Στα νοτιοδυτικά του χωριού μας, και πέρσι ακόμα βρισκόταν μια πελώρια πέτρα, που ωνομαζόταν «πέτρα του μαύρου» (την εξαφάνισε ο εκσκαφέας). Για την πέτρα αυτή λέγεται πως στα παλιά ήταν το παρατηρητήριο κάποιου «μαύρου», που αποτελούσε φόβητρο στους διαβάτες. Κι οι διαβάτες ήταν πολλοί, προπαντός πήγαιναν σε κάποιο μύλο ν’ αλέσουν. Αυτοί ήταν κι οι πιο ενδιαφέροντες. Έχαναν τα σακκιά με το σιτάρι και τα μυλωνιάτικα. Αυτό εξακολουθούσε για αρκετά χρόνια ώσπου στο τέλος δυο αχώριστοι φίλοι αποφάσισαν να γλιτώσουν την περιοχή από το μαύρο. Παίρνοντας μιαν πιστόλα, τράβηξαν απαρατήρητοι κατά το μέρος του Μαύρου. Μια πιστολιά ήταν αρκετή. Ο μαύρος έγειρε από την πέτρα άπνους. Πήραν το άψυχο σώμα του Μαύρου και τον έθαψαν βαθειά σε μέρος που δεν απεκάλυψαν ποτέ σε κανένα. Μερικοί λένε πως μίλησαν γι’ αυτό στα βαθειά των γεράματα. Από τότε και το χωράφι πούταν μέσα η πέτρα του Μαύρου παρέμεινε με το όνομα «Πέτρα του Μαύρου».

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---