Τον καιρό τ΄ Αλή πασά ζούσε στο χωριό, το Φορτόσι, μια κοπέλλα πουλύ όμορφ’. Τ’ Αλή πασά οι δ’κοί του τ’ ανθρώπ’ του είπαν για την εμορφιά τς. Για να τ’ν πάρ’ στο χαρέμι όμως ήταν μικρή ακόμα. Και την τάϊζι για να μεγαλώσ’ η κοπέλλα. Μέρα και νύχτα η κοπέλλ’ αυτή έσγκ’ζε (=έσκουζε) γιατί θα πάαινε σκλάβα στον πασά. Μαλλιοτραβιώνταν. Απ’ τς πολλές τς φορές και τς μετάνοιες ξημερώσι μιαν αυγή κατάμαυρη κ’ ελεεινή και μαζεύτ’κε κουβάρ’. Το σπίτ’ αυτό είναι το κ’ είναι ερείπιο.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών