Στο ανατολικό χώρο του χωριού βρίσκεται ένας λόφος που λέγεται Τσουγκάρι. Πάνω στο λόγο ήταν παλιά Εκκλησία της Αναλήψεως, σήμερον δε σώζεται. Στα παλιά χρόνια γινότανε πάνω στο λόφο πανηγύρι την ημέρα της αναλήψεως και μαζευόντουσαν απ’ όλα τα γύρω χωριά. Επήγαιναν και πέντε άρτους (αρτοκλασία) με κόλλυβα. Επήγαιναν από το βράδυ της παραμονής και εξενυκτούσαν όλη τη νύκτα. Την ημέρα της Αναλήψεως. Εκεί που χόρευαν εχάλασε ο καιρός, άρχισε να βροντά. Μια στιγμή η κωπέλλα που εχόρευε μπροστά στο χορό εχάθηκε, την πήρε ο αέρας και σηκώθηκε. Εζήτησαν την χαμένη κωπέλλα και τελευταία ευρήκαν τις πλεξούδες της σε μια πηγή στο χωριό Ισβάρ. Η τοποθεσία βρίσκεται σήμερον πίσω από την Φιλωτία. Ύστερα από το χάσιμο της κωπέλλα καταργήθηκε να γίνεται το πανεγύρι στο λόφο αυτό, αλλά συνεχίσθηκε και γίνεται μέχρι σήμερον στο χωριό μας παρ’ ότι η εκκλησία μας τώρα είναι ο Άγιος Νικόλαος. Την ημέρα της Αναλήψεως πανηγυρίζομε και σήμερο. Στο λόφο έκαναν μόνο λειτουργία μέχρι που τους το απηγόρευσαν οι Τούρκοι. Το μέρος που εχάθηκε το κορίτσι σώζεται ακόμη πάνω στο λόφο. Ο δημ/λος του χωριού κ. Μιλτιάδης Καπόγιαννης έχει ακούσει την ιστορίαν αυτή ως εξής : Λένε πως κωπέλλα που εχόρευε μπροστά στο χορό ήταν η ομορφότερη του χωριού και είχε μακρές πλεξούδες. Αυτή εκαυχότανε για την ομορφιά της και για το χορό της. Όταν εχόρευε την επλησίασε ένας γέρος κακοντυμένος που ήθελε να την πιάση να χορέψη. Αυτή δεν εδέχτηκε και αυτός εθύμωσε. Την άρπαξε από τις πλεξούδες και την έσυρε κάτω από το βράχο. Στο μέρος που την έσυρε φαίνονται τα σημάδια, η συρμή, μέχρι σήμερα. Λένε ότι ο γέρος αυτός ήταν ο Χριστός που ετιμώρησε την υπερηφάνεια της.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Διοικητική διαίρεση δεύτερου βαθμού
