Ο κόσμος των ανασκαφών

Η διαδρομή της εφαρμοσμένης αρχαιολογικής φωτογραφίας ακολουθεί έναν ενιαίο δρόμο, στον οποίο συμπορεύονται η καταγραφή και η δημιουργικότητα. Το κάθε είδος φωτογραφικής αρχαιολογικής τεκμηρίωσης απαιτεί εξειδικευμένη φωτογράφιση, διαφορετικό εξοπλισμό και διαφορετική ματιά και προσέγγιση, ανάλογα με τις ανάγκες της αρχαιολογικής έρευνας. Φωτογράφοι και αρχαιολόγοι συνεργάζονται, ενώ αρχαιολόγοι φωτογραφίζουν συχνά και οι ίδιοι. Στη θεματική αυτή έκθεση θα περιδιαβείτε σε φωτογραφίες από 100 χρόνια ανασκαφών στον ελλαδικό χώρο.

Πρόσωπα θρυλικά του 20ου αιώνα, αρχαιολόγοι, έλληνες και ξένοι, οι οποίοι έφεραν στο φως φημισμένους τόπους της αρχαιότητας παρελαύνουν μέσα από τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της έκθεσης. Χαμογελώντας μέσα στα σκάμματα, καθαρίζοντας όστρακα, καταγράφοντας και ταξινομώντας τα ευρήματα, εργάτες, αρχαιολόγοι, φωτογράφοι, όλη η ανασκαφική ομάδα ελληνικών και ξένων αρχαιολογικών σχολών, τοποθετούνται στο αφηγηματικό πλαίσιο μιας συστηματικής αρχαιολογικής ανασκαφής.

Αλλά και οι φωτογραφίες και αεροφωτογραφίες των αρχαιολογικών θέσεων, έρημων, χωρίς καμιά ανθρώπινη παρουσία μας καλούν σε μια αισθητηριακή διερεύνηση των υλικών καταλοίπων του παρελθόντος. Κατάλοιπα τα οποία νοσταλγικά φωτογράφισαν οι αρχαιολόγοι το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, όταν η Ελλάδα ήταν ακόμα μια φτωχική, αγροτική κατά βάση χώρα, αλλά συνεχώς έβγαζε από τα σπλάχνα της μαρτυρίες ενός πλούσιου παρελθόντος, «ἡ ἀνατομία μιᾶς ξοδεμένης δύναμης», όπως γράφει ο Σεφέρης στο ποίημα του “Εγκώμη”.

“Κι ἐγὼ προχώρεσα πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δουλεύαν, γυναῖκες κι ἄντρες μὲ τ᾿ ἀξίνια σὲ χαντάκια. Ἦταν μία πολιτεία παλιά· τειχιὰ δρόμοι καὶ σπίτια ξεχώριζαν σὰν πετρωμένοι μυῶνες κυκλώπων, ἡ ἀνατομία μιᾶς ξοδεμένης δύναμης κάτω ἀπ᾿ τὸ μάτι τοῦ ἀρχαιολόγου τοῦ ναρκοδότη ἢ τοῦ χειρούργου. φαντάσματα καὶ ὑφάσματα, χλιδὴ καὶ χείλια, χωνεμένα καὶ τὰ παραπετάσματα τοῦ πόνου διάπλατα ἀνοιχτά ἀφήνοντας νὰ φαίνεται γυμνὸς κι ἀδιάφορος ὁ τάφος.”