1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Μια φορά ένας πήγε στη bάνα νύχτα, να ταίς τα βόδια τα στο dάμ’ και βρήκε ένα Σκαλλιτσάγκαρο κι αυτός τον έπιαναν σε κείνο το σκαλιτσάγκαρο, τον επήγε μέσα στο σπίτ’, τον έδωκε ένα κόσκινο, να μετράη ως το πρωί τις τρύπες. Αυτός μετρούσε κι έλεγε : -Ώ, γαμώ, το χασα! Ώ, γαμώ, τόχασα! Αυτό ως το πρωί-ύστερα, άμα ξημέρωσε τόνε γνώρισε. –Ήταν από κεί, πατριώτς. Αλλά ήθελαν να πούν εκείνα τα χρόνια, όποιος γεννιότανε μέσ’ στα δωδεκάμερα, γέντανε σκαλτσάγκαρος. Εκείνα τα χρόνια αυτοί οι σκαλτσάγκαροι άμα εύρισκαν κανένα, τόνε φορτώναν στο νώμο και τον έdρεχαν στα νερά, εδώ κι’εκεί, στη θάλασσα, πηγάδια. Άνε λαλούσαν οι πετεινοί, τον άφηνε όπου βρισκούνταν κι έφευγαν αυτοί. (dάμ=αχούρι)

Μια φορά ένας πήγε στη bάνα νύχτα, να ταίς τα βόδια τα στο dάμ’ και βρήκε ένα Σκαλλιτσάγκαρο κι αυτός τον έπιαναν σε κείνο το σκαλιτσάγκαρο, τον επήγε μέσα στο σπίτ’, τον έδωκε ένα κόσκινο, να μετράη ως το πρωί τις τρύπες. Αυτός μετρούσε κι έλεγε : -Ώ, γαμώ, το χασα! Ώ, γαμώ, τόχασα! Αυτό ως το πρωί-ύστερα, άμα ξημέρωσε τόνε γνώρισε. –Ήταν από κεί, πατριώτς. Αλλά ήθελαν να πούν εκείνα τα χρόνια, όποιος γεννιότανε μέσ’ στα δωδεκάμερα, γέντανε σκαλτσάγκαρος. Εκείνα τα χρόνια αυτοί οι σκαλτσάγκαροι άμα εύρισκαν κανένα, τόνε φορτώναν στο νώμο και τον έdρεχαν στα νερά, εδώ κι’εκεί, στη θάλασσα, πηγάδια. Άνε λαλούσαν οι πετεινοί, τον άφηνε όπου βρισκούνταν κι έφευγαν αυτοί. (dάμ=αχούρι)

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Μια φορά ένας πήγε στη bάνα νύχτα, να ταίς τα βόδια τα στο dάμ’ και βρήκε ένα Σκαλλιτσάγκαρο κι αυτός τον έπιαναν σε κείνο το σκαλιτσάγκαρο, τον επήγε μέσα στο σπίτ’, τον έδωκε ένα κόσκινο, να μετράη ως το πρωί τις τρύπες. Αυτός μετρούσε κι έλεγε : -Ώ, γαμώ, το χασα! Ώ, γαμώ, τόχασα! Αυτό ως το πρωί-ύστερα, άμα ξημέρωσε τόνε γνώρισε. –Ήταν από κεί, πατριώτς. Αλλά ήθελαν να πούν εκείνα τα χρόνια, όποιος γεννιότανε μέσ’ στα δωδεκάμερα, γέντανε σκαλτσάγκαρος. Εκείνα τα χρόνια αυτοί οι σκαλτσάγκαροι άμα εύρισκαν κανένα, τόνε φορτώναν στο νώμο και τον έdρεχαν στα νερά, εδώ κι’εκεί, στη θάλασσα, πηγάδια. Άνε λαλούσαν οι πετεινοί, τον άφηνε όπου βρισκούνταν κι έφευγαν αυτοί. (dάμ=αχούρι)
Μέγας, Γ.
Μέγας, Γ. (EL)
Παραδόσεις
Θράκη, Μεσημβρία, Ναίμονας
1937
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 1104 Γ, σελ. 218, Γ. Μέγας, Μεσημβρία, Ναίμονα, 1937
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.