλισμός) που χρησιμοποιούνταν κατά την εκπαιδευτική λειτουργία του. Τα μέσα αυτά αποτελούσαν ένα σημαντικό μέρος της κινητής περιουσίας του ιδρύματος, όπως προκύπτει και από την υπηρεσιακή αλληλογραφία του Διδασκαλείου. Το υλικό και ο εξοπλισμός αυτός διακρίνονται στις ακόλουθες κατηγορίες: α. Σχολικές Εικόνες. β. Σχολικοί Χάρτες. γ. Κεντήματα Διδασκαλείου. δ. Σχολικά έπιπλα. ε. Ποικίλα Αντικείμενα συλλογών και σχολικού εξοπλισμού. στ. Φωτογραφίες μαθητών/τριών και διδακτικού προσωπικού. στ. Εποπτικό υλικό μαθημάτων φυσικών επιστημών. ζ. Γραφική ύλη.
Η κατηγορία «Γραφική Ύλη» περιέχει γραφική ύλη διδασκαλίας και γραφής των μαθητών/τριών που εντοπίστηκε στα Πρότυπα Δημοτικά σχολεία του Διδασκαλείου Κρήτης. Ανάμεσα στα αντικείμενα της σχολικής ζωής συγκαταλέγονται οι κασετίνες, οι κονδυλοφόροι, οι κιμωλίες, τα μελάνια, τα μελανοδοχεία κ.ά., τα οποία συνθέτουν όψεις της καθημερινότητας του σχολείου. Να σημειωθεί ότι η αγορά της γραφικής ύλης, που απαιτούνταν για τη φοίτηση των μαθητών/τριών, αποτελούσε αρκετές φορές ένα επιπλέον κόστος για τις οικογένειες.Το ελληνικό κράτος, υιοθετώντας μια προνοιακή αντίληψη (Ν. 5019/1932), ίδρυσε το 1937 τον ημικρατικό οργανισμό «Ιματιοθήκη του Μαθητού», που υπαγόταν στο Υπουργείο Πρόνοιας, με σκοπό την ένδυση, υπόδηση και τον εφοδιασμό των άπορων μαθητών/τριών με βιβλία και γραφική ύλη.
Το συγκεκριμένο δοχείο μελανιού φέρει την ονομασία elvita. Πρόκειται για ένα γυάλινο μπουκάλι που περιέχει μελάνι χρώματος κυανόμαυρου. Χρησίμευε για να γεμίσει τα μελανοδοχεία που χρησιμοποιούσαν οι καθηγητές/τριες, αλλά και οι μαθητές/τριες για να κάνουν τις εργασίες τους. Τα μελάνια που χρησιμοποιούνταν είχαν τρεις χρωματισμούς: μπλε, μαύρο και κόκκινο. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα το μελάνι κατασκευαζόταν από φυτά. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να κυκλοφορεί έτοιμο μελάνι, το οποίο φυλάσσονταν μέσα σε γυάλινα συνήθως δοχεία, μικρότερης ή μεγαλύτερης χωρητικότητας. Αρχικά, η μελάνη γραφής εισάγονταν στην Ελλάδα από τις Η.Π.Α. και τη Μ. Βρετανία. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε η βιομηχανία του συγκεκριμένου προϊόντος και στον ελληνικό χώρο από την εταιρεία «Μενούνος».
(EL)
The Didaskaleion of Crete in Heraklion had in its possession a number of visual aiding teaching materials (visual material and school equipment) that were used during its educational function. These materials constituted an important part of the movable property of the institution, as it can be seen from the official correspondence of the Didaskaleion. This material and equipment are divided into the following categories: a. School pictures. b. School maps. c. Embroidery of the Didaskaleion. d. School furniture. e. Various items of collections and school equipment. f. Photographs of students and teaching staff. f. Aiding material for natural science courses. g. Stationery.
The category "Stationery" contains teaching and writing materials of the students located in the Standard Primary Schools of the Didaskaleion of Crete. Among the objects of school life are caskets, tubers, chalks, inks, inkwells, etc., which make up aspects of the daily life of the school. It should be noted that the purchase of stationery, which was required for the students' studies, was several times an additional cost for the families. The Greek state, adopting a welfare concept (Law 5019/1932), founded in 1937 the semi-governmental organization "Student's Clothing Store", which came under the Ministry of Welfare, with the aim of clothing, footwear and supplying students that were in need, with books and stationery.
This ink cartridge is called elvita. It is a glass bottle containing cyan-black ink. It was employed to fill the ink tanks that teachers and students used in order to do their homework. The inks used had three colors: blue, black and red. Until the early 20th century the ink was made from plants or by various other techniques. After World War I, ready-made ink, in small or larger glass containers, was released, Initially, writing ink was imported to Greece from the USA and Great Britain. Later the manufacture of the specific product was also developed in Greece by the company "Menounos".
(EN)
Le Didaskalio (École pour la formation des enseignants) de Crète à Héraklion disposait de plusieurs moyens et supports d’enseignement (matériel et équipement scolaires) qui étaient utilisés pour sa fonction éducative. Ces moyens et supports constituaient une partie importante des biens mobiliers de cette institution, ce qui ressort, entre autres, de l’étude de la correspondance officielle de Didaskalio. En ce qui concerne son matériel et son équipement, on distingue les catégories suivantes : a. Images scolaires, b. Cartes scolaires. c. Broderies de Didaskalio, d. Meubles scolaires, e. Divers objets des collections et de l’équipement scolaire, f. Photos des étudiant(e)s et du personnel enseignant, g. Outils d’enseignements pour les cours des sciences naturelles, h. Fournitures scolaires.
La catégorie «Fournitures scolaires» contient les fournitures scolairespour l’enseignement et pour l’écriture des élèves, retrouvées dans les «Écoles Élémentaires Modèles» (Protipa dimotika scholia) rattachées à Didaskalio de Crète. Parmi les objets de la vie scolaire figurent les trousses, les porte-plumes, les craies, les encres, les encriers, etc., qui renvoient au quotidien scolaire. Il est important de noter quel’ achat desfournitures scolairesqui étaient indispensables pour la scolarisation des élèves, constituait souvent une dépense supplémentaire pour les familles. L’état grec, dans un souci de prévoyance (loi N. 5019/1932) a créé en 1937 l’organisme semi-public «Le vestiaire de l’élève», qui relevait du Ministère de la Prévoyance, et qui avait comme but de procurer aux élèves les plus démunis des vêtements, des chaussures, des livres et desfournitures scolaires.
Sur la bouteille d’encre présentée ici on voit le nom «elvita». Il s’agit d’une bouteille en verre qui contient de l’encre de couleur bleuenoire. On l’utilisait pour remplir les encriers qu’utilisaient les professeurs mais aussi les étudiant(e)s pour faire leurs devoirs. Les encres utilisées étaient de trois couleurs : bleue, noire et rouge. Jusqu’au début du 20ème siècle, l’encre était fabriquée à partir de plantes ou avec différentes autres techniques. Après la Première Guerre Mondiale on a commencé à retrouver de l’encre prête à l’emploi, laquelle était conservée dans des bouteilles, souvent en verre, à haute ou petite capacité. Initialement l’encre utilisée pour l’écriture était importée en Grèce des États-Unis et de la Grande Bretagne. Ensuite, l’industrie concernant ce produit a été développée en Grèce aussi, par l’entreprise «Menounos».
(FR)
Special Account for Research Funds of University of Crete (SARF UoC)
