1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Θρύλος είχε γίνει στα Φάρασα ο Χατζή Εφεντής. Η παρακάτω αφήγηση της Ελισάβετ Κοσκερίδη έχει πάρει τη μορφή λαϊκής παράδοσης : είχαμε στο χωριό μας ένα παλληκάρι που έγινε δάσκαλος κι ύστερα παπάς. Κάθε γιορτή έκανε παράκληση. Έκανε πάντα αγρυπνίες και προσευχές. Πήγαινε ταχτικά στην εκκλησία και διάβαζε τη λειτουργία. Νήστευε πάντα. Τον ένα χρόνο δεν έτρωγε αυγά, τον άλλο δεν έτρωγε κρέας. Άγιος άνθρωπος και η ευχή του μπορούσε να τρυπήσει λιθάρι. Αν αρρωστούσε κανείς, στεκόταν εκείνος κοντά του κι έκανε μετάνοιες και παρακλήσεις στο Θεό. Έφκιανε και φυλαχτά, μουσχάδε, κι έδινε στον κόσμο. Πήγε στα Ιεροσόλυμα στον Άγιο Τάφο. Πέντε μέρες περπατούσε πεζός ως τη Μερσίνα. Δεν καναλλίκευε. Έμεινε όλη τη μεγάλη σαρακοστή στον Άγιο Τάφο ως το μεγάλο Πάσχα και γιόρτασε εκεί. Με το παπόρι ήρθε στην Κιλικία κι από κεί ήρθε στα Φάρασα πεζός πάλι. Έμεινε δέκα χρόνια στα Φάρασα και ξαναπήγε στον Άγιο Τάφο. Τελευταία ήρθε και η εποχή να μας ξεσηκώση ο Τούρκος από τον τόπο μας. Όλος ο κόσμος καβαλλίκευε στα μουλάρια κι έφευγε. Εκείνος ήρθε πεζός στη Νίγδη κι από κεί στη Μερσίνα. Μπήκε στο παπόρι και μαζί μ’ άλλους Φαρασιώτες ήρθε στην Κέρκυρα. Δυόχρόνια έμεινε κεί και πέθανε. Δεν τον γνώριζαν στην Κέρκυρα τι άνθρωπος ήταν. Οι Φαρασιώτες διηγόνταν στους Κερκυραίους τι λογής άνθρωπος ήταν. Τώρα από τον τάφο του βγαίνει νερό. Τ’ όνομα του είναι Χατζή Εφεντής.

Θρύλος είχε γίνει στα Φάρασα ο Χατζή Εφεντής. Η παρακάτω αφήγηση της Ελισάβετ Κοσκερίδη έχει πάρει τη μορφή λαϊκής παράδοσης : είχαμε στο χωριό μας ένα παλληκάρι που έγινε δάσκαλος κι ύστερα παπάς. Κάθε γιορτή έκανε παράκληση. Έκανε πάντα αγρυπνίες και προσευχές. Πήγαινε ταχτικά στην εκκλησία και διάβαζε τη λειτουργία. Νήστευε πάντα. Τον ένα χρόνο δεν έτρωγε αυγά, τον άλλο δεν έτρωγε κρέας. Άγιος άνθρωπος και η ευχή του μπορούσε να τρυπήσει λιθάρι. Αν αρρωστούσε κανείς, στεκόταν εκείνος κοντά του κι έκανε μετάνοιες και παρακλήσεις στο Θεό. Έφκιανε και φυλαχτά, μουσχάδε, κι έδινε στον κόσμο. Πήγε στα Ιεροσόλυμα στον Άγιο Τάφο. Πέντε μέρες περπατούσε πεζός ως τη Μερσίνα. Δεν καναλλίκευε. Έμεινε όλη τη μεγάλη σαρακοστή στον Άγιο Τάφο ως το μεγάλο Πάσχα και γιόρτασε εκεί. Με το παπόρι ήρθε στην Κιλικία κι από κεί ήρθε στα Φάρασα πεζός πάλι. Έμεινε δέκα χρόνια στα Φάρασα και ξαναπήγε στον Άγιο Τάφο. Τελευταία ήρθε και η εποχή να μας ξεσηκώση ο Τούρκος από τον τόπο μας. Όλος ο κόσμος καβαλλίκευε στα μουλάρια κι έφευγε. Εκείνος ήρθε πεζός στη Νίγδη κι από κεί στη Μερσίνα. Μπήκε στο παπόρι και μαζί μ’ άλλους Φαρασιώτες ήρθε στην Κέρκυρα. Δυόχρόνια έμεινε κεί και πέθανε. Δεν τον γνώριζαν στην Κέρκυρα τι άνθρωπος ήταν. Οι Φαρασιώτες διηγόνταν στους Κερκυραίους τι λογής άνθρωπος ήταν. Τώρα από τον τάφο του βγαίνει νερό. Τ’ όνομα του είναι Χατζή Εφεντής.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Θρύλος είχε γίνει στα Φάρασα ο Χατζή Εφεντής. Η παρακάτω αφήγηση της Ελισάβετ Κοσκερίδη έχει πάρει τη μορφή λαϊκής παράδοσης : είχαμε στο χωριό μας ένα παλληκάρι που έγινε δάσκαλος κι ύστερα παπάς. Κάθε γιορτή έκανε παράκληση. Έκανε πάντα αγρυπνίες και προσευχές. Πήγαινε ταχτικά στην εκκλησία και διάβαζε τη λειτουργία. Νήστευε πάντα. Τον ένα χρόνο δεν έτρωγε αυγά, τον άλλο δεν έτρωγε κρέας. Άγιος άνθρωπος και η ευχή του μπορούσε να τρυπήσει λιθάρι. Αν αρρωστούσε κανείς, στεκόταν εκείνος κοντά του κι έκανε μετάνοιες και παρακλήσεις στο Θεό. Έφκιανε και φυλαχτά, μουσχάδε, κι έδινε στον κόσμο. Πήγε στα Ιεροσόλυμα στον Άγιο Τάφο. Πέντε μέρες περπατούσε πεζός ως τη Μερσίνα. Δεν καναλλίκευε. Έμεινε όλη τη μεγάλη σαρακοστή στον Άγιο Τάφο ως το μεγάλο Πάσχα και γιόρτασε εκεί. Με το παπόρι ήρθε στην Κιλικία κι από κεί ήρθε στα Φάρασα πεζός πάλι. Έμεινε δέκα χρόνια στα Φάρασα και ξαναπήγε στον Άγιο Τάφο. Τελευταία ήρθε και η εποχή να μας ξεσηκώση ο Τούρκος από τον τόπο μας. Όλος ο κόσμος καβαλλίκευε στα μουλάρια κι έφευγε. Εκείνος ήρθε πεζός στη Νίγδη κι από κεί στη Μερσίνα. Μπήκε στο παπόρι και μαζί μ’ άλλους Φαρασιώτες ήρθε στην Κέρκυρα. Δυόχρόνια έμεινε κεί και πέθανε. Δεν τον γνώριζαν στην Κέρκυρα τι άνθρωπος ήταν. Οι Φαρασιώτες διηγόνταν στους Κερκυραίους τι λογής άνθρωπος ήταν. Τώρα από τον τάφο του βγαίνει νερό. Τ’ όνομα του είναι Χατζή Εφεντής.
Λουκόπουλος, Δημήτριος
Λουκόπουλος, Δημήτριος (EL)
Πετρόπουλος, Δημήτριος
Πετρόπουλος, Δημήτριος (EL)
Παραδόσεις
Καππαδοκία, Φάρασα
1949
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Δ. Λουκοπούλου – Δ. Πετροπούλου, Η λαϊκή λατρεία των Φαράσων, Αθήνα, 1949, σελ. 54
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.