Της φώκιας τα κλάματα.Παροιμία λεγομένη επί των εκβαλλόντων δάκρυα προσποκυτά.Διότι η φώκη, ελ’επίστευον οι εν ταύθα και νυν έτι ευάριθμοι δόξαζουσιν,ούσα άλλοτε θυγάτηρ βασιλέως μετεμορφώθη εκ το ομόνυμον ζώον δια την αδκραγιάν της.Ενεκα τσυ του κατέτρωγε παύτας τους εκ είθεν διαβαίνοντας,αρ’ελωπείται αποβάλλουσα δάκρυα. Είς δε μιονονεσήθη εις έρωτον θεής αν ζή ο πατήρ της,απεκρίνατο ζή και σιλεύει,μια την κόρην του γυρεύει.Εν τη δοξασία ταύτη ανευρίσκομεν ίχνει της Σκύλης.Άν τιστοιχεί δε κ’παροιμία προς την ‘’δάκρυα Κροκοδείλου’’
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών