Ο Μαλέβιτς την εποχή του ΓΚΙΝΧΟΥΚ, στα μέσα της δεκαετίας του 1920, άφησε την ανεικονική ζωγραφική και επέστρεψε στην πλαστική δημιουργία. Το πρόβλημα που τον απασχολούσε ήταν η μεταφορά των σουπρεματιστικών κατασκευών στον όγκο. Η δημιουργία των «πλανητικών» (όρος του Μαλέβιτς), ήταν το προκαταρκτικό στάδιο για τη γέννηση των γνωστών «Αρχιτεκτονικών», όπως ονόμαζε ο Μαλέβιτς τα ογκώδη σχήματα που κατασκεύαζε από ξύλο και γύψο. Σύμφωνα με το δημιουργό, οι κατασκευές αυτές θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν έργα σουπρεματιστικού ρυθμού ενός νέου γενικευμένου ύφους που θα καθόριζε όλες τις σφαίρες ύπαρξης της τέχνης.
Η τεχνική του κολάζ που επιτρέπει στο στοιχείο της υφής να αναπτυχθεί και ενότε απελευθερώνει τη νέα χρωματική επιφάνεια που δημιουργείται, ήταν μια από τις τεχνικές του Βλαντιμίρ Τάτλιν, των ζωγραφικών αναγλύφων της Λιουμπόβ Ποπόβα, των ιδιόμορφων ready made του Ιβάν Πούνι. Είναι γνωστό ότι ο Κλιουν υπήρξε δημιουργός πολλών κυβοφουτουριστικών αναγλύφων και γλυπτών, τα οποία όμως δε διασώθηκαν ούτε καν σε φωτογραφίες.
Την εμπειρία του από τα πορίσματα των ζωγραφικών πειραμάτων σε όγκο, που έκανε κατά την κυβοφουτουριστική περίοδο ο Κλιουν την επεξεργάστηκε κατά την περίοδο του Σουπρεματισμού. Ο καλλιτέχνης ήταν ένας από τους πρώτους που σχεδίασαν ιδιόμορφα σουπρεματιστικά γλυπτά. Δυστυχώς, από τις τριαδιάστατες σουπρεματιστικές κατασκευές του δεν κατασκευάστηκε ούτε μία, λόγω οικονομικών δυσκολιών.
Τα σχέδια του Κλιουν για σουπρεματιστικές τρισδιάστατες συνθέσεις έφεραν ευκρινώς τη σφραγίδα της καταγωγής τους. Ήταν, πράγματι, σχεδιαστικές ή ζωγραφικές συνθέσεις, που απέκτησαν όγκο. Η μετωπικότητά τους, η οποία φανερώνει την ιδιόμορφη ζωγραφική επιπεδότητα του Κλιουν, η έλλειψη αρχιτεκτονικής σύλληψης σ’ όλη την κατασκευή, ήταν χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, ο οποίος συνήθιζε να δουλεύει σε μουσαμά ή σε ένα κομμάτι χαρτί. Από την άλλη, ορισμένα από αυτά τα σχέδια θα μπορούσαν να πραγματώσουν μια ιδιόμορφη μη-αντικειμενική γλυπτική. Όταν ο Καζιμίρ Μαλέβιτς ασχολήθηκε με το θέμα της σουπρεματιστικής γλυπτικής, οι δικές του ογκομετρικές κατασκευές έφεραν άλλο χαρακτήρα, έγιναν αρχιτεκτονικά μοντέλα-σχέδια με αρχιτεκτονικές ιδιότητες.
Στο σχέδιό του για το Μνημείο στην Όλγα Ροζάνοβα, που έφυγε πρόωρα το Νοέμβριο του 1918, ο Κλιουν χρησιμοποίησε τη σουπρεματιστική κατασκευή για τη δημιουργία μιας συμβολικής εικόνας, η οποία θα έπρεπε να εκφράσει τη βαθιά σκέψη και το χαρακτήρα της δημιουργίας της ταλαντούχας Ρωσίδας καλλιτέχνιδος της πρωτοπορίας.
(EL)
/aggregator/portal/institutions/MOMus
