SearchCulture.gr | Αναζητήστε τεκμήρια πολιτισμού, ιστορίας και τέχνης στο SearchCulture.gr

1 - 30 από 767 τεκμήρια

Χάρτης Πλέγμα

Ταξινόμηση

ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ Κωνσταντίνος (1837-1907) “Το λιμάνι του Βόλου”

Τύπος τεκμηρίου: Έργο ζωγραφικής
Δημιουργός: ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ Κωνσταντίνος (1837-1907)
Αναφερόμενο πρόσωπο: Βολανάκης Κωνσταντίνος
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ίδρυμα Ευαγγέλου Αβέρωφ-Τοσίτσα

Το λιμάνι του Βόλου

Τύπος τεκμηρίου: Έργο ζωγραφικής
Δημιουργός: Πούλακας Ιωάννης (1864-1942)
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Δήμος Λαρισαίων- Δημοτική Πινακοθήκη

Ήσυχη ζωή κοντά στο Σαρακηνό, Βόλος

Χρονολόγηση: 1930
Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα, Φωτογραφία
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Αμερικανική Γεωργική Σχολή Θεσσαλονίκης

Thessaly, Volos. Insription

Χρονολόγηση: 1934
Τύπος τεκμηρίου: Φωτοαρνητικά
Δημιουργός: Thompson Homer A.
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών

Thessaly, Volos. Insription

Χρονολόγηση: 1934
Τύπος τεκμηρίου: Φωτοαρνητικά
Δημιουργός: Thompson Homer A.
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Τύπος τεκμηρίου: Ταχυδρομική κάρτα
Δημιουργός: Άγνωστος δημιουργός
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα “Βασίλειος Παπαντωνίου”

Επιστολή της Τράπεζας Θεσσαλίας γι α την παραγγελία μηχανών Εργάνη Κουρτζή

Χρονολόγηση: 1924
Τύπος τεκμηρίου: Επιστολή
Δημιουργός: Τράπεζα Θεσσαλίας
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης & Ηλεκτρονικού Περιεχομένου (ΕΚΤ)

Βόλος - Αρχαιοελληνικό ιστιοφόρο

Χρονολόγηση: 2004
Τύπος τεκμηρίου: Αναμνηστικό αντικείμενο (σουβενίρ)
Δημιουργός: Άγνωστος Δημιουργός, Unknown Creator
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή

Βόλος

Χρονολόγηση: 2004
Τύπος τεκμηρίου: Αναμνηστικό αντικείμενο (σουβενίρ)
Δημιουργός: Άγνωστος Δημιουργός, Unknown Creator
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή

Θεσσαλία

Χρονολόγηση: 1894
Τύπος τεκμηρίου: Βιβλίο
Δημιουργός: Γεωργιάδης, Νικόλαος Χ.
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Χωρίς Τίτλο

Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων

Το λιμάνι του Βόλου

Τύπος τεκμηρίου: Έργο ζωγραφικής
Δημιουργός: Βολανάκης Κωνσταντίνος
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Το λιμάνι του Βόλου τη νύχτα

Τύπος τεκμηρίου: Έργο ζωγραφικής
Δημιουργός: Βολανάκης Κωνσταντίνος
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου

Μια αμυδρά ιδέα περί Καλλικαντζάρων υπάρχει εις την Νέβεσκαν της Μακεδονίας. Εκεί τους λένε <Καραχλάτζηδες>. Τους συγχέουν όμως με τους <βρυκολάκους>, αν και οι <Καραχλάντζηδες> επισκέπτονται εκεί τον κόσμον κατά τας εορτάς αυτάς. Η δοξασία των <βρυκολάκων όπως και η λέξις, έχω την ιδέα ότι είναι Σλαυικής προελεύσεως. Πολλά έθιμα και παραδόσεις έσβυσαν εις την Μακεδο ίαν, ακολουθήσαντα τις γρηές, εις την αιωνίαν και βαθειάν σιγήν του τάφου. Σπανίως να εύρη κανείς υπολείματα τινά παλαιών προλήψεων. Η νέα ζωή, οι δαίμονες της ανάγκης, και όχι των Καλλικανιζάρων τα περιπαίγματα, έσβυσαν τα πάντα. Εις την Νέβεσκαν απέμεινεν ακόμη κάτι. Φαντάζονται ότι οι Καλλικάντζαροι, κρύπτονται την νύκτα μέσα στη γή και κοντά στους δρόμους, και αφίνουν έξω μόνον το χέρι τους, το οποίον την νύκτα στο σκοτάδι μοιάζει με ξηρό κλαδάκι. Ο διαβάτης περνάει ανύποπτος. Το χέρι τότε απλούται, τον πιάνει από το πόδι, και ο νυκτοπερπατητής πέφτει κάτω. Αυτό είναι το μόνον κακόν, και το μόνον αστείον που κάνουν οι Καλλικάντζαροι είς όσους εύρισκαν νύχτα στο δάσος ή στους δρόμους έξω από το χωριό! Αστεία τα οποία κάνουν και οι άνθρωποι.

Χρονολόγηση: 1929
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Είναι χρόνια, από τότε πολλά παραπολλά ολόκληροι αιώνες, από τον καιρό, που ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, βασίλευεν επί της γης. Μια μέρα θέλησεν ο Κύριος να πάει σε μια πόλι, που ήταν μακρυά πολύ. Τράβηξε λοιπόν και πήγαινε. Μα ο δρόμος ήτανε πολύ μακρύς κι έκανε και ζέστη! Έσκαζαν τα λιθάρια! Έτσι, που ο Χριστός σταματούσε κάθε λίγο στον δρόμο, για να ξανασαίνη. Αλλά μόλις σταματούσε ο Χριστός, ο διάολος, που τον παρακολουθούσε για να τον ενοχλή, σήκωνε τόσα σύννεφα από σκόνη, στο δρόμο, που ο Χριστός πνιγόταν και αναγκαζότανε να σηκωθή και να εξακολουθήση την οδοιπορία του. Μόλις σηκωνόταν και ξεκινούσε πάλιν ο Χριστός αμέσως εχανότανε κι η σκόνη. Βάδιζε, βάδιζε, βάδιζε ο Ιησούς Χριστός και τέλος έφτασε σε ένα δάσος αρκετά πυκνό και σκιερό, θότανε, ξεσπάει μια θύελλα από ορυγές απαίσιες και μουγκρητά τρομακτικά. Κι ως να γυρίση το μάτι του βλέπει να βγαίνουν από όλες τις μεριές του δάσους άγρια θηρία, λυσσασμένα, ν’ ανοίγουν τα στόματά τους, με κάτι μεγάλα δόντια, και κάτι νύχια σαν μαχαίρια, και να τ΄ απλώνουνε απάνω του! Ο Ιησούς, κατάλαβε αμέσως, ότι αυτό ήτανε έργο του Σατανά, και ούτε πρόσεξε καν τα θηρία, αν και αυτά κάμανε ένα κύκλο γύρω του, και ούρλιαζαν και τρίζανε τα δόντια τους και ξεσχίζανε τα δέντρα με τα νύχια τους. Η Ιησούς αναπαύθηκε εκεί αρκετά, και όταν ξεκουράστηκε θέλησε να εξακολουθήση τον δρόμον του και πάλι. Επειδή όμως δεν έφευγαν τα θηρία από γύρω του, άπλωσε το χέρι του και έκαμε το σημείο του σταυρού. Και τότε, όλα τα θηρία χάθηκαν από μπρος του σαν να ήτανε καπνός και κάθησε εκεί, για να αναπαυθή λίγο. Αλλά έξαφνα, εκεί όπου κα. Αλλά αν κι έφυγαν και χάθηκαν όλα τα θηρία, ένας μονάχα σκύλος δεν κινήθηκε διόλου, από τη θέσι του, ένας χοντρόσκυλος, μαλλιαρός και άγριος, με κόκκινα μάτια. (Τον καιρό εκείνον, οι σκύλοι δεν ήσαν φίλοι του ανθρώπου, αλλά ήτανε εχτροί του και ζούσανε, όπως και τα θηρία στα δάση). Μόλις λοιπόν ο Κύριος ξεκίνησε, ο σκύλος τον ακολούθησε γαυγίζοντας, θέλοντας να δαγκάση το ιμάτιό του. Ο Ιησούς, αγαθός και πράος, του έρριξε ένα κομμάτι ψωμιού λέγοντας. – Αν πεινάς, πάρε αυτό και φάγε. Αλλά το ζώο, ούτε που άγγιξε διόλου το ψωμί, αλλά εξακολουθούσε να γαυγίζη και να τρίζη άγρια τα δόντια του. Ο Ιησούς γύρισε και πάλιν και του είπε. – Ησύχασε σου λέω! – Αλλά το ζώο δεν ησύχαζε. Τότε γυρίζει ο Χριστός και του λέει με μια έντονη φωνή. – Δε θέλεις να φύγης και να ζήσης ήσυχο στο δάσος, με τα άλλα τα θηρία τους συντρόφούς σου; Τώρα περισσότερο λυσσούσε το σκυλί. – Καλά λοιπόν , του είπεν ο Χριστός. Αμήν, αμήν, σου λέγω, ότι από τη στιγμή αυτή δεν θα μπορέσεις πειά να ζήσης μακρυά από τον άνθρωπο! Θα γίνης δούλος του και υποτακτικός του. Και όχι μονάχα αυτό, μα ποτέ ομόνοια δεν θα έχης με τα θηρία, τ’ άλλα αγρίμια, που ήσαν πρώτα φίλοι σου! Αμέσως μ’ αυτά τα λόγια του Κυρίου, το σκυλί σταμάτησε, έπαψε να γαυγίζη, ταπεινώθηκε και ακολούθησε τον Ιησού, σείοντας την ουρά του, σαν να χαιρόταν για την καταδίκη, που του έδωκε, να γίνη δούλος, φύλακας των ανθρώπων και μέγας εχθρός των άλλων αγριμιών. Και από εκείνη την ημέρα, δεν τον άφησε πειά καθόλου τον Χριστό. Και όταν ο Χριστός οδοιπορούσε σε ερημιές και σε μέρη άγρια, κι έμενε χωρίς φαΐ, και πεινούσε, ο πιστός σκύλος, έτρεχε και έπιανε κανένα άγριο ζώο ή κανένα πουλί και του το πήγαινε να το φάη. Όταν πάλιν ο Χριστός αναπαυότανε, ο σκύλος αγρυπνούσε κοντά του, και όταν κανένα ζώον ή κανένας άνθρωπος κακός ήθελε να τον πλησιάση, ο σκύλος του ριχνόταν και τον έδιωχνε. Πέρασε καιρός πολύς. Και όταν μια ημέρα, σταυρώθηκε ο Χριστός, το πλήθος των Ιουδαίων, που είχε μαζευτεί στον Γολγοθά, για να τον περιπαίξουνε, είδε κι έπαθε για να γλυτώση από ένα άγριο σκυλί, που ριχνόταν σαν λυσσασμένο απάνω τους, και δάγκανε όσους εύρισκε μπροστά.

Χρονολόγηση: 1937
Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Άγνωστος συλλογέας
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Ο βαλμάς είναι πτηνόν νυχτερόβιον,σπάνιον μέν αλλά γνωστόν εις πάντας και επίφοβον,διότι η εμφάνισις αυτού προαγγέλλει προσεχές πέθνος και άφευκτον συμφοράν.Η πρόληψις αύτη εκτείνεται εφ’όλων των ομοίων του,είτε διότι εν τη ηρεμία και τω σκότει της νυκτός η μονότονος και θλιβερά φωνή των ορνέων τούτων πλήττει την φαντασίαν,είτε διότι επεκράτησε παρά τω Ελληνικώ λαώ η ιδέα ότι αμαρτωλαί ψυχαί σκηνώσασαι εν αυτοίς,κατεδικάσθηκαν να πλανώνται μέχρι συντελείας του αιώνος προς παραδειγματισμόν των ζώντων και προς απότισιν στυγερού τινος και εκτάκτου κακουργήματος.Αλλ’ο βαλμάς οσάκις ακούεται θρηνών εν ώρα νυκτερινής τρικυμίας,περισσότερον παντός άλλου εμπνέει απελπισμόν και προκαλεί εξορκισμούς και σταυροκοπήματα,διότι αι κοιναί ιδέαι περι πονηρού πνεύματος εμφωλεύοντος εν αυτώ κραταιούνται και εκ των αλλοκότων φθόγγων δι’ών αγγέλλεται η παρουσία του και οίτινες ως έναρθροι ανθρώπιναι φωναί διεγείρουν βαθείαν ταραχήν και συγκίνησιν απεγραπτον. Ίσως ο ποιητικώτατος Ελληνικός λαός εν ταις αγρίαις κραυγαίς του βαλμά εύρε δια της φαντασίας, ό,τι εις την ακοήν παρίσταται ασαφές και συγκεχυμένον, είναι βέβαιον ότι κατά την ομολογίαν πάντων,το απαίσιον πτηνόν διηγείται στενάζον την ιστορίαν του και ότι εν τη παράδοξω λαλιά του σαφώς διακρίνονται οι εξής στίχοι. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο! τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα!....Μια φορά κ’έναν καιρό ήσαν δύο αδελφοί πλούσιοι βαλμάδες (ιππότροφοι αλογοβοσκοί),εξ ών ο πρεσβύτερος Μήτρος,φύσει αυθαίρετος και τραχύς,απόλυτον μετήρχετο εξουσίαν επί της ψυχής του νεωτέρου Γηώργου,αγγογύστως αποδεχομένου τους επί ουτιδαναίς προφάσεσιν ακαταπαύστους προπηλακισμούς του και επιτετραμμένου την άμεσον επιτήρησιν των πολλών ίππων των.Παρουσιασθείσης δε ευκαιρίας να πωληθώσιν οκτώ εκ των ίππων τούτων (άδηλον δια τί τόσοι) ο πρεσβύτερος αδελφός εμήνησεν εις τον νεώτερον ν’αποσπάση ευθύς εκ της αγέλης τα πωληθέντα κτήνη και να τα συνοδεύση αυτοπροσώπως εις τον πατρικόν οίκον. Ο δε Γηώργος,γνωρίζων εκ σκληράς πείρας τι εσήμαινον τοιαύται διαταγαί αν προς στιγμήν ανεβάλλετο η εκτέλεσις των,χωρίς να προσμείνη την χαραυγήν της ημέρας πηδήσας επί των νώτων ενός ήγαγεν εσπευσμένως τους ίππους προς τον αδελφόν του.Η νύξ ήτο ζοφερά,ο δε Μήτρος αριθμών τα ζώα εύρισκε πάντοτε ότι έλειπεν εν και ότι αντί των παραγγελθέντων οκτώ ο Γηώργος δεν είχε παραδώσει παρά μόνον επτά.Υποπτεύσας δε μη καθ’οδόν είχεν αποπλανηθή ο αποζητούμενος ίππος,διέταξε τον Γηώργον να σπεύση εις ανεύρεσιν αυτου,αν ήθελε να μη εκτεθή εις τα φονικά αποτελέσματα της δυσμενείας του.Έντρομος ο δυστυχής έφυγεν από ρυτήρας ελαύνων τον ίππον δια δασών και κοιλάδων…δρόμο παίρνει,δρόμο αφίνει..Αλλ’επανήλθεν άτρακτος.Εν ώ δε επλησίαζεν εις τον πατρικον οίκον και πριν ακόμη δώση λόγον της ματαίας εκδρομής του,ο Μήτρος ακούσας μακρόθεν ενός μόνου ίππου το κάλπασμα προησθάνθη την αποτυχίαν και τυφλωθείς εκ της οργής επέπεσε φρενήρης κατά του Γηώργου και τον εφόνευσε πλήττων δ’αυτόν ανηλεώς δια της μαχαίρας εκάγαζεν ο αλητήριος και τον ηρώτα. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα…. Ο Γηώργος έκειτο χαμαί νεκρός,ο δε ίππος του αποπτύσας τον χαλινό ώρμησεν εις την αυλήν του πατρικού οίκου και ανεμίχθη μετά των συντρόφων του.Ευθύς μετ’ολίγον αιμοσταγής,αποτρόπαιος,έξαλλος εκ των καπνών του αίματος εισέρχεται και ο αδελφοκτόνος.Συναντηθείς δε μετά των πωληθέντων ίππων ήρξατο καταμετρων αυτούς εκ νέου,ως εάν ήλπιζεν δια μιας τελευταίας επιβεβαιώσεως του αμαρτήματος του Γηώργου να κατευνάση τον ήδη εγειρόμενον φοβερόν εν τη συνειδήσει του ΄σαλον.Αλλ’ώ του θαύματος!Αντί επτά πάντοτε τώρα τους εύρισκεν οκτώ και ενόησεν ο τάλας ότι κατά την πρώτην αρίθμησιν δεν είχε συμπεριλάβει τον ίππον εφ’ού ο Γηώργος εκάθητο καθοδηγών τους άλλους.Διεσκεδάσθη τότε η πυκνή ομίχλη ήτις είχεν επισκιάσει την όρασίν του,έμεινεν εμβρόντηνος,έκλινε γόνυ ενώπιον του αδίκως φονευθέντος αδελφού του και κλαίων και οδυρόμενος παρακάλεσε τον Θεόν να τον μεταμορφώση εις πτηνόν νυκτερόβιον έχων φωνήν ανθρωπίνην,ίνα περιπλανώμενος,αιωνίως κολάζηται επαναλαμβάνων τους σαρκασμούς,ούς απηύθυνε προς τον αθώον Γηώργον πρίν ή τον θανατώση. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τα’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα! Ο Θεός εισήκουσε και ιδού διατί το μέν απαίσιον πτηνόν καλείται Βαλμάς,και ο δεισιδαίμων λαός θεωρεί τον Βαλμάν άγγελον προσεχών δυστηχημάτων.Καθ’όλον τον μακρόν αγροτικόν μου βίου μόνον άπαξ έτυχε ν’ακούσω του Βαλμά τας νυκτερινάς οιμωγάς.Ομολογώ δε ότι η παράδοξος λαλιά του ενεποίησε και εις εμέ την αυτήν έκπληξιν την οποίαν προξενεί εις πάντας,διότι και εγώ εν τοίς θρήνοις του κατηραμένου πτηνού σαφώς διέκρινα το. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Xα,χα,χα,χα,χα. Δεν είναι άραγε περίεργοι αι περί μετεμψυχώσεως δημώδεις δοξασίαι και δεν είναι παράδοξον πως ούτε αι σκληραί του Έθνους ημών περιπέτειαι,ούτε ο χριστιανισμός μ’όλην την ηθικήν παντοδυναμίαν του και τας περί κρίσεως και ανταποδόσεως θεωρίας του,δεν κατώρθωσαν να εξαλείψωσιν ολοσχερώς τα ίχνη της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας,και πως απέμεινεν εις ημάς τους πολλαχώς επιβουλευομένους νεωτέρους Έλληνας,ζωντανή και αύτη η απόδειξις της γνησιότητας της καταγωγής και των γενεθλίων.;

Τύπος τεκμηρίου: Λαϊκή Παράδοση
Δημιουργός: Βαλαωρίτης, Αριστοτέλης
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ακαδημία Αθηνών

Συλλογή Ζαμπέτογλου Κώστα.

Χρονολόγηση: 1952
Τύπος τεκμηρίου: Φωτογραφία
Δημιουργός: Άγνωστος
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού Δήμου Καλαμαριάς

Moustard yellow silk cloth with woven pattern of leaves, for a woman in childbed.

Χρονολόγηση: 1900 - 1950
Τύπος τεκμηρίου: Εργόχειρο (Κεντητική, πλεκτική), Ύφασμα
Δημιουργός: N/A
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος

Torah Nevi'im u-Ketuvim

Χρονολόγηση: 1873
Τύπος τεκμηρίου: Σελίδα τίτλου
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος

Light blue silk band with white and black floral pattern at both ends.

Χρονολόγηση: 1900 - 1930
Τύπος τεκμηρίου: Ύφασμα
Τόπος: Βόλος
Φορέας: Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος

Φίλτρα αποτελεσμάτων

Φίλτρα αποτελεσμάτων

ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ Κωνσταντίνος (1837-1907) “Το λιμάνι του Βόλου”

Το λιμάνι του Βόλου

Ήσυχη ζωή κοντά στο Σαρακηνό, Βόλος

Thessaly, Volos. Insription

Thessaly, Volos. Insription

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Επιστολή της Τράπεζας Θεσσαλίας γι α την παραγγελία μηχανών Εργάνη Κουρτζή

Βόλος - Αρχαιοελληνικό ιστιοφόρο

Βόλος

Θεσσαλία

Χωρίς Τίτλο

Χωρίς Τίτλο

Το λιμάνι του Βόλου

Το λιμάνι του Βόλου τη νύχτα

Συλλογή Ζαμπέτογλου Κώστα.

Moustard yellow silk cloth with woven pattern of leaves, for a woman in childbed.

Torah Nevi'im u-Ketuvim

Light blue silk band with white and black floral pattern at both ends.