Είναι ερείπιο στη συνοικία Πύργος. Είναι μεγαλύτερη από τις άλλες, έχει μήκος, όσο φαίνεται, 10,92 μ. Και πλάτος 4 μ. Φαίνεται τέσσερα τόξα να συγκρατούσαν τη στέγη και υπάρχουν αντίστοιχα και στο σπίτι που βρίσκεται πλάι σ' αυτήν σα να είχανε χτιστή συγχρόνως. Και αντίκρυ είναι άλλο παλιό κτήριο με πολλά τόξα, που παλιότερα χρησιμοποιούσαν για ελαιοτριβείο. Εσυνήθιζαν να δένουν τα ζώα μέσα στην εκκλησία ώσπου ο άγιος “τσι 'νείρεψε” να μην τα δένουνε, γιατί όλα θα ψοφούσαν. Ακόμη η γυναίκα, που μένει στο διπλανό σπίτι, μου διηγήθηκε αυτά : - “Ο Άγιος είναι ζωντανός. Μια βραδυά, περασμένα μεσάνυχτα, αποσπερίζαμε όξω στο σοκάκι. Άξαφνα ακούσαμε μοσκόμυρωδιά. “Ποίος θυμιάζη αυτή την ώρα;” είπαμε. Κοιτάξαμε όπου μπορούσε γύρω, μα δεν ακουγόταν τίποτα. Σί,ωσα και στο χάλασμα : Προσκυνώ τη χάρη του : έβγαιναν από κεί η μυρωδιά. Θάταν η ώρα που ο άγιος γύριζε πίσω στην εκκλησία του”.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών