Αναφέρει ότι φοβόταν την παλινόρθωση πριν την 1η Μαρτίου όχι γιατί τον "επτόει" η βασιλευόμενη Δημοκρατία αλλά διότι γνώριζε πως το στέμμα επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για τη στερέωση της δικτατορίας του Κονδύλη και του αντιβενιζελικού κράτους του Μεταξά. Επίσης, επισημαίνει πως μόνο ο κίνδυνος αυτός ήταν που τον οδήγησε στην έγκριση του κινήματος και στην ανάληψη της ηγεσίας του καθώς ποτέ δεν θα έστεργε σε μια τέτοια θυσία προκειμένου να προλάβει απλώς την αντικατάσταση της Αβασίλευτης Δημοκρατίας του Τσαλδάρη από τη Βασιλευόμενη Δημοκρατία του Γεωργίου.
(EL)