Τάσσος

“Όταν άρχισα τις συστηματικές μου σπουδές και πέρασα στο βάθος των πραγμάτων, άρχισα να διαπιστώνω την ξεχωριστή γοητεία της χαρακτικής και τις πραγματικές της δυνατότητες σαν τέχνης που απευθύνεται στις μεγάλες μάζες του λαού. Αυτό το γεγονός μου εκάλυπτε και τους ιδεολογικούς μου προσανατολισμούς και διαπίστωσα ότι στη συνείδησή μου είχα μια εξισορρόπηση της κοινωνικής μου τοποθέτησης και των αισθητικών μου αναζητήσεων.”  (Απόσπασμα του Α. Τάσσου από την εκπομπή ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ των Γιώργου και Ηρώς Σγουράκη, Μέρος: 2, ΕΡΤ ΑΕ, 1985). 

Ο Αναστάσιος Αλεβίζος (25 Μαρτίου 1914 – 13 Οκτωβρίου 1985), γνωστός ως Τάσσος, ήταν διακεκριμένος Έλληνας χαράκτης.

Ως σπουδαστής στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας παρακολούθησε μαθήματα γλυπτικής και ζωγραφικής στα εργαστήρια του Θωμά Θωμόπουλου, του Ουμβέρτου Αργυρού και του Κωνσταντίνου Παρθένη, ενώ παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Γιάννη Κεφαλληνού. Εν τέλει ήταν ο κόσμος της χαρακτικής αυτός που τον κέρδισε· η εγχάραξη σχεδίων σε μια σκληρή και συνήθως επίπεδη επιφανεία, απ' όπου δημιουργούνταν μια μήτρα για την εκτύπωση πολλαπλών πρωτότυπων έργων, επιτρέποντας έτσι στη χαρακτική να καταστεί το πιο προσβάσιμο είδος τέχνης.

Με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το 1940, ο Τάσσος και άλλοι μαθητές του Κεφαλληνού, φιλοτέχνησαν προπαγανδιστικές αφίσες για την εμψύχωση του ελληνικού λαού. Μετά την απελευθέρωση, ασχολήθηκε και με άλλα θέματα πέρα από τον πόλεμο και τον αντιστασιακό αγώνα, όπως γυμνά, νεκρές φύσεις και πορτρέτα, ενώ ταυτοχρόνως άρχισε να χρησιμοποιεί και χρώμα στις ξυλογραφίες του.

Μεγάλο κομμάτι της δημιουργίας του Τάσσου αφορά το βιβλίο και τις γραφικές τέχνες. Συνεργάστηκε με τον Οργανισμό Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων (ΟΕΣΒ, μετέπειτα Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, ΟΕΔΒ), ενώ φιλοτέχνησε γραμματόσημα για λογαριασμό των Ελληνικών Ταχυδρομείων και της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Από τη δεκαετία του 1960, η θεματογραφία του άρχισε να επικεντρώνεται στην απόδοση της ανθρώπινης μορφής. Ταυτοχρόνως ασχολήθηκε με την αγιογραφία, ενώ συνέχισε να εικονογραφεί βιβλία.

Ο Τάσσος δημιουργούσε έργα στρατευμένης τέχνης τα οποία χαρακτηρίζονται από την τεχνική τους αρτιότητά και τη συγκινησιακή απόδοση της μορφής των απλών ανθρώπων του μόχθου και του πόνου. Είχε έντονες επιρροές από τη βυζαντινή τεχνοτροπία, ενώ σταδιακά εγκατέλειψε το χρώμα δουλεύοντας την αντίθεση του άσπρου-μαύρου. Χάραζε όλο και μεγαλύτερες πλάκες ξύλου και άρχισε να δημιουργεί θεματικές ενότητες μνημειακού χαρακτήρα. 

Λίγο πριν το τέλος της ζωής του δώρισε στην Εθνική Πινακοθήκη 150 ξυλογραφίες του.