Κατά την 6ην Αυγούστου εκάστου έτους κατά την οποίαν εόρταζεται η Μεταμόρφωσις του Σωτηρός, πιστεύεται οτι κατά το μεσονύκτιον ότε επικρατεί ησυχία, διανοίγονται οι Ουρανοί από Ανατολών προς Δυσμάς. Δια του σχηματιζομένου δε εν τω μεταξύ χάσματος παραδίδεται οτι διακρλινονται αλόγες και λαμπρότατον φώς το οποίον φαντάζονται οτι άνωθεν του ουρανίου θόλου υπάρχει. Το φαινόμενον τούτο γίνεται αντιληπτόν μόνον εις ανθρώπους αγνούς κατά την ψυχήν και εν ενί λόγω αληθείς χριστιανούς. Καθ' ήν δε στιγμήν διανοίγονται σε ουράνοι, επιτρέπεται να εκφράση πάς αντιλαμβανόμενος το φαινόμενον, την επιθυμίαν αυτού, ήτις και αφεύκτως πληρούται. Δια τούτο πολλοί ηγρύπνουν, αλλά και σήμερον αγρυπνούσι, πιστεύοντες εις την παράδοσιν και μάλιστα κόραι. Η Ταχύτης μετά της όποιας διανοίγονται και κλείουσιν οι ούρανοι είναι τόσω μεγάλη, ώστε παραδίδεται οτι γυνή τις από της εμφανίσεως μέχρι της εξαφανίσεωςτου φαινομένου μη προλαβούσα να τελειώση όλην την λέξιν χιλιάδες, παρά μόνον τους δύο πρώτας συλλαβάς, απέκτησεν παρ' αυτά μεγάλα χείλια, όπερ αποδεικτικόν και τον ότι αφευκτώς παρέχεται εις τον 'ανθρωπον πάν το οποίον ζητεί. Επίσης πιστεέται οτι εκείνοι οι όποιοι κατά την ημέραν αυτήν καταληφθώσιν υπό πύρετου, ή οτί θα αποθάνωσι κατ' αυτό τούτο το έτος ή μετά παρέλευσιν μεγάλου χρόνου και δυσκόλως θα θεραπευθώσιν από τον πυρετόν αυτών.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών