Εις το μέσον σχεδόν της μεταξύ Πλάτσης και Σελινίτσης οδού υπήρχε, μέχρι της προ ολίγων ετών ανακαινίσεως της οδού ταύτης, επί τινός βράχου σχήμα παριστών οφθαλμόν. Το σχήμα τούτο ήτο γνωστό εις πάντας τους εκείθεν διερχομένους, οίτινες προσείχον, ίνα μη πατήσωσιν επ’ αυτού, πολλοί δε διερχόμενοι εκείθεν εσταυροκοπούντο και ησπάζοντο το μάτι, «μάτι της Παναγίας» όπως κοινώς ελέγετο το σχήμα εκείνο. Περί τούτου υπάρχει η εξής παράδοσις : Όταν οι Τούρκοι επήλθον εναντίον των χωριών του Ζυγού (ουδενός άλλου επιδραμόντος λαού η ανάμνησις διασώζεται εν Μάνη) οι κάτοικοι των χωρίων έντρομοι κατέφυγον εις τα όρη. Οι Τούρκοι πυρπολήσαντές τινά χωριά εστρατοπ΄ρδευσαν, ινά αναπαυθώσιν Αίφνης οι εις τα βουνά του Ταϋγέτου καταφυγόντες Μανιάται βλέπουσι τους Τούρκους ταρασσομένους, και είτα τρεπομένους εις φυγείν εντείνουσι την προσοχή των και βλέπουσι μίαν ωραιοτάτην γυναίκα ήτις κρατούσα ρόκαν εις τας χείρας κατεδίωκεν τους φεύγοντας Τούρκους, εφόνευε δε πλείστους εξ’ αυτών δι’ απλής επαφής της ρόκας της προς οιονδήποτε μέλος του σώματος των εχθρών. Αναθαρρήσαντες κατήλθον των ορέων και εύρον την γυναίκα εκείνην καθημένην και κλαίουσαν επί της θέσεως εν ή υπήρχε μέχρι προ ολίγων ετών το μάτι της Παναγίας. Πιστεύεται δε ότι εσχηματίσθη επί του βράχου ο οφθαλμός εκείνος εκ των ρευσάντων δακρύων της γυναικός εκέινης, ήτις κατά την παράδοσιν ήτο η Παναγία, η οποία ήλθε προς βοήθειαν των χριστιανών και εφόνευσε πλείστους Τούρκους, τρέψασα τους λοιπούς εις φυγήν, αλλ’ όταν είδε τους υπ’ αυτής φονευθέντας ελυπήθη και έκλαυσε. (Παραπλήσια η περί της σωτηρίας της Καρδαμύλης υπό της Παναγίας μανιάτικη παράδοσις. Βλ. τας εμάς παραδόσεις αρ. 193 και 6,109,796, Σ.Τ.Δ).

Εις το μέσον σχεδόν της μεταξύ Πλάτσης και Σελινίτσης οδού υπήρχε, μέχρι της προ ολίγων ετών ανακαινίσεως της οδού ταύτης, επί τινός βράχου σχήμα παριστών οφθαλμόν. Το σχήμα τούτο ήτο γνωστό εις πάντας τους εκείθεν διερχομένους, οίτινες προσείχον, ίνα μη πατήσωσιν επ’ αυτού, πολλοί δε διερχόμενοι εκείθεν εσταυροκοπούντο και ησπάζοντο το μάτι, «μάτι της Παναγίας» όπως κοινώς ελέγετο το σχήμα εκείνο. Περί τούτου υπάρχει η εξής παράδοσις : Όταν οι Τούρκοι επήλθον εναντίον των χωριών του Ζυγού (ουδενός άλλου επιδραμόντος λαού η ανάμνησις διασώζεται εν Μάνη) οι κάτοικοι των χωρίων έντρομοι κατέφυγον εις τα όρη. Οι Τούρκοι πυρπολήσαντές τινά χωριά εστρατοπ΄ρδευσαν, ινά αναπαυθώσιν Αίφνης οι εις τα βουνά του Ταϋγέτου καταφυγόντες Μανιάται βλέπουσι τους Τούρκους ταρασσομένους, και είτα τρεπομένους εις φυγείν εντείνουσι την προσοχή των και βλέπουσι μίαν ωραιοτάτην γυναίκα ήτις κρατούσα ρόκαν εις τας χείρας κατεδίωκεν τους φεύγοντας Τούρκους, εφόνευε δε πλείστους εξ’ αυτών δι’ απλής επαφής της ρόκας της προς οιονδήποτε μέλος του σώματος των εχθρών. Αναθαρρήσαντες κατήλθον των ορέων και εύρον την γυναίκα εκείνην καθημένην και κλαίουσαν επί της θέσεως εν ή υπήρχε μέχρι προ ολίγων ετών το μάτι της Παναγίας. Πιστεύεται δε ότι εσχηματίσθη επί του βράχου ο οφθαλμός εκείνος εκ των ρευσάντων δακρύων της γυναικός εκέινης, ήτις κατά την παράδοσιν ήτο η Παναγία, η οποία ήλθε προς βοήθειαν των χριστιανών και εφόνευσε πλείστους Τούρκους, τρέψασα τους λοιπούς εις φυγήν, αλλ’ όταν είδε τους υπ’ αυτής φονευθέντας ελυπήθη και έκλαυσε. (Παραπλήσια η περί της σωτηρίας της Καρδαμύλης υπό της Παναγίας μανιάτικη παράδοσις. Βλ. τας εμάς παραδόσεις αρ. 193 και 6,109,796, Σ.Τ.Δ).
see the original item page
in the repository's web site and access all digital files of the item*
use
the file or the thumbnail according to the license:
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Attribution-NonCommercial-NoDerivatives
CC_BY_NC_ND



Εις το μέσον σχεδόν της μεταξύ Πλάτσης και Σελινίτσης οδού υπήρχε, μέχρι της προ ολίγων ετών ανακαινίσεως της οδού ταύτης, επί τινός βράχου σχήμα παριστών οφθαλμόν. Το σχήμα τούτο ήτο γνωστό εις πάντας τους εκείθεν διερχομένους, οίτινες προσείχον, ίνα μη πατήσωσιν επ’ αυτού, πολλοί δε διερχόμενοι εκείθεν εσταυροκοπούντο και ησπάζοντο το μάτι, «μάτι της Παναγίας» όπως κοινώς ελέγετο το σχήμα εκείνο. Περί τούτου υπάρχει η εξής παράδοσις : Όταν οι Τούρκοι επήλθον εναντίον των χωριών του Ζυγού (ουδενός άλλου επιδραμόντος λαού η ανάμνησις διασώζεται εν Μάνη) οι κάτοικοι των χωρίων έντρομοι κατέφυγον εις τα όρη. Οι Τούρκοι πυρπολήσαντές τινά χωριά εστρατοπ΄ρδευσαν, ινά αναπαυθώσιν Αίφνης οι εις τα βουνά του Ταϋγέτου καταφυγόντες Μανιάται βλέπουσι τους Τούρκους ταρασσομένους, και είτα τρεπομένους εις φυγείν εντείνουσι την προσοχή των και βλέπουσι μίαν ωραιοτάτην γυναίκα ήτις κρατούσα ρόκαν εις τας χείρας κατεδίωκεν τους φεύγοντας Τούρκους, εφόνευε δε πλείστους εξ’ αυτών δι’ απλής επαφής της ρόκας της προς οιονδήποτε μέλος του σώματος των εχθρών. Αναθαρρήσαντες κατήλθον των ορέων και εύρον την γυναίκα εκείνην καθημένην και κλαίουσαν επί της θέσεως εν ή υπήρχε μέχρι προ ολίγων ετών το μάτι της Παναγίας. Πιστεύεται δε ότι εσχηματίσθη επί του βράχου ο οφθαλμός εκείνος εκ των ρευσάντων δακρύων της γυναικός εκέινης, ήτις κατά την παράδοσιν ήτο η Παναγία, η οποία ήλθε προς βοήθειαν των χριστιανών και εφόνευσε πλείστους Τούρκους, τρέψασα τους λοιπούς εις φυγήν, αλλ’ όταν είδε τους υπ’ αυτής φονευθέντας ελυπήθη και έκλαυσε. (Παραπλήσια η περί της σωτηρίας της Καρδαμύλης υπό της Παναγίας μανιάτικη παράδοσις. Βλ. τας εμάς παραδόσεις αρ. 193 και 6,109,796, Σ.Τ.Δ).

Τσουμελέας, Σ.
Τσουμελέας, Σ. (EL)

Παραδόσεις

Μάνη


1916




Σ. Τσουμελέας, Μάνη, Λαογραφία Ε, 1915 – 1916, σελ. 637, αρ. 1

Text

Greek




*Institutions are responsible for keeping their URLs functional (digital file, item page in repository site)