SearchCulture.gr | Search items of culture, history and art in SearchCulture.gr

Enter word or phrase

Type

Subject

Person creator related person

Profession or occupation of person as creator as related person

Historical period search with strict time spans

Place

Institution / collection

Thumbnail or file license

More search options

Clear Help

1 - 30 from 784 items

Map Grid

Sort by

ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ Κωνσταντίνος (1837-1907) “Το λιμάνι του Βόλου”

ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ Κωνσταντίνος (1837-1907) “Το λιμάνι του Βόλου”

Item type: Painting
Creator: ΒΟΛΑΝΑΚΗΣ Κωνσταντίνος (1837-1907)
Place: Volos
Institution: E. Averoff-Tossizza Foundation

Το λιμάνι του Βόλου

Το λιμάνι του Βόλου

Item type: Painting
Creator: Πούλακας Ιωάννης (1864-1942)
Place: Volos
Institution: Municipality of Larissa

Country life near Volos

Country life near Volos

Date: 1930
Item type: Postcard, Photo
Place: Volos
Institution: American Farm School

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΟ ΔΕΛΤΑΡΙΟ

Item type: Postcard
Creator: Άγνωστος δημιουργός
Place: Volos
Institution: “V. Papantoniou” Peloponnesian Folklore Foundation

Επιστολή της Τράπεζας Θεσσαλίας γι α την παραγγελία μηχανών Εργάνη Κουρτζή

Επιστολή της Τράπεζας Θεσσαλίας γι α την παραγγελία μηχανών Εργάνη Κουρτζή

Date: 1924
Item type: Letter
Creator: Τράπεζα Θεσσαλίας
Place: Volos
Institution: National Documentation Centre (EKT)

Volos - Ancient Greek sailing ship

Volos - Ancient Greek sailing ship

Date: 2004
Item type: Souvenir
Creator: Άγνωστος Δημιουργός, Unknown Creator
Place: Volos
Institution: Helenic Olympic Committee

Volos

Date: 2004
Item type: Souvenir
Creator: Άγνωστος Δημιουργός, Unknown Creator
Place: Volos
Institution: Helenic Olympic Committee

Θεσσαλία

Date: 1894
Item type: Book
Creator: Γεωργιάδης, Νικόλαος Χ.
Place: Volos
Institution: Academy of Athens

Χωρίς Τίτλο

Creator: Άγνωστος
Place: Volos
Institution: Archaeological Receipts and Expropriations Fund

Χωρίς Τίτλο

Creator: Άγνωστος
Place: Volos
Institution: Archaeological Receipts and Expropriations Fund

Το λιμάνι του Βόλου

Το λιμάνι του Βόλου

Item type: Painting
Creator: Βολανάκης Κωνσταντίνος
Place: Volos
Institution: National Gallery – Alexandros Soutsos Museum

Το λιμάνι του Βόλου τη νύχτα

Το λιμάνι του Βόλου τη νύχτα

Item type: Painting
Creator: Βολανάκης Κωνσταντίνος
Place: Volos
Institution: National Gallery – Alexandros Soutsos Museum

Μια αμυδρά ιδέα περί Καλλικαντζάρων υπάρχει εις την Νέβεσκαν της Μακεδονίας. Εκεί τους λένε <Καραχλάτζηδες>. Τους συγχέουν όμως με τους <βρυκολάκους>, αν και οι <Καραχλάντζηδες> επισκέπτονται εκεί τον κόσμον κατά τας εορτάς αυτάς. Η δοξασία των <βρυκολάκων όπως και η λέξις, έχω την ιδέα ότι είναι Σλαυικής προελεύσεως. Πολλά έθιμα και παραδόσεις έσβυσαν εις την Μακεδο ίαν, ακολουθήσαντα τις γρηές, εις την αιωνίαν και βαθειάν σιγήν του τάφου. Σπανίως να εύρη κανείς υπολείματα τινά παλαιών προλήψεων. Η νέα ζωή, οι δαίμονες της ανάγκης, και όχι των Καλλικανιζάρων τα περιπαίγματα, έσβυσαν τα πάντα. Εις την Νέβεσκαν απέμεινεν ακόμη κάτι. Φαντάζονται ότι οι Καλλικάντζαροι, κρύπτονται την νύκτα μέσα στη γή και κοντά στους δρόμους, και αφίνουν έξω μόνον το χέρι τους, το οποίον την νύκτα στο σκοτάδι μοιάζει με ξηρό κλαδάκι. Ο διαβάτης περνάει ανύποπτος. Το χέρι τότε απλούται, τον πιάνει από το πόδι, και ο νυκτοπερπατητής πέφτει κάτω. Αυτό είναι το μόνον κακόν, και το μόνον αστείον που κάνουν οι Καλλικάντζαροι είς όσους εύρισκαν νύχτα στο δάσος ή στους δρόμους έξω από το χωριό! Αστεία τα οποία κάνουν και οι άνθρωποι.

Μια αμυδρά ιδέα περί Καλλικαντζάρων υπάρχει εις την Νέβεσκαν της Μακεδονίας. Εκεί τους λένε <Καραχλάτζηδες>. Τους συγχέουν όμως με τους <βρυκολάκους>, αν και οι <Καραχλάντζηδες> επισκέπτονται εκεί τον κόσμον κατά τας εορτάς αυτάς. Η δοξασία των <βρυκολάκων όπως και η λέξις, έχω την ιδέα ότι είναι Σλαυικής προελεύσεως. Πολλά έθιμα και παραδόσεις έσβυσαν εις την Μακεδο ίαν, ακολουθήσαντα τις γρηές, εις την αιωνίαν και βαθειάν σιγήν του τάφου. Σπανίως να εύρη κανείς υπολείματα τινά παλαιών προλήψεων. Η νέα ζωή, οι δαίμονες της ανάγκης, και όχι των Καλλικανιζάρων τα περιπαίγματα, έσβυσαν τα πάντα. Εις την Νέβεσκαν απέμεινεν ακόμη κάτι. Φαντάζονται ότι οι Καλλικάντζαροι, κρύπτονται την νύκτα μέσα στη γή και κοντά στους δρόμους, και αφίνουν έξω μόνον το χέρι τους, το οποίον την νύκτα στο σκοτάδι μοιάζει με ξηρό κλαδάκι. Ο διαβάτης περνάει ανύποπτος. Το χέρι τότε απλούται, τον πιάνει από το πόδι, και ο νυκτοπερπατητής πέφτει κάτω. Αυτό είναι το μόνον κακόν, και το μόνον αστείον που κάνουν οι Καλλικάντζαροι είς όσους εύρισκαν νύχτα στο δάσος ή στους δρόμους έξω από το χωριό! Αστεία τα οποία κάνουν και οι άνθρωποι.

Date: 1929
Item type: Folk Legend
Creator: Άγνωστος συλλογέας
Place: Volos
Institution: Academy of Athens

Είναι χρόνια, από τότε πολλά παραπολλά ολόκληροι αιώνες, από τον καιρό, που ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, βασίλευεν επί της γης. Μια μέρα θέλησεν ο Κύριος να πάει σε μια πόλι, που ήταν μακρυά πολύ. Τράβηξε λοιπόν και πήγαινε. Μα ο δρόμος ήτανε πολύ μακρύς κι έκανε και ζέστη! Έσκαζαν τα λιθάρια! Έτσι, που ο Χριστός σταματούσε κάθε λίγο στον δρόμο, για να ξανασαίνη. Αλλά μόλις σταματούσε ο Χριστός, ο διάολος, που τον παρακολουθούσε για να τον ενοχλή, σήκωνε τόσα σύννεφα από σκόνη, στο δρόμο, που ο Χριστός πνιγόταν και αναγκαζότανε να σηκωθή και να εξακολουθήση την οδοιπορία του. Μόλις σηκωνόταν και ξεκινούσε πάλιν ο Χριστός αμέσως εχανότανε κι η σκόνη. Βάδιζε, βάδιζε, βάδιζε ο Ιησούς Χριστός και τέλος έφτασε σε ένα δάσος αρκετά πυκνό και σκιερό, θότανε, ξεσπάει μια θύελλα από ορυγές απαίσιες και μουγκρητά τρομακτικά. Κι ως να γυρίση το μάτι του βλέπει να βγαίνουν από όλες τις μεριές του δάσους άγρια θηρία, λυσσασμένα, ν’ ανοίγουν τα στόματά τους, με κάτι μεγάλα δόντια, και κάτι νύχια σαν μαχαίρια, και να τ΄ απλώνουνε απάνω του! Ο Ιησούς, κατάλαβε αμέσως, ότι αυτό ήτανε έργο του Σατανά, και ούτε πρόσεξε καν τα θηρία, αν και αυτά κάμανε ένα κύκλο γύρω του, και ούρλιαζαν και τρίζανε τα δόντια τους και ξεσχίζανε τα δέντρα με τα νύχια τους. Η Ιησούς αναπαύθηκε εκεί αρκετά, και όταν ξεκουράστηκε θέλησε να εξακολουθήση τον δρόμον του και πάλι. Επειδή όμως δεν έφευγαν τα θηρία από γύρω του, άπλωσε το χέρι του και έκαμε το σημείο του σταυρού. Και τότε, όλα τα θηρία χάθηκαν από μπρος του σαν να ήτανε καπνός και κάθησε εκεί, για να αναπαυθή λίγο. Αλλά έξαφνα, εκεί όπου κα. Αλλά αν κι έφυγαν και χάθηκαν όλα τα θηρία, ένας μονάχα σκύλος δεν κινήθηκε διόλου, από τη θέσι του, ένας χοντρόσκυλος, μαλλιαρός και άγριος, με κόκκινα μάτια. (Τον καιρό εκείνον, οι σκύλοι δεν ήσαν φίλοι του ανθρώπου, αλλά ήτανε εχτροί του και ζούσανε, όπως και τα θηρία στα δάση). Μόλις λοιπόν ο Κύριος ξεκίνησε, ο σκύλος τον ακολούθησε γαυγίζοντας, θέλοντας να δαγκάση το ιμάτιό του. Ο Ιησούς, αγαθός και πράος, του έρριξε ένα κομμάτι ψωμιού λέγοντας. – Αν πεινάς, πάρε αυτό και φάγε. Αλλά το ζώο, ούτε που άγγιξε διόλου το ψωμί, αλλά εξακολουθούσε να γαυγίζη και να τρίζη άγρια τα δόντια του. Ο Ιησούς γύρισε και πάλιν και του είπε. – Ησύχασε σου λέω! – Αλλά το ζώο δεν ησύχαζε. Τότε γυρίζει ο Χριστός και του λέει με μια έντονη φωνή. – Δε θέλεις να φύγης και να ζήσης ήσυχο στο δάσος, με τα άλλα τα θηρία τους συντρόφούς σου; Τώρα περισσότερο λυσσούσε το σκυλί. – Καλά λοιπόν , του είπεν ο Χριστός. Αμήν, αμήν, σου λέγω, ότι από τη στιγμή αυτή δεν θα μπορέσεις πειά να ζήσης μακρυά από τον άνθρωπο! Θα γίνης δούλος του και υποτακτικός του. Και όχι μονάχα αυτό, μα ποτέ ομόνοια δεν θα έχης με τα θηρία, τ’ άλλα αγρίμια, που ήσαν πρώτα φίλοι σου! Αμέσως μ’ αυτά τα λόγια του Κυρίου, το σκυλί σταμάτησε, έπαψε να γαυγίζη, ταπεινώθηκε και ακολούθησε τον Ιησού, σείοντας την ουρά του, σαν να χαιρόταν για την καταδίκη, που του έδωκε, να γίνη δούλος, φύλακας των ανθρώπων και μέγας εχθρός των άλλων αγριμιών. Και από εκείνη την ημέρα, δεν τον άφησε πειά καθόλου τον Χριστό. Και όταν ο Χριστός οδοιπορούσε σε ερημιές και σε μέρη άγρια, κι έμενε χωρίς φαΐ, και πεινούσε, ο πιστός σκύλος, έτρεχε και έπιανε κανένα άγριο ζώο ή κανένα πουλί και του το πήγαινε να το φάη. Όταν πάλιν ο Χριστός αναπαυότανε, ο σκύλος αγρυπνούσε κοντά του, και όταν κανένα ζώον ή κανένας άνθρωπος κακός ήθελε να τον πλησιάση, ο σκύλος του ριχνόταν και τον έδιωχνε. Πέρασε καιρός πολύς. Και όταν μια ημέρα, σταυρώθηκε ο Χριστός, το πλήθος των Ιουδαίων, που είχε μαζευτεί στον Γολγοθά, για να τον περιπαίξουνε, είδε κι έπαθε για να γλυτώση από ένα άγριο σκυλί, που ριχνόταν σαν λυσσασμένο απάνω τους, και δάγκανε όσους εύρισκε μπροστά.

Είναι χρόνια, από τότε πολλά παραπολλά ολόκληροι αιώνες, από τον καιρό, που ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, βασίλευεν επί της γης. Μια μέρα θέλησεν ο Κύριος να πάει σε μια πόλι, που ήταν μακρυά πολύ. Τράβηξε λοιπόν και πήγαινε. Μα ο δρόμος ήτανε πολύ μακρύς κι έκανε και ζέστη! Έσκαζαν τα λιθάρια! Έτσι, που ο Χριστός σταματούσε κάθε λίγο στον δρόμο, για να ξανασαίνη. Αλλά μόλις σταματούσε ο Χριστός, ο διάολος, που τον παρακολουθούσε για να τον ενοχλή, σήκωνε τόσα σύννεφα από σκόνη, στο δρόμο, που ο Χριστός πνιγόταν και αναγκαζότανε να σηκωθή και να εξακολουθήση την οδοιπορία του. Μόλις σηκωνόταν και ξεκινούσε πάλιν ο Χριστός αμέσως εχανότανε κι η σκόνη. Βάδιζε, βάδιζε, βάδιζε ο Ιησούς Χριστός και τέλος έφτασε σε ένα δάσος αρκετά πυκνό και σκιερό, θότανε, ξεσπάει μια θύελλα από ορυγές απαίσιες και μουγκρητά τρομακτικά. Κι ως να γυρίση το μάτι του βλέπει να βγαίνουν από όλες τις μεριές του δάσους άγρια θηρία, λυσσασμένα, ν’ ανοίγουν τα στόματά τους, με κάτι μεγάλα δόντια, και κάτι νύχια σαν μαχαίρια, και να τ΄ απλώνουνε απάνω του! Ο Ιησούς, κατάλαβε αμέσως, ότι αυτό ήτανε έργο του Σατανά, και ούτε πρόσεξε καν τα θηρία, αν και αυτά κάμανε ένα κύκλο γύρω του, και ούρλιαζαν και τρίζανε τα δόντια τους και ξεσχίζανε τα δέντρα με τα νύχια τους. Η Ιησούς αναπαύθηκε εκεί αρκετά, και όταν ξεκουράστηκε θέλησε να εξακολουθήση τον δρόμον του και πάλι. Επειδή όμως δεν έφευγαν τα θηρία από γύρω του, άπλωσε το χέρι του και έκαμε το σημείο του σταυρού. Και τότε, όλα τα θηρία χάθηκαν από μπρος του σαν να ήτανε καπνός και κάθησε εκεί, για να αναπαυθή λίγο. Αλλά έξαφνα, εκεί όπου κα. Αλλά αν κι έφυγαν και χάθηκαν όλα τα θηρία, ένας μονάχα σκύλος δεν κινήθηκε διόλου, από τη θέσι του, ένας χοντρόσκυλος, μαλλιαρός και άγριος, με κόκκινα μάτια. (Τον καιρό εκείνον, οι σκύλοι δεν ήσαν φίλοι του ανθρώπου, αλλά ήτανε εχτροί του και ζούσανε, όπως και τα θηρία στα δάση). Μόλις λοιπόν ο Κύριος ξεκίνησε, ο σκύλος τον ακολούθησε γαυγίζοντας, θέλοντας να δαγκάση το ιμάτιό του. Ο Ιησούς, αγαθός και πράος, του έρριξε ένα κομμάτι ψωμιού λέγοντας. – Αν πεινάς, πάρε αυτό και φάγε. Αλλά το ζώο, ούτε που άγγιξε διόλου το ψωμί, αλλά εξακολουθούσε να γαυγίζη και να τρίζη άγρια τα δόντια του. Ο Ιησούς γύρισε και πάλιν και του είπε. – Ησύχασε σου λέω! – Αλλά το ζώο δεν ησύχαζε. Τότε γυρίζει ο Χριστός και του λέει με μια έντονη φωνή. – Δε θέλεις να φύγης και να ζήσης ήσυχο στο δάσος, με τα άλλα τα θηρία τους συντρόφούς σου; Τώρα περισσότερο λυσσούσε το σκυλί. – Καλά λοιπόν , του είπεν ο Χριστός. Αμήν, αμήν, σου λέγω, ότι από τη στιγμή αυτή δεν θα μπορέσεις πειά να ζήσης μακρυά από τον άνθρωπο! Θα γίνης δούλος του και υποτακτικός του. Και όχι μονάχα αυτό, μα ποτέ ομόνοια δεν θα έχης με τα θηρία, τ’ άλλα αγρίμια, που ήσαν πρώτα φίλοι σου! Αμέσως μ’ αυτά τα λόγια του Κυρίου, το σκυλί σταμάτησε, έπαψε να γαυγίζη, ταπεινώθηκε και ακολούθησε τον Ιησού, σείοντας την ουρά του, σαν να χαιρόταν για την καταδίκη, που του έδωκε, να γίνη δούλος, φύλακας των ανθρώπων και μέγας εχθρός των άλλων αγριμιών. Και από εκείνη την ημέρα, δεν τον άφησε πειά καθόλου τον Χριστό. Και όταν ο Χριστός οδοιπορούσε σε ερημιές και σε μέρη άγρια, κι έμενε χωρίς φαΐ, και πεινούσε, ο πιστός σκύλος, έτρεχε και έπιανε κανένα άγριο ζώο ή κανένα πουλί και του το πήγαινε να το φάη. Όταν πάλιν ο Χριστός αναπαυότανε, ο σκύλος αγρυπνούσε κοντά του, και όταν κανένα ζώον ή κανένας άνθρωπος κακός ήθελε να τον πλησιάση, ο σκύλος του ριχνόταν και τον έδιωχνε. Πέρασε καιρός πολύς. Και όταν μια ημέρα, σταυρώθηκε ο Χριστός, το πλήθος των Ιουδαίων, που είχε μαζευτεί στον Γολγοθά, για να τον περιπαίξουνε, είδε κι έπαθε για να γλυτώση από ένα άγριο σκυλί, που ριχνόταν σαν λυσσασμένο απάνω τους, και δάγκανε όσους εύρισκε μπροστά.

Date: 1937
Item type: Folk Legend
Creator: Άγνωστος συλλογέας
Place: Volos
Institution: Academy of Athens

Ο βαλμάς είναι πτηνόν νυχτερόβιον,σπάνιον μέν αλλά γνωστόν εις πάντας και επίφοβον,διότι η εμφάνισις αυτού προαγγέλλει προσεχές πέθνος και άφευκτον συμφοράν.Η πρόληψις αύτη εκτείνεται εφ’όλων των ομοίων του,είτε διότι εν τη ηρεμία και τω σκότει της νυκτός η μονότονος και θλιβερά φωνή των ορνέων τούτων πλήττει την φαντασίαν,είτε διότι επεκράτησε παρά τω Ελληνικώ λαώ η ιδέα ότι αμαρτωλαί ψυχαί σκηνώσασαι εν αυτοίς,κατεδικάσθηκαν να πλανώνται μέχρι συντελείας του αιώνος προς παραδειγματισμόν των ζώντων και προς απότισιν στυγερού τινος και εκτάκτου κακουργήματος.Αλλ’ο βαλμάς οσάκις ακούεται θρηνών εν ώρα νυκτερινής τρικυμίας,περισσότερον παντός άλλου εμπνέει απελπισμόν και προκαλεί εξορκισμούς και σταυροκοπήματα,διότι αι κοιναί ιδέαι περι πονηρού πνεύματος εμφωλεύοντος εν αυτώ κραταιούνται και εκ των αλλοκότων φθόγγων δι’ών αγγέλλεται η παρουσία του και οίτινες ως έναρθροι ανθρώπιναι φωναί διεγείρουν βαθείαν ταραχήν και συγκίνησιν απεγραπτον. Ίσως ο ποιητικώτατος Ελληνικός λαός εν ταις αγρίαις κραυγαίς του βαλμά εύρε δια της φαντασίας, ό,τι εις την ακοήν παρίσταται ασαφές και συγκεχυμένον, είναι βέβαιον ότι κατά την ομολογίαν πάντων,το απαίσιον πτηνόν διηγείται στενάζον την ιστορίαν του και ότι εν τη παράδοξω λαλιά του σαφώς διακρίνονται οι εξής στίχοι. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο! τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα!....Μια φορά κ’έναν καιρό ήσαν δύο αδελφοί πλούσιοι βαλμάδες (ιππότροφοι αλογοβοσκοί),εξ ών ο πρεσβύτερος Μήτρος,φύσει αυθαίρετος και τραχύς,απόλυτον μετήρχετο εξουσίαν επί της ψυχής του νεωτέρου Γηώργου,αγγογύστως αποδεχομένου τους επί ουτιδαναίς προφάσεσιν ακαταπαύστους προπηλακισμούς του και επιτετραμμένου την άμεσον επιτήρησιν των πολλών ίππων των.Παρουσιασθείσης δε ευκαιρίας να πωληθώσιν οκτώ εκ των ίππων τούτων (άδηλον δια τί τόσοι) ο πρεσβύτερος αδελφός εμήνησεν εις τον νεώτερον ν’αποσπάση ευθύς εκ της αγέλης τα πωληθέντα κτήνη και να τα συνοδεύση αυτοπροσώπως εις τον πατρικόν οίκον. Ο δε Γηώργος,γνωρίζων εκ σκληράς πείρας τι εσήμαινον τοιαύται διαταγαί αν προς στιγμήν ανεβάλλετο η εκτέλεσις των,χωρίς να προσμείνη την χαραυγήν της ημέρας πηδήσας επί των νώτων ενός ήγαγεν εσπευσμένως τους ίππους προς τον αδελφόν του.Η νύξ ήτο ζοφερά,ο δε Μήτρος αριθμών τα ζώα εύρισκε πάντοτε ότι έλειπεν εν και ότι αντί των παραγγελθέντων οκτώ ο Γηώργος δεν είχε παραδώσει παρά μόνον επτά.Υποπτεύσας δε μη καθ’οδόν είχεν αποπλανηθή ο αποζητούμενος ίππος,διέταξε τον Γηώργον να σπεύση εις ανεύρεσιν αυτου,αν ήθελε να μη εκτεθή εις τα φονικά αποτελέσματα της δυσμενείας του.Έντρομος ο δυστυχής έφυγεν από ρυτήρας ελαύνων τον ίππον δια δασών και κοιλάδων…δρόμο παίρνει,δρόμο αφίνει..Αλλ’επανήλθεν άτρακτος.Εν ώ δε επλησίαζεν εις τον πατρικον οίκον και πριν ακόμη δώση λόγον της ματαίας εκδρομής του,ο Μήτρος ακούσας μακρόθεν ενός μόνου ίππου το κάλπασμα προησθάνθη την αποτυχίαν και τυφλωθείς εκ της οργής επέπεσε φρενήρης κατά του Γηώργου και τον εφόνευσε πλήττων δ’αυτόν ανηλεώς δια της μαχαίρας εκάγαζεν ο αλητήριος και τον ηρώτα. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα…. Ο Γηώργος έκειτο χαμαί νεκρός,ο δε ίππος του αποπτύσας τον χαλινό ώρμησεν εις την αυλήν του πατρικού οίκου και ανεμίχθη μετά των συντρόφων του.Ευθύς μετ’ολίγον αιμοσταγής,αποτρόπαιος,έξαλλος εκ των καπνών του αίματος εισέρχεται και ο αδελφοκτόνος.Συναντηθείς δε μετά των πωληθέντων ίππων ήρξατο καταμετρων αυτούς εκ νέου,ως εάν ήλπιζεν δια μιας τελευταίας επιβεβαιώσεως του αμαρτήματος του Γηώργου να κατευνάση τον ήδη εγειρόμενον φοβερόν εν τη συνειδήσει του ΄σαλον.Αλλ’ώ του θαύματος!Αντί επτά πάντοτε τώρα τους εύρισκεν οκτώ και ενόησεν ο τάλας ότι κατά την πρώτην αρίθμησιν δεν είχε συμπεριλάβει τον ίππον εφ’ού ο Γηώργος εκάθητο καθοδηγών τους άλλους.Διεσκεδάσθη τότε η πυκνή ομίχλη ήτις είχεν επισκιάσει την όρασίν του,έμεινεν εμβρόντηνος,έκλινε γόνυ ενώπιον του αδίκως φονευθέντος αδελφού του και κλαίων και οδυρόμενος παρακάλεσε τον Θεόν να τον μεταμορφώση εις πτηνόν νυκτερόβιον έχων φωνήν ανθρωπίνην,ίνα περιπλανώμενος,αιωνίως κολάζηται επαναλαμβάνων τους σαρκασμούς,ούς απηύθυνε προς τον αθώον Γηώργον πρίν ή τον θανατώση. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τα’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα! Ο Θεός εισήκουσε και ιδού διατί το μέν απαίσιον πτηνόν καλείται Βαλμάς,και ο δεισιδαίμων λαός θεωρεί τον Βαλμάν άγγελον προσεχών δυστηχημάτων.Καθ’όλον τον μακρόν αγροτικόν μου βίου μόνον άπαξ έτυχε ν’ακούσω του Βαλμά τας νυκτερινάς οιμωγάς.Ομολογώ δε ότι η παράδοξος λαλιά του ενεποίησε και εις εμέ την αυτήν έκπληξιν την οποίαν προξενεί εις πάντας,διότι και εγώ εν τοίς θρήνοις του κατηραμένου πτηνού σαφώς διέκρινα το. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Xα,χα,χα,χα,χα. Δεν είναι άραγε περίεργοι αι περί μετεμψυχώσεως δημώδεις δοξασίαι και δεν είναι παράδοξον πως ούτε αι σκληραί του Έθνους ημών περιπέτειαι,ούτε ο χριστιανισμός μ’όλην την ηθικήν παντοδυναμίαν του και τας περί κρίσεως και ανταποδόσεως θεωρίας του,δεν κατώρθωσαν να εξαλείψωσιν ολοσχερώς τα ίχνη της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας,και πως απέμεινεν εις ημάς τους πολλαχώς επιβουλευομένους νεωτέρους Έλληνας,ζωντανή και αύτη η απόδειξις της γνησιότητας της καταγωγής και των γενεθλίων.;

Ο βαλμάς είναι πτηνόν νυχτερόβιον,σπάνιον μέν αλλά γνωστόν εις πάντας και επίφοβον,διότι η εμφάνισις αυτού προαγγέλλει προσεχές πέθνος και άφευκτον συμφοράν.Η πρόληψις αύτη εκτείνεται εφ’όλων των ομοίων του,είτε διότι εν τη ηρεμία και τω σκότει της νυκτός η μονότονος και θλιβερά φωνή των ορνέων τούτων πλήττει την φαντασίαν,είτε διότι επεκράτησε παρά τω Ελληνικώ λαώ η ιδέα ότι αμαρτωλαί ψυχαί σκηνώσασαι εν αυτοίς,κατεδικάσθηκαν να πλανώνται μέχρι συντελείας του αιώνος προς παραδειγματισμόν των ζώντων και προς απότισιν στυγερού τινος και εκτάκτου κακουργήματος.Αλλ’ο βαλμάς οσάκις ακούεται θρηνών εν ώρα νυκτερινής τρικυμίας,περισσότερον παντός άλλου εμπνέει απελπισμόν και προκαλεί εξορκισμούς και σταυροκοπήματα,διότι αι κοιναί ιδέαι περι πονηρού πνεύματος εμφωλεύοντος εν αυτώ κραταιούνται και εκ των αλλοκότων φθόγγων δι’ών αγγέλλεται η παρουσία του και οίτινες ως έναρθροι ανθρώπιναι φωναί διεγείρουν βαθείαν ταραχήν και συγκίνησιν απεγραπτον. Ίσως ο ποιητικώτατος Ελληνικός λαός εν ταις αγρίαις κραυγαίς του βαλμά εύρε δια της φαντασίας, ό,τι εις την ακοήν παρίσταται ασαφές και συγκεχυμένον, είναι βέβαιον ότι κατά την ομολογίαν πάντων,το απαίσιον πτηνόν διηγείται στενάζον την ιστορίαν του και ότι εν τη παράδοξω λαλιά του σαφώς διακρίνονται οι εξής στίχοι. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο! τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα!....Μια φορά κ’έναν καιρό ήσαν δύο αδελφοί πλούσιοι βαλμάδες (ιππότροφοι αλογοβοσκοί),εξ ών ο πρεσβύτερος Μήτρος,φύσει αυθαίρετος και τραχύς,απόλυτον μετήρχετο εξουσίαν επί της ψυχής του νεωτέρου Γηώργου,αγγογύστως αποδεχομένου τους επί ουτιδαναίς προφάσεσιν ακαταπαύστους προπηλακισμούς του και επιτετραμμένου την άμεσον επιτήρησιν των πολλών ίππων των.Παρουσιασθείσης δε ευκαιρίας να πωληθώσιν οκτώ εκ των ίππων τούτων (άδηλον δια τί τόσοι) ο πρεσβύτερος αδελφός εμήνησεν εις τον νεώτερον ν’αποσπάση ευθύς εκ της αγέλης τα πωληθέντα κτήνη και να τα συνοδεύση αυτοπροσώπως εις τον πατρικόν οίκον. Ο δε Γηώργος,γνωρίζων εκ σκληράς πείρας τι εσήμαινον τοιαύται διαταγαί αν προς στιγμήν ανεβάλλετο η εκτέλεσις των,χωρίς να προσμείνη την χαραυγήν της ημέρας πηδήσας επί των νώτων ενός ήγαγεν εσπευσμένως τους ίππους προς τον αδελφόν του.Η νύξ ήτο ζοφερά,ο δε Μήτρος αριθμών τα ζώα εύρισκε πάντοτε ότι έλειπεν εν και ότι αντί των παραγγελθέντων οκτώ ο Γηώργος δεν είχε παραδώσει παρά μόνον επτά.Υποπτεύσας δε μη καθ’οδόν είχεν αποπλανηθή ο αποζητούμενος ίππος,διέταξε τον Γηώργον να σπεύση εις ανεύρεσιν αυτου,αν ήθελε να μη εκτεθή εις τα φονικά αποτελέσματα της δυσμενείας του.Έντρομος ο δυστυχής έφυγεν από ρυτήρας ελαύνων τον ίππον δια δασών και κοιλάδων…δρόμο παίρνει,δρόμο αφίνει..Αλλ’επανήλθεν άτρακτος.Εν ώ δε επλησίαζεν εις τον πατρικον οίκον και πριν ακόμη δώση λόγον της ματαίας εκδρομής του,ο Μήτρος ακούσας μακρόθεν ενός μόνου ίππου το κάλπασμα προησθάνθη την αποτυχίαν και τυφλωθείς εκ της οργής επέπεσε φρενήρης κατά του Γηώργου και τον εφόνευσε πλήττων δ’αυτόν ανηλεώς δια της μαχαίρας εκάγαζεν ο αλητήριος και τον ηρώτα. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα…. Ο Γηώργος έκειτο χαμαί νεκρός,ο δε ίππος του αποπτύσας τον χαλινό ώρμησεν εις την αυλήν του πατρικού οίκου και ανεμίχθη μετά των συντρόφων του.Ευθύς μετ’ολίγον αιμοσταγής,αποτρόπαιος,έξαλλος εκ των καπνών του αίματος εισέρχεται και ο αδελφοκτόνος.Συναντηθείς δε μετά των πωληθέντων ίππων ήρξατο καταμετρων αυτούς εκ νέου,ως εάν ήλπιζεν δια μιας τελευταίας επιβεβαιώσεως του αμαρτήματος του Γηώργου να κατευνάση τον ήδη εγειρόμενον φοβερόν εν τη συνειδήσει του ΄σαλον.Αλλ’ώ του θαύματος!Αντί επτά πάντοτε τώρα τους εύρισκεν οκτώ και ενόησεν ο τάλας ότι κατά την πρώτην αρίθμησιν δεν είχε συμπεριλάβει τον ίππον εφ’ού ο Γηώργος εκάθητο καθοδηγών τους άλλους.Διεσκεδάσθη τότε η πυκνή ομίχλη ήτις είχεν επισκιάσει την όρασίν του,έμεινεν εμβρόντηνος,έκλινε γόνυ ενώπιον του αδίκως φονευθέντος αδελφού του και κλαίων και οδυρόμενος παρακάλεσε τον Θεόν να τον μεταμορφώση εις πτηνόν νυκτερόβιον έχων φωνήν ανθρωπίνην,ίνα περιπλανώμενος,αιωνίως κολάζηται επαναλαμβάνων τους σαρκασμούς,ούς απηύθυνε προς τον αθώον Γηώργον πρίν ή τον θανατώση. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τα’άλογο ; Χα,χα,χα,χα,χα! Ο Θεός εισήκουσε και ιδού διατί το μέν απαίσιον πτηνόν καλείται Βαλμάς,και ο δεισιδαίμων λαός θεωρεί τον Βαλμάν άγγελον προσεχών δυστηχημάτων.Καθ’όλον τον μακρόν αγροτικόν μου βίου μόνον άπαξ έτυχε ν’ακούσω του Βαλμά τας νυκτερινάς οιμωγάς.Ομολογώ δε ότι η παράδοξος λαλιά του ενεποίησε και εις εμέ την αυτήν έκπληξιν την οποίαν προξενεί εις πάντας,διότι και εγώ εν τοίς θρήνοις του κατηραμένου πτηνού σαφώς διέκρινα το. Γηώργο!Γηώργο!Γηώργο. Τωύρες,τωύρες τ’άλογο ; Xα,χα,χα,χα,χα. Δεν είναι άραγε περίεργοι αι περί μετεμψυχώσεως δημώδεις δοξασίαι και δεν είναι παράδοξον πως ούτε αι σκληραί του Έθνους ημών περιπέτειαι,ούτε ο χριστιανισμός μ’όλην την ηθικήν παντοδυναμίαν του και τας περί κρίσεως και ανταποδόσεως θεωρίας του,δεν κατώρθωσαν να εξαλείψωσιν ολοσχερώς τα ίχνη της αρχαίας Ελληνικής μυθολογίας,και πως απέμεινεν εις ημάς τους πολλαχώς επιβουλευομένους νεωτέρους Έλληνας,ζωντανή και αύτη η απόδειξις της γνησιότητας της καταγωγής και των γενεθλίων.;

Item type: Folk Legend
Creator: Βαλαωρίτης, Αριστοτέλης
Place: Volos
Institution: Academy of Athens

Συλλογή Ζαμπέτογλου Κώστα.

Συλλογή Ζαμπέτογλου Κώστα.

Date: 1952
Item type: Photo
Creator: Άγνωστος
Place: Volos
Institution: Historical Archives of Greek Refugees, Municipality of Kalamaria

Moustard yellow silk cloth with woven pattern of leaves, for a woman in childbed.

Moustard yellow silk cloth with woven pattern of leaves, for a woman in childbed.

Date: 1900 - 1950
Item type: Textile, Needlework
Creator: N/A
Place: Volos
Institution: Jewish Museum of Greece

Torah Nevi'im u-Ketuvim

Torah Nevi'im u-Ketuvim

Date: 1873
Item type: Title page
Place: Volos
Institution: Jewish Museum of Greece

Light blue silk band with white and black floral pattern at both ends.

Light blue silk band with white and black floral pattern at both ends.

Date: 1900 - 1930
Item type: Textile
Place: Volos
Institution: Jewish Museum of Greece

Tetradion Mousikon Temahion

Tetradion Mousikon Temahion

Date: 1921
Item type: Manuscript, Diary/Notebook
Creator: Rebecca M. Levi
Place: Volos
Institution: Jewish Museum of Greece

Serena Mizrahi during Purim.

Serena Mizrahi during Purim.

Date: 1922
Item type: Photo
Place: Volos
Institution: Jewish Museum of Greece