Μεταβαίνιν εκ Παραμυθίας εις το χωρίον Μανίνα συναντά τις κατά την είσοδον τούτον κτίριόν τι περίεργον, όπερ αποτελείται εκ τεσσάρων γωνιών μόνον εις ύψος 2 μέτρων περίπου, εφ’αν στηρίζεται λίθινος θόλος. Τούτο παλαιόν έστι και θεωρείται ως το μέρος ένθα ετάφη μετά κυνός ο την γέφυραν της Μενίνας κατασρέψας. Πότε κατεστράφη η γέφυρα αύτη η μεγάλη και διατί, αγνοείται. Η παράδοσις διέσωσε μόνον ότι ο καταστρέψας αυτήν ήν εν του συνωνύμου τούτον χωρίου και ελέγετο Ντούρο- Μπάλιος και ότι ότε απίθανε, ετάφη ενταύθα, αλλά την επαύριον ευρέθη επί της γής εκτός του τάφου, διότι και η γή δεν τον εδίχθη εκ τους κόλπους της δια το κακόν όπερ εκαμεν. Έκπληκτοι είδον το θαύμα τούτο οι συγχωριανοί του και πάλιν τον ενεταφίασαν, αλλά και πάλιν την άλλην ημέραν ευρέθη εκτός του τάφου. Ομοίως συνέβη και την τρίτην ημέραν, οπότε ήλθον οι Μενινιώται εις Παραμυθίαν και αφηγήθησαν το γεγονός ζητούντες οδηγίας περί του πρακτέου. Εις καλός της εποχής εκείνης Παραμυθιώτης τους εξήγησε την αιτίαν λέγων ότι τούτο είναι θεία τιμωρία και τους συμβούλευσε να τον θάψουν πάλιν, αλλά μαζί με ένα μαύρον σκύλον τον οποίον να σφάξουν εκεί εις τον τάφον του. Ούτω και εγένετο και έκτοτε η γή τον εδώθχη ήσυχος ως σκύλον και αυτόν και ανηγέρθη είτα κι το περίεργον κτίριον, δια να ερωτώσι μετά περιεργείας οι διαβάται τι σημαίνει και να ακούσι την ιστορίαν του καταστρέψαντος την γέφυραν της Μενίνας τοιαύτην.

Μεταβαίνιν εκ Παραμυθίας εις το χωρίον Μανίνα συναντά τις κατά την είσοδον τούτον κτίριόν τι περίεργον, όπερ αποτελείται εκ τεσσάρων γωνιών μόνον εις ύψος 2 μέτρων περίπου, εφ’αν στηρίζεται λίθινος θόλος. Τούτο παλαιόν έστι και θεωρείται ως το μέρος ένθα ετάφη μετά κυνός ο την γέφυραν της Μενίνας κατασρέψας. Πότε κατεστράφη η γέφυρα αύτη η μεγάλη και διατί, αγνοείται. Η παράδοσις διέσωσε μόνον ότι ο καταστρέψας αυτήν ήν εν του συνωνύμου τούτον χωρίου και ελέγετο Ντούρο- Μπάλιος και ότι ότε απίθανε, ετάφη ενταύθα, αλλά την επαύριον ευρέθη επί της γής εκτός του τάφου, διότι και η γή δεν τον εδίχθη εκ τους κόλπους της δια το κακόν όπερ εκαμεν. Έκπληκτοι είδον το θαύμα τούτο οι συγχωριανοί του και πάλιν τον ενεταφίασαν, αλλά και πάλιν την άλλην ημέραν ευρέθη εκτός του τάφου. Ομοίως συνέβη και την τρίτην ημέραν, οπότε ήλθον οι Μενινιώται εις Παραμυθίαν και αφηγήθησαν το γεγονός ζητούντες οδηγίας περί του πρακτέου. Εις καλός της εποχής εκείνης Παραμυθιώτης τους εξήγησε την αιτίαν λέγων ότι τούτο είναι θεία τιμωρία και τους συμβούλευσε να τον θάψουν πάλιν, αλλά μαζί με ένα μαύρον σκύλον τον οποίον να σφάξουν εκεί εις τον τάφον του. Ούτω και εγένετο και έκτοτε η γή τον εδώθχη ήσυχος ως σκύλον και αυτόν και ανηγέρθη είτα κι το περίεργον κτίριον, δια να ερωτώσι μετά περιεργείας οι διαβάται τι σημαίνει και να ακούσι την ιστορίαν του καταστρέψαντος την γέφυραν της Μενίνας τοιαύτην.
δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μεταβαίνιν εκ Παραμυθίας εις το χωρίον Μανίνα συναντά τις κατά την είσοδον τούτον κτίριόν τι περίεργον, όπερ αποτελείται εκ τεσσάρων γωνιών μόνον εις ύψος 2 μέτρων περίπου, εφ’αν στηρίζεται λίθινος θόλος. Τούτο παλαιόν έστι και θεωρείται ως το μέρος ένθα ετάφη μετά κυνός ο την γέφυραν της Μενίνας κατασρέψας. Πότε κατεστράφη η γέφυρα αύτη η μεγάλη και διατί, αγνοείται. Η παράδοσις διέσωσε μόνον ότι ο καταστρέψας αυτήν ήν εν του συνωνύμου τούτον χωρίου και ελέγετο Ντούρο- Μπάλιος και ότι ότε απίθανε, ετάφη ενταύθα, αλλά την επαύριον ευρέθη επί της γής εκτός του τάφου, διότι και η γή δεν τον εδίχθη εκ τους κόλπους της δια το κακόν όπερ εκαμεν. Έκπληκτοι είδον το θαύμα τούτο οι συγχωριανοί του και πάλιν τον ενεταφίασαν, αλλά και πάλιν την άλλην ημέραν ευρέθη εκτός του τάφου. Ομοίως συνέβη και την τρίτην ημέραν, οπότε ήλθον οι Μενινιώται εις Παραμυθίαν και αφηγήθησαν το γεγονός ζητούντες οδηγίας περί του πρακτέου. Εις καλός της εποχής εκείνης Παραμυθιώτης τους εξήγησε την αιτίαν λέγων ότι τούτο είναι θεία τιμωρία και τους συμβούλευσε να τον θάψουν πάλιν, αλλά μαζί με ένα μαύρον σκύλον τον οποίον να σφάξουν εκεί εις τον τάφον του. Ούτω και εγένετο και έκτοτε η γή τον εδώθχη ήσυχος ως σκύλον και αυτόν και ανηγέρθη είτα κι το περίεργον κτίριον, δια να ερωτώσι μετά περιεργείας οι διαβάται τι σημαίνει και να ακούσι την ιστορίαν του καταστρέψαντος την γέφυραν της Μενίνας τοιαύτην.

Παναγιωτίδης, Δ. Α.
Παναγιωτίδης, Δ. Α. (EL)

Παραδόσεις

Θεσπρωτία


1919




Αρ. 53, σελ. 361, 19, Θεσπρωτία, Παναγιωτίδης

Κείμενο/PDF

Ελληνική γλώσσα




*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.