Βορειότερα, μέσα σ' ένα αμπέλι είναι η μικρή εκκλησά του Αγίου Παύλου. Έχει μήκος 4,76 μ. Πλάτος 2,63 και ύψος 3,48 περίπου. Στην κόχη του ιερού σώζεται τοιχογραφία της Παναγίας ή του Παντοκράτορος. Δεν μπόρεσα να διακρίνω, γιατί στο μέρος του προσώπου είναι μια μεγάλη τρύπα και ένα μεγάλο μέρος έχει παλιό σουβάντισμα που το σκεπάζει κι ένα μεγάλο ράγισμα. Σε βάθος πράσινο τα φορέματα είναι χρώματος βαθυκόκκινου. Το χρώμα είναι σκληρό και δε χαράσσεται με το μαχαιράκι. Κάτω είναι μια επιγραφή που φαίνεται μεταγενέστερη από την εικόνα. Είναι ασβεστοχρισμένη κι έτσι με δυσκολία διαβάζονται λίγα γράμματα μονάχα. Για την εκκλησία αυτή λένε πως ακούσανε πολλές φόρες τον άγιο να κλαίη. “είναι ζωντανός και γυρίζει την νύχτα και φυλάει όσους βρίσκουνται στο δρόμο”.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών