Λιουγκάτ καλούσιν οι αλβανόγλωσσοι τας σκιάς των θεθνεώτων και εν γίνει τα λεγόμενα φανταξά. Συγγενεύει δε η λέξις αύτη με το ρωσικόν bjeschi= στοιχιά των δασών και είναι και τούτο εν λείψανον της κατά της Ελλάδος επιδρομής των Σλαύων (Ζητ. Εις την λέξιν Χερβάτης, μερ. Α) Παρα τους αλβανογλώσσοις του χωρίου γραμματικού εν ώ γράφω τα παρόντα, υπάρχουσι τριών ειδών μεγάλα στοιχειά ή φαντάσματα : η Βιτώρια, η Λάμια και η Στρίγλα (Στρίκ). Η Βιτώρια εμφανίζεται ενίοτε ως βρέφος και όστις το λάβαι ένα το φέρη οίκαδε κινούμενος υπό οικτιρμού αποθνήσκει μετ’ ου πολόν καιρόν, ονομάζεται δε ο τοιούτος λαβωμένος. Ενίοτε ακούονται μόνον αι φωναί της : < που θα πάω εγώ> άς επαναλαμβάνει τρίς και αν τις αποκριθή, λαβώνεται (=καθίσταται θνήξωμος). Η δε λάμια βάζει τους πόδας της επί των υμών του ανθρώπου και η Στρίγλα φωνάζει την νύκτα ως γλαύξ, προς ήν συγχέεται.
This item is provided by the institution :
Academy of Athens
Repository :
Archives of Proverbs and Popular Legends of the Hellenic Folklore Research Centre, Academy of Athens