“Μέσα στη μοναξιά του σπιτιού της, μια ηλικιωμένη γυναίκα, ξέροντας πως δεν της μένει πια πολύς καιρός ζωής, αποφασίζει να γράψει μια πολυσέλιδη επιστολή με μορφή ημερολογίου στη νεαρή εγγονή της που βρίσκεται μακριά. Η γιαγιά κάνει μια θαρραλέα κίνηση κι ανοίγει την καρδιά της διάπλατα”.
Ανθρώπινο, ποιητικό, προσωπικό, συγκινητικό, αλλά και αστείο, το βιβλίο
Όπου σε πάει η καρδιά
αντικατοπτρίζει ένα συχνό φαινόμενο των καιρών: τη μοναξιά της τρίτης ηλικίας. Και η ηλικιωμένη αφηγήτρια του βιβλίου είναι από τους λίγους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κατάματα τη μοναξιά τους με το ισχυρό όπλο της αυτογνωσίας. Ξέρει ότι η ζωή της συντομεύει, ξέρει ότι η εγγονή της της λείπει, ξέρει ότι έχει κάνει λάθη στη ζωή και των δυο τους, δεν τα κρύβει όμως αυτά τα αισθήματα. Τα τονίζει και τα συνοδεύει με συναισθηματική λογική και βαθιά ειλικρίνεια.
“
Κι όταν θ’ ανοιχτούν μπροστά σου τόσοι δρόμοι, και δεν θα ξέρεις ποιον να διαλέξεις, μην ακολουθήσεις έναν στην τύχη, αλλά κάθισε και περίμενε. Μείνε ασάλευτη, σιωπηλή κι άκουσε την καρδιά σου. Κι όταν σου μιλήσει, πήγαινε όπου σε πάει εκείνη”.
“Η κατανόηση απαιτεί τη σιωπή… Η σιωπή είναι σαν το βρεγμένο σφουγγαρόπανο, απομακρύνει για πάντα τη θαμπάδα της σκόνης. Ο νους είναι αιχμάλωτος των λέξεων, κι αν έχει ένα δικό του ρυθμό, αυτός είναι ο ακατάστατος ρυθμός των σκέψεων.Η καρδιά όμως αναπνέει, είναι το μόνο από όλα τα όργανα που πάλλεται, κι αυτός ακριβώς ο παλμός της επιτρέπει να εναρμονίζεται με υψηλότερους παλμούς”.
σ.88
“
Πριν κρίνεις έναν άνθρωπο, περπάτα για τρία φεγγάρια με τα μοκασίνια του”.
σ.168
“Κάθε φορά που, μεγαλώνοντας, θα έχεις την επιθυμία να μεταβάλεις τα στραβά πράγματα σε σωστά, να θυμάσαι ότι η πρώτη επανάσταση που πρέπει να γίνει, είναι αυτή που γίνεται μέσα μας, η πρώτη και η πιο σημαντική.Αν αγωνιζόμαστε για μια ιδέα, χωρίς να έχουμε αποκρυσταλλώσει μια ιδέα για τον εαυτό μας, αυτό είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα πράγματα που θα μπορούσαμε να κάνουμε”.
σ.193
Παναγιώτης Τουρλής
Βιβλιοθηκονόμος
Ελληνική Λέσχη του Βιβλίου (ΕΛΒΙ)
