Μεταβαίνιν εκ Παραμυθίας εις το χωρίον Μανίνα συναντά τις κατά την είσοδον τούτον κτίριόν τι περίεργον, όπερ αποτελείται εκ τεσσάρων γωνιών μόνον εις ύψος 2 μέτρων περίπου, εφ’αν στηρίζεται λίθινος θόλος. Τούτο παλαιόν έστι και θεωρείται ως το μέρος ένθα ετάφη μετά κυνός ο την γέφυραν της Μενίνας κατασρέψας. Πότε κατεστράφη η γέφυρα αύτη η μεγάλη και διατί, αγνοείται. Η παράδοσις διέσωσε μόνον ότι ο καταστρέψας αυτήν ήν εν του συνωνύμου τούτον χωρίου και ελέγετο Ντούρο- Μπάλιος και ότι ότε απίθανε, ετάφη ενταύθα, αλλά την επαύριον ευρέθη επί της γής εκτός του τάφου, διότι και η γή δεν τον εδίχθη εκ τους κόλπους της δια το κακόν όπερ εκαμεν. Έκπληκτοι είδον το θαύμα τούτο οι συγχωριανοί του και πάλιν τον ενεταφίασαν, αλλά και πάλιν την άλλην ημέραν ευρέθη εκτός του τάφου. Ομοίως συνέβη και την τρίτην ημέραν, οπότε ήλθον οι Μενινιώται εις Παραμυθίαν και αφηγήθησαν το γεγονός ζητούντες οδηγίας περί του πρακτέου. Εις καλός της εποχής εκείνης Παραμυθιώτης τους εξήγησε την αιτίαν λέγων ότι τούτο είναι θεία τιμωρία και τους συμβούλευσε να τον θάψουν πάλιν, αλλά μαζί με ένα μαύρον σκύλον τον οποίον να σφάξουν εκεί εις τον τάφον του. Ούτω και εγένετο και έκτοτε η γή τον εδώθχη ήσυχος ως σκύλον και αυτόν και ανηγέρθη είτα κι το περίεργον κτίριον, δια να ερωτώσι μετά περιεργείας οι διαβάται τι σημαίνει και να ακούσι την ιστορίαν του καταστρέψαντος την γέφυραν της Μενίνας τοιαύτην.

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---

---