1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Οι Καλικάντζαροι. Την εσπέραν της προ της παραμονής των Θεοφανείων ημέρας τα τερατόμορφα και παιδοκτόνα ταύτα μορμολύκεια συναισθανόμενα την εν Ιορδάνη παρουσίαν του Θεανθρώπου, εν ώ τας κάρας των ανθρώπων συνέθλασε, λέγουσι προς άλληλα τα εξής εν είδει επωδού : ‘’φεύγετε να φεύγωμε κ’έφτασ’ η τερλοπαπάς με τη(ν) πατερίτσα του και με τα βριτούρα του,’’διότι παραδίδοται ότι ο Ιησούς Χριστός είπε νηπιάζων περί του δωδεκαημέρου καθ’ο υπάρχει η παρουσία των ενοχλητικών τούτων καλ(ι)καντζάρων ‘’δώδεκα μήνες πως φυλάγω γώ, δώδεκα μέρες φ(υ)λαχθήτε σείς’’, δι ο λίαν τολμηροί θεωρούνται οι κωμασταί των νυκτών, οι οδοιπόροι κτλ. Τα δε οχληρά ταύτα όντα, άμα φωτ(ι)στούνα τα νερά, φεύγουσι δρομαία μη ανεχόμενα την παρουσίαν του σταυρού και μεταβαίνουσι εις τα όρη, στα β(ου)να, ή εις τ’άκαρπα τα δέντρα, όπως το επόμενον δωδεκαήμερον ακμαία επιληφθώσι του καταχθονίου αυτών έργου και σύρωσι τους ανθρώπους εις την αμαρτίαν ή σωματικώς βλάψωσι τους άφρονας ατρομήτους. (9) Η στάκτη. Μετά την του μικρού αγιασμού απόλυσιν, η οικοδέσποινα ή η υπηρέτρια, κατ’εντολήν εκείνης, πέριξ των θεμελίων της οικίας ρίπτει στάκτην επιμελώς τηρηθείσαν εν τη εστία καθ’ άπαν το δωδεκαήμερον. Πιστεύουσι δε ότι δια τούτου κατά το έαρ και το θέρος ουδαμώς θα ενοχλώνται από τα ζωύφια της νυκτός, διότι η ιερά εκείνη σποδός κατέστη εντομοκτόνος κατά το διάστημα του δωδεκαημέρου.

Οι Καλικάντζαροι. Την εσπέραν της προ της παραμονής των Θεοφανείων ημέρας τα τερατόμορφα και παιδοκτόνα ταύτα μορμολύκεια συναισθανόμενα την εν Ιορδάνη παρουσίαν του Θεανθρώπου, εν ώ τας κάρας των ανθρώπων συνέθλασε, λέγουσι προς άλληλα τα εξής εν είδει επωδού : ‘’φεύγετε να φεύγωμε κ’έφτασ’ η τερλοπαπάς με τη(ν) πατερίτσα του και με τα βριτούρα του,’’διότι παραδίδοται ότι ο Ιησούς Χριστός είπε νηπιάζων περί του δωδεκαημέρου καθ’ο υπάρχει η παρουσία των ενοχλητικών τούτων καλ(ι)καντζάρων ‘’δώδεκα μήνες πως φυλάγω γώ, δώδεκα μέρες φ(υ)λαχθήτε σείς’’, δι ο λίαν τολμηροί θεωρούνται οι κωμασταί των νυκτών, οι οδοιπόροι κτλ. Τα δε οχληρά ταύτα όντα, άμα φωτ(ι)στούνα τα νερά, φεύγουσι δρομαία μη ανεχόμενα την παρουσίαν του σταυρού και μεταβαίνουσι εις τα όρη, στα β(ου)να, ή εις τ’άκαρπα τα δέντρα, όπως το επόμενον δωδεκαήμερον ακμαία επιληφθώσι του καταχθονίου αυτών έργου και σύρωσι τους ανθρώπους εις την αμαρτίαν ή σωματικώς βλάψωσι τους άφρονας ατρομήτους. (9) Η στάκτη. Μετά την του μικρού αγιασμού απόλυσιν, η οικοδέσποινα ή η υπηρέτρια, κατ’εντολήν εκείνης, πέριξ των θεμελίων της οικίας ρίπτει στάκτην επιμελώς τηρηθείσαν εν τη εστία καθ’ άπαν το δωδεκαήμερον. Πιστεύουσι δε ότι δια τούτου κατά το έαρ και το θέρος ουδαμώς θα ενοχλώνται από τα ζωύφια της νυκτός, διότι η ιερά εκείνη σποδός κατέστη εντομοκτόνος κατά το διάστημα του δωδεκαημέρου.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Οι Καλικάντζαροι. Την εσπέραν της προ της παραμονής των Θεοφανείων ημέρας τα τερατόμορφα και παιδοκτόνα ταύτα μορμολύκεια συναισθανόμενα την εν Ιορδάνη παρουσίαν του Θεανθρώπου, εν ώ τας κάρας των ανθρώπων συνέθλασε, λέγουσι προς άλληλα τα εξής εν είδει επωδού : ‘’φεύγετε να φεύγωμε κ’έφτασ’ η τερλοπαπάς με τη(ν) πατερίτσα του και με τα βριτούρα του,’’διότι παραδίδοται ότι ο Ιησούς Χριστός είπε νηπιάζων περί του δωδεκαημέρου καθ’ο υπάρχει η παρουσία των ενοχλητικών τούτων καλ(ι)καντζάρων ‘’δώδεκα μήνες πως φυλάγω γώ, δώδεκα μέρες φ(υ)λαχθήτε σείς’’, δι ο λίαν τολμηροί θεωρούνται οι κωμασταί των νυκτών, οι οδοιπόροι κτλ. Τα δε οχληρά ταύτα όντα, άμα φωτ(ι)στούνα τα νερά, φεύγουσι δρομαία μη ανεχόμενα την παρουσίαν του σταυρού και μεταβαίνουσι εις τα όρη, στα β(ου)να, ή εις τ’άκαρπα τα δέντρα, όπως το επόμενον δωδεκαήμερον ακμαία επιληφθώσι του καταχθονίου αυτών έργου και σύρωσι τους ανθρώπους εις την αμαρτίαν ή σωματικώς βλάψωσι τους άφρονας ατρομήτους. (9) Η στάκτη. Μετά την του μικρού αγιασμού απόλυσιν, η οικοδέσποινα ή η υπηρέτρια, κατ’εντολήν εκείνης, πέριξ των θεμελίων της οικίας ρίπτει στάκτην επιμελώς τηρηθείσαν εν τη εστία καθ’ άπαν το δωδεκαήμερον. Πιστεύουσι δε ότι δια τούτου κατά το έαρ και το θέρος ουδαμώς θα ενοχλώνται από τα ζωύφια της νυκτός, διότι η ιερά εκείνη σποδός κατέστη εντομοκτόνος κατά το διάστημα του δωδεκαημέρου.
Οικονομίδης, Απόστολος Β.
Οικονομίδης, Απόστολος Β. (EL)
Παραδόσεις
Θράκη, Μάδυτος
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Α. Οικονομίδης, Μάδυτας, Αρχείον Θρακικού Θησαυρού, τόμος Γ, σελ. 106, αρ. 8, 9
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.