Γιώργος Ζογγολόπουλος

Ο Γιώργος Ζογγολόπουλος στην εισαγωγή του καταλόγου της έκθεσης Κινητική Τέχνη (Αθήνα 1971) αναφέρει:

«Όταν δεν ανεχόμαστε την επανάληψη σε αυτό που κάνουμε, σημαίνει πως κάπου αλλού βρίσκεται το μυστικό μιας ανανέωσης που η διαίσθηση μας οδηγεί να κάνουμε τη γνωριμία του». 

Και πράγματι η μακρά δημιουργική του πορεία, που εκτείνεται σε μια χρονική περίοδο που ξεπερνά τα 80 έτη (φιλοτέχνησε το γλυπτό Ομπρέλες στα 92 του χρόνια και ήταν 100 ετών όταν πήρε μέρος με το Πεντάκυκλο στη Μπιενάλε της Βενετίας!) διακρίνεται από αδιάκοπη ανανεωτική διάθεση και εξέλιξη.

Κύριο χαρακτηριστικό της δουλειάς του είναι η συνεχής αναζήτηση νέων υλικών, μορφών και τεχνικών μέσων. Τα γλυπτά του συνδέονται οργανικά με τον χώρο αξιοποιώντας νεωτερικά, για την εποχή, στοιχεία όπως τον ήχο, το νερό και το φως. Ήταν από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες (μαζί με την Χρύσα και τον Τάκι) που από τη δεκαετία του ’60 και μετά ενσωμάτωσαν την κίνηση στα έργα τους.

Ως καλλιτέχνης έλαβε πολλές επίσημες διακρίσεις, εκπροσώπησε την Ελλάδα 11 φορές σε θεσμούς Μπιενάλε, ήταν μέλος σε πολλές καλλιτεχνικές ομάδες και έργα του φιλοξενούνται σε ελληνικές και ξένες συλλογές και μουσεία.

Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του για τη συνύπαρξη των γλυπτών με τον περιβάλλοντα χώρο εκφράζεται σε πλήθος έργων που βρίσκονται σε δημόσιους χώρους της Ελλάδας, της Ευρώπης και της Αμερικής. Εμβληματικά γλυπτά του στον δημόσιο χώρο είναι οι Ομπρέλες στη Θεσσαλονική και τις Βρυξέλλες, η Ασπίδα στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, το Αίθριο στο σταθμό Μετρό Συντάγματος, το Cor-Ten ή Γλυπτό ΔΕΘ, ένα από τα πρώτα αφαιρετικά γλυπτά μεγάλης κλίμακας στον ελληνικό δημόσιο χώρο, το υδροκινητικό γλυπτό Πεντάκυκλο στην Πλατεία Ομονοίας, που ο ίδιος περιγράφει ως έναν ζωντανό οργανισμό λέγοντας χαρακτηριστικά πως «το νερό είναι το αίμα του γλυπτού» και o Xορός του Ζαλόγγου, το μεγαλύτερο μνημείο στον κόσμο αφιερωμένο στις γυναίκες. Έργα του ίδιου και της συζύγου του, επίσης γλύπτριας, Ελένης Ζογγολοπούλου εκτίθενται στην υπαίθρια Γλυπτοθήκη Ψυχικού.

Το 2004 σύστησε το κοινωφελές ‘Ιδρυμα Γεωργίου Ζογγολόπουλου με έδρα το σπίτι-εργαστήριο του στο Ψυχικό όπου κληροδότησε το σύνολο των έργων του.

Ήταν μεθοδικός, πάντοτε πρωτοποριακός, ένας ακάματος εξερευνητής νέων εκφραστικών μέσων, ιδιότητες που αποτυπώνονται στα τεκμήρια της Θεματικής Έκθεσης που ακολουθεί και περιλαμβάνει γλυπτά, μακέτες μνημειακών έργων, ζωγραφικά έργα, σχέδια και προσωπογραφίες του καλλιτέχνη.