Στην έκθεση 0,10 διανεμήθηκαν φυλλάδια με τη διακήρυξη του Σουπρεματισμού, στα οποία οι Μαλέβιτς, Κλιουν, Μενκόφ, Πούνι και Μπογκοσλάφσκαγια εξέφραζαν τις απόψεις τους. Μαύρα τετράγωνα, κύκλο, σταυροί και άλλα γεωμετρικά σχήματα άρχισαν να αποκτούν χρώμα από τους μαθητές του, οι οποίοι μέχρι το 1919 είχαν δημιουργήσει σειρές με σουπρεματιστικές σπουδές και ολοκληρωμένα έργα.
Αναζητώντας μια νέα γλώσσα έκφρασης, ο Κλιουν πειραματιζόταν με διάφορα υλικά, κάτι που τον οδήγησε πέρα των ορίων της ζωγραφικής: η κυβοφουτουριστική περίοδος της δημιουργίας του κατέληξε στη δημιουργία πρωτότυπων τρισδιάστατων έργων, ανάγλυφων και γλυπτών, τα οποία προκαλούσαν μεγάλη εντύπωση στο κοινό των εκθέσεων της ρωσικής πρωτοπορίας τη δεκαετία του 1910.
Κατά τις δεκαετίες του 1910 και του 1920 πολλοί Ρώσοι καλλιτέχνες της πρωτοπορίας άρχισαν να αναζητούν επισταμένα μια τέχνη που θα συνδύαζε ταυτόχρονα το νέο με το καθολικό. Το φως και το χρώμα, που από πολύ καιρό όριζαν το αισθητικό πεδίο ενός ασαφούς συμβολισμού, ερμηνεύονταν εκ νέου από την οπτική της ηλεκτρομαγνητικής και της ενέργειας.
Το ενδιαφέρον του Ιβάν Κλιουν για τα χρώματα ξεκίνησε το 1916 και συνεχίστηκε καθόλη τη διάρκεια της ζωής του. Διάβασε και συνόψισε το έργο Επιστήμη των χρωμάτων του Όστβαλντ και άλλα σύγχρονα βιβλία για τη θεωρία των χρωμάτων, ενώ, συχνά τα αναγνώσματά του αποτέλεσαν έμπνευση για τη ζωγραφική του και του άνοιξαν δρόμο για να διδάξει στα ΒΧΟΥΤΕΜΑΣ.
Ο Κλιουν αντιμετώπισε από πολύ νωρίς το χρώμα και τα χρώματα της μπογιάς ως στοιχεία που θα πρέπει να εξετάζονται χωριστά, το καθένα σύμφωνα με τους κανόνες που το διέπουν. Θα μπορούσαν πλέον να «αποκτήσουν τη δική του υπόσταση» έγραφε, «να αναπτυχθούν ελεύθερα, και να αποκαλυφθούν σε μια Νέα Τέχνη του Χρώματος». Στα τέλη του 1917, στην έκθεση Βαλές Καρό, ο Κλιουν παρουσίασε σειρές πινάκων που αποτελούσαν 33 χρωματικές μελέτες, υπό τον τίτλο «Διερευνήσεις στο Χρώμα» (Iskaniia v tsvete). Οι πέντε σειρές που παρουσιάστηκαν διακρίνονταν σε συνθέσεις με ένα, δύο, τρία χρώματα, αλλά και πολύχρωμα στοιχεία.
Οι πρώτοι αφηρημένοι πειραματισμοί του Κλιουν ανάγονται στο διάστημα 1916-17 και μαρτυρούν ότι ο καλλιτέχνης μελετούσε προσεκτικά το νέο σουπρεματιστικό σύστημα: όπως και ο Μαλέβιτς, ο Κλιουν ασχολήθηκε με την αναζήτηση των πλαστικών δυνατοτήτων των γεωμετρικού σχήματος που είναι τοποθετημένο σε λευκό φόντο. Ο κύκλος των έργων, που έγιναν με μια αρκετά ασυνήθιστη τεχνική ζωγραφικής, με λάδι σε χαρτί, αποτελούνταν από αυτές τις συνθέσεις του ενός σχήματος όπως το κίτρινο τρίγωνο.
Τα έργο αυτό θυμίζει το έργο Κίτρινος Σουπρεματισμός του Καζιμίρ Μαλέβιτς του 1917. Εκ πρώτης όψεως οι σουπρεματιστικές μελέτες του Κλιουν διαφέρουν μεταξύ τους μόνο ως προς τη μορφή και το χρώμα των γεωμετρικών σχημάτων. Η προσεκτικότερη εξέτασή τους ωστόσο φανερώνει τις διαφορές στη διαμόρφωση της δομής των επιφανειών των επτά πινάκων. Οι υφές διαφέρουν από πολύ γυαλιστερές έως ματ.Το ενδιαφέρον του Κλιουν γαι την ποιότητα της επιφάνειας του πίνακα πρέπει να ενταχθεί στο πλαίσιο μιας γενικότερης στροφής της Πρωτοπορίας προς την υλικότητα.
(EL)
/aggregator/portal/institutions/MOMus
