Υπάρχει η παράδοσις ότι οι κάτοικοι του Λουτρακίου και του Αγίου Αθανασίου ήρθαν κ’ εγκαταστάθηκαν εδώ από άλλο μέρος από κάτω (=δηλ. από την νοτίαν Ελλάδα), άλλοι λένε από την Πελοπόννησο. Ήρθαν σαν εξόριστοι από τους Τούρκους. Εχώρισαν στη Σκύδρα, κάτω από την Έδεσσα. Ήσαν δυο αδέρφια και εκεί διεφώνησαν. Ο ένας έλεγε να πάμε προς βορράν, ο άλλος προς τα βορειοδυτικά. Τελευταία εχώρισαν και ο ένας ήρθε εδώ κ’ εγκαταστάθηκε και ο άλλος επήγε στον Άγιο Αθανάσιο. Αυτός που ήρθε κ’ εγκαταστάθηκε στο χωριό μας επήγε πιο ψηλά, εκεί που ήταν παλαιότερα, προ του 1912, το χωριό. Έκτισε το σπίτι του σ’ ένα μέρος πιο ψηλά που λέγεται σήμερον Βέτκου του Σέλλο (=το παλιό χωριό). Είχαν γίνει εκεί αρκετά σπίτια. Μετά τους έπιασε αρρώστια, πανούκλα, και τους πήρε η ιδέα πως το μέρος αυτό δεν θα’ ναι καλό κ’ έτσι έφυγαν και εκατέβηκαν πιο κάτω. Ηθέλησαν να διαλέξουν το μέρος που θα κτίσουν το νέο χωριό. Έστησαν ένα πάσσαλο κάτω στη γη και είπαν. «Εάν θα μαζευτούν μυρμήκια μέχρι αύριο γύρω στον πάσσαλο, το μέρος θα είναι κατάλληλο για να κατοικήσουν». Την επομένη είδαν τον πάσσαλο γεμάτο μυρμήκια και έτσι έκτισαν εκεί το χωριό Πόζιαρ, όπου εκατοικούσαμε μέχρι το 1918.

Υπάρχει η παράδοσις ότι οι κάτοικοι του Λουτρακίου και του Αγίου Αθανασίου ήρθαν κ’ εγκαταστάθηκαν εδώ από άλλο μέρος από κάτω (=δηλ. από την νοτίαν Ελλάδα), άλλοι λένε από την Πελοπόννησο. Ήρθαν σαν εξόριστοι από τους Τούρκους. Εχώρισαν στη Σκύδρα, κάτω από την Έδεσσα. Ήσαν δυο αδέρφια και εκεί διεφώνησαν. Ο ένας έλεγε να πάμε προς βορράν, ο άλλος προς τα βορειοδυτικά. Τελευταία εχώρισαν και ο ένας ήρθε εδώ κ’ εγκαταστάθηκε και ο άλλος επήγε στον Άγιο Αθανάσιο. Αυτός που ήρθε κ’ εγκαταστάθηκε στο χωριό μας επήγε πιο ψηλά, εκεί που ήταν παλαιότερα, προ του 1912, το χωριό. Έκτισε το σπίτι του σ’ ένα μέρος πιο ψηλά που λέγεται σήμερον Βέτκου του Σέλλο (=το παλιό χωριό). Είχαν γίνει εκεί αρκετά σπίτια. Μετά τους έπιασε αρρώστια, πανούκλα, και τους πήρε η ιδέα πως το μέρος αυτό δεν θα’ ναι καλό κ’ έτσι έφυγαν και εκατέβηκαν πιο κάτω. Ηθέλησαν να διαλέξουν το μέρος που θα κτίσουν το νέο χωριό. Έστησαν ένα πάσσαλο κάτω στη γη και είπαν. «Εάν θα μαζευτούν μυρμήκια μέχρι αύριο γύρω στον πάσσαλο, το μέρος θα είναι κατάλληλο για να κατοικήσουν». Την επομένη είδαν τον πάσσαλο γεμάτο μυρμήκια και έτσι έκτισαν εκεί το χωριό Πόζιαρ, όπου εκατοικούσαμε μέχρι το 1918.
see the original item page
in the repository's web site and access all digital files of the item*
use
the file or the thumbnail according to the license:
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Attribution-NonCommercial-NoDerivatives
CC_BY_NC_ND



Υπάρχει η παράδοσις ότι οι κάτοικοι του Λουτρακίου και του Αγίου Αθανασίου ήρθαν κ’ εγκαταστάθηκαν εδώ από άλλο μέρος από κάτω (=δηλ. από την νοτίαν Ελλάδα), άλλοι λένε από την Πελοπόννησο. Ήρθαν σαν εξόριστοι από τους Τούρκους. Εχώρισαν στη Σκύδρα, κάτω από την Έδεσσα. Ήσαν δυο αδέρφια και εκεί διεφώνησαν. Ο ένας έλεγε να πάμε προς βορράν, ο άλλος προς τα βορειοδυτικά. Τελευταία εχώρισαν και ο ένας ήρθε εδώ κ’ εγκαταστάθηκε και ο άλλος επήγε στον Άγιο Αθανάσιο. Αυτός που ήρθε κ’ εγκαταστάθηκε στο χωριό μας επήγε πιο ψηλά, εκεί που ήταν παλαιότερα, προ του 1912, το χωριό. Έκτισε το σπίτι του σ’ ένα μέρος πιο ψηλά που λέγεται σήμερον Βέτκου του Σέλλο (=το παλιό χωριό). Είχαν γίνει εκεί αρκετά σπίτια. Μετά τους έπιασε αρρώστια, πανούκλα, και τους πήρε η ιδέα πως το μέρος αυτό δεν θα’ ναι καλό κ’ έτσι έφυγαν και εκατέβηκαν πιο κάτω. Ηθέλησαν να διαλέξουν το μέρος που θα κτίσουν το νέο χωριό. Έστησαν ένα πάσσαλο κάτω στη γη και είπαν. «Εάν θα μαζευτούν μυρμήκια μέχρι αύριο γύρω στον πάσσαλο, το μέρος θα είναι κατάλληλο για να κατοικήσουν». Την επομένη είδαν τον πάσσαλο γεμάτο μυρμήκια και έτσι έκτισαν εκεί το χωριό Πόζιαρ, όπου εκατοικούσαμε μέχρι το 1918.

Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ.
Σπυριδάκης, Γεώργιος Κ. (EL)

Παραδόσεις

Πέλλα, Λουτράκι


1961




Λ. Α. αρ. 2394, σελ. 388 – 389, Γεωργ.Κ. Σπυριδάκη, Λουτράκι Πέλλης, 1961

Text

Greek




*Institutions are responsible for keeping their URLs functional (digital file, item page in repository site)