Η ενότητα έργων «Γη του Ζαχαροκάλαμου», που αποτελείται από 15 φωτογραφίες, αφηγείται μια ιστορία που λαμβάνει χώρα στον ιρανικό νότο. Πρόκειται για τη διαδικασία συγκομιδής των ζαχαροκάλαμων: στην αρχή καίνε τη γη και μετά αρχίζουν να κόβουν με κοφτερά δρεπάνια όλα τα ζαχαροκάλαμα. Μια εργασία επίπονη και επικίνδυνη που για τους περισσότερους φαντάζει απλή και εύκολη. Ο Salehi επιλέγει να φωτογραφίσει την καθημερινή ρουτίνα, τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις παρατηρώντας τους εργάτες χωρίς εκείνοι να το γνωρίζουν. Σύμφωνα με τον ίδιο τον καλλιτέχνη: «…είναι όμορφο και ανθρωπιστικό να καταγράφεις αυτές τις κινήσεις, αυτές τις λεπτομέρειες που τελικά κανείς δεν ενδιαφέρεται να παρακολουθήσει». Στην πλειονότητα των φωτογραφιών επιλέγει να αποδώσει τις δραστηριότητές τους μέσα από ομαδικές λήψεις. Δεν λείπει, ωστόσο, και εκείνη όπου πρωταγωνιστής της σύνθεσης είναι ο ίδιος ο εργάτης, θέτοντας έτσι στο επίκεντρο τον ίδιο τον άνθρωπο με τα σκαμμένα χαρακτηριστικά προσώπου που μαρτυρούν τις δύσκολες συνθήκες εργασίας. Με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να κάνει ένα κοινωνικόπολιτικό σχόλιο σχετικά με τις συνθήκες καταπόνησης των εργατών, που συχνά μπορεί να είναι απάνθρωπες, τις συνθήκες διαβίωσής τους και ακόμη να προκαλέσει ερωτήματα και σκέψεις για ανάλογες περιπτώσεις σε όλον τον κόσμο.
(EL)
The series of artworks titled "Land of Sugarcane," consisting of 15 photographs, tells a story that takes place in the southern region of Iran. It is about the process of harvesting sugarcane: initially, the land is burned and then the sugarcane is cut using sharp sickles. It's a strenuous and dangerous job that may appear simple and easy to most people. Salehi chooses to photograph the daily routine, the repetitive movements, observing the workers without their awareness.
According to the artist himself: "…it is beautiful and humane to record these movements, these details that ultimately no one cares to watch." In most of the photographs, he chooses to depict their activities through group shots. However, there is also one where the worker himself takes centre stage, focusing on the worker with worn facial features that bear witness to the harsh working conditions. In this way, he attempts to make a socio-political commentary on the conditions of workers, which can often be inhumane, their living conditions, and even provoke questions and thoughts about similar cases worldwide.
(EN)
/aggregator/portal/institutions/MOMus
