H Kαναγκίνη ξεκίνησε από την απόλυτη αφαίρεση την οποία όμως πολύ γρήγορα εγκατέλειψε. Xρησιμοποώντας τα πιό ετερόκλητα υλικά, τσιμέντο, πηλό, δέρματα, μέταλλα, πλαστικά, γιαλί, κιμωλία, σχοινιά, κλωστές, κομμάτια από παλιές χρησιμοποιημένες συσκευές αλλά κάποτε και αντίγραφα από μουσεία, μετατρέπει την καθημερινότητα σε εικαστικό γεγονός δημιουργώντας τρισδιάστατα τοπία, στα οποία η ζωγραφική συνδυάζεται με αντικείμενα που συνοδεύουν τον πίνακα. Θέλοντας να εκφράσει την αντίθεσή της στην υποβάθμιση της καθημερινής ζωής και το αίτημα της ποιοτικής αναβάθμισης καταλήγει σ` ένα συμβολικό σουρρεαλισμό. Kαι ακόμα την απασχολεί η γραφή σαν μέσο σύλληψης και καταγραφής της ανθρώπινης σκέψης, ανησυχία που εκφράζεται με τη σειρά `χειρόγραφων` εικαστικών δημιουργιών που οδηγούν μορφολογικά σε βυζαντινά ή τουρκικά χειρόγραφα.
(EL)
Ίδρυμα Ευαγγέλου Αβέρωφ-Τοσίτσα
