Θεόφραστος Σακελλαρίδης

Ο Θεόφραστος Σακελλαρίδης (1883-1950) γεννιέται στην Αθήνα λίγο πριν την ανατολή του 20ου αιώνα. Την πρώτη του επαφή με την μουσική την έχει μέσω του πατέρα του, ιεροψάλτη, φιλoλόγου και διαπρεπή μουσικού Ιωάννη Σακελλαρίδη, ενώ συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές στο εξωτερικό, σε χώρες όπως η Γερμανία και η Ιταλία. Πρωτοεμφανίζεται το 1902 με επιτυχημένες συναυλίες με τον πατέρα και τον αδελφό του Άρη (ο οποίος υπήρξε Βαρύτονος) στο Μόναχο, την Ιταλία και την Αίγυπτο πριν επιστρέψει στην Αθήνα.

Ο Σακελλαρίδης γίνεται ο πρωτεργάτης της Ελληνικής ή Αθηναϊκής Οπερέτας, ενός είδους ελαφρού λυρικού θεάτρου που γνωρίζει μεγάλη άνθιση στις αρχές του 20ού αιώνα. Η Οπερέτα έχει έναν καθαρά ευρωπαϊκό αέρα, πραγματεύεται σχεδόν αποκλειστικά τη ζωή των αστών και μουσικά είναι ένα είδος σύνθετο, με ορχηστρική μουσική, χορωδιακά μέρη, άριες, ντουέτα, μπαλέτα κ.λ.π.

Με περισσότερες από 80 Οπερέτες στο ενεργητικό του, ο Σακελλαρίδης αναδεικνύει την Οπερέτα στο κυρίαρχο είδος θεάματος στην Αθήνα και όλη την Ελλάδα, με το έργο "Ο Βαφτιστικός" να ξεχωρίζει ως το πιο γνωστό και αγαπημένο. Άλλα σημαντικά έργα του είναι οι Οπερέτες "Η Δαιμονισμένη", "Θέλω να δω τον Παπά" και "Σατανερί".

“Τι χειροκροτήματα ήταν εκείνα ! Χίλιοι κεραυνοί αν έπεφταν μαζί, δεν θα προξενούσαν τόσο εκκωφαντικό πάταγο. Οι εκτελεσταί υπεχρεώθησαν να επαναλάβουν το ντουέττο πέντε φορές εν μέσω γενικής φρενίτιδος. Από κείνη τη στιγμή η υπόθεσις ήρχισε να θεωρείται πλέον κερδισμένη. Γρήγορη σαν αστραπή πέρασε τότε από μπροστά μου μια οπτασία. Μου φάνηκε πως έβλεπα κάποια μοίρα που μου έδειχνε να πάρω το δρόμο της οπερέττας, δρόμο που μου υπέδειξαν την άλλη μέρα και οι κριτικοί των εφημερίδων” 

λέει ο Σακελλαρίδης το 1908 μετά την πρώτη σε ελληνική μετάφραση παράσταση της γαλλική οπερέτας “Μαμζέλ Νιτούς” του Hervé. 

Κατά τη διάρκεια της κατοχής, δημιουργεί τραγούδια που εμψυχώνουν το ελληνικό κοινό, όπως το "Βάζει ο Ντούτσε τη Στολή του", που ερμηνεύει η Σοφία Βέμπο, και το "Ντούτσε-Ντούτσε", ερμηνευμένο από τον Νίκο Γούναρη. Το εμβατήριο "Ψηλά στο μέτωπο" γίνεται σύμβολο αντίστασης, τραγουδισμένο από τους στρατιώτες του '40. Επιπλέον, μεταξύ 1937-1945, γράφει μουσική για επιθεωρήσεις, όπως την “Τρελή Συμφωνία” και το “Φινίτο λα μούζικα”, σε συνεργασία με σπουδαίους θεατρικούς συγγραφείς όπως ο Αλέκος Σακελλάριος και ο Δημήτρης Γιαννουκάκης.

Η μουσική του παρουσία για πέντε ολόκληρες δεκαετίες γεμίζει τις ψυχές του κόσμου με αισιοδοξία, λυρισμό και αγάπη προς την ποιοτική μουσική. Οι μελωδίες του Σακελλαρίδη είναι διαχρονικές, αποτελώντας την ποπ κουλτούρα για γενιές Ελλήνων με τραγούδια όπως "Συ μου πήρες", "Τίκι-Τακ" ("Η καρδιά μου πονεί για σας"), και "Στ' άγριο το δάσος". 

Το μουσικό του ύφος, γεμάτο μελωδία και ζωντάνια, συνδυάζει αρμονικά την ελληνική παραδοσιακή μουσική, το δημοτικό τραγούδι, την καντάδα, την ιταλική όπερα, και άλλα δημοφιλή ευρωπαϊκά είδη της εποχής. Τα λιμπρέτα του, γραμμένα σε ζωντανή δημοτική γλώσσα, αντλούν έμπνευση από την αστική ζωή της εποχής και αποτυπώνουν με χιούμορ και σάτιρα το κοινωνικό γίγνεσθαι, δημιουργώντας ένα μοναδικό και αγαπητό μουσικό ιδίωμα.