1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Έπειτα έρχεται το Πάσκα η μεγάλη λαμπρή μας. Τη μεγάλη εμείς οι χριστιανοί χαιρόμαστε που αναστήθη ο Αφέντης ο Χριστός κι σφάζομε αρνιά και κρατούμε λαμπάδες και βάφουμε και κόκκινα αυγά για να δείξουμε τη μεγάλη μας χαρά. Αλλ’ εμείς οι Έλληνες έχουμε ακόμα μια χαρά. Γιατί στην πόλη μας, στην αγιά Σοφιά μας κάθε λαμπρή ακούγεται να ψάλλουν οι παπάδες το Χριστός Ανέστη και να βρίσκουνται όξω από την αγιά Σοφιά και κόκκινες φλούδες απ’ αυγά. Να ξέρτε ότι άμα οι Τούρκοι εμπήκαν στημ Πόλη επήγαν στην Αγιά Σοφιά, οι παπάδες που έτυγι να λειτουργάνε τότες και δεν είχαν τελειώσει τη λειτουργία εμαρμάρωσαν και είναι μαρμαρωμένοι και μονάχα το Πάσκα ψάλλουν το Χριστός Ανέστη. Αλλά, χρυσή μου κορούλα, δεν θα γίνουν πίσω άνθρωποι; Άϊ καλή μου κόρη Παναγιώτα, η πολλή σου αγάπη ν’ ακούσης την ιστορία μου σ’ έκαμε να ρωτήσης εκείνο, το οποίον ήθελα μονάχη μου να σας πώ. Ήσανε να είπανε τότες το μετά φόβου Θεού Πίστεως και αγάπης προσέλθετε και θα το ειπούνε άμα ευρέθη βασιληάς μας να πάρι τη πόλη και θα την τελειώσουνε τη λειτουργία και τότε θα μουταλάθη ο Μαρμαρωμένος βασιληάς Κωσταντίνος και θα πεθάνουνε, γιατί τώρα καθώς σας είπα δεν είναι πεθαμένος αλλα μαρμαρωμένος μέσα στο ιερό, που ο Τούρκος δεν μπόρεσε ακόμα να το ανοίξη, ούτε θα μπορέση ποτέ να το ανοίξη για να το μαγαρίση ο άπιστος. Αλλά λέπω ότι δε δουλεύετε καμμία και στεκώστε λυπημένες! Ναι είναι τούτο για λύπη και για κλάψαι, αλλά τι να γίνει; Έτσι ήθελε ο μεγαλοδύναμος! Όσες λύπες έχουμε εμείς τόσες χαρές θα έρθη καναί καιροί να έχουμε άλλες

Έπειτα έρχεται το Πάσκα η μεγάλη λαμπρή μας. Τη μεγάλη εμείς οι χριστιανοί χαιρόμαστε που αναστήθη ο Αφέντης ο Χριστός κι σφάζομε αρνιά και κρατούμε λαμπάδες και βάφουμε και κόκκινα αυγά για να δείξουμε τη μεγάλη μας χαρά. Αλλ’ εμείς οι Έλληνες έχουμε ακόμα μια χαρά. Γιατί στην πόλη μας, στην αγιά Σοφιά μας κάθε λαμπρή ακούγεται να ψάλλουν οι παπάδες το Χριστός Ανέστη και να βρίσκουνται όξω από την αγιά Σοφιά και κόκκινες φλούδες απ’ αυγά. Να ξέρτε ότι άμα οι Τούρκοι εμπήκαν στημ Πόλη επήγαν στην Αγιά Σοφιά, οι παπάδες που έτυγι να λειτουργάνε τότες και δεν είχαν τελειώσει τη λειτουργία εμαρμάρωσαν και είναι μαρμαρωμένοι και μονάχα το Πάσκα ψάλλουν το Χριστός Ανέστη. Αλλά, χρυσή μου κορούλα, δεν θα γίνουν πίσω άνθρωποι; Άϊ καλή μου κόρη Παναγιώτα, η πολλή σου αγάπη ν’ ακούσης την ιστορία μου σ’ έκαμε να ρωτήσης εκείνο, το οποίον ήθελα μονάχη μου να σας πώ. Ήσανε να είπανε τότες το μετά φόβου Θεού Πίστεως και αγάπης προσέλθετε και θα το ειπούνε άμα ευρέθη βασιληάς μας να πάρι τη πόλη και θα την τελειώσουνε τη λειτουργία και τότε θα μουταλάθη ο Μαρμαρωμένος βασιληάς Κωσταντίνος και θα πεθάνουνε, γιατί τώρα καθώς σας είπα δεν είναι πεθαμένος αλλα μαρμαρωμένος μέσα στο ιερό, που ο Τούρκος δεν μπόρεσε ακόμα να το ανοίξη, ούτε θα μπορέση ποτέ να το ανοίξη για να το μαγαρίση ο άπιστος. Αλλά λέπω ότι δε δουλεύετε καμμία και στεκώστε λυπημένες! Ναι είναι τούτο για λύπη και για κλάψαι, αλλά τι να γίνει; Έτσι ήθελε ο μεγαλοδύναμος! Όσες λύπες έχουμε εμείς τόσες χαρές θα έρθη καναί καιροί να έχουμε άλλες

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Έπειτα έρχεται το Πάσκα η μεγάλη λαμπρή μας. Τη μεγάλη εμείς οι χριστιανοί χαιρόμαστε που αναστήθη ο Αφέντης ο Χριστός κι σφάζομε αρνιά και κρατούμε λαμπάδες και βάφουμε και κόκκινα αυγά για να δείξουμε τη μεγάλη μας χαρά. Αλλ’ εμείς οι Έλληνες έχουμε ακόμα μια χαρά. Γιατί στην πόλη μας, στην αγιά Σοφιά μας κάθε λαμπρή ακούγεται να ψάλλουν οι παπάδες το Χριστός Ανέστη και να βρίσκουνται όξω από την αγιά Σοφιά και κόκκινες φλούδες απ’ αυγά. Να ξέρτε ότι άμα οι Τούρκοι εμπήκαν στημ Πόλη επήγαν στην Αγιά Σοφιά, οι παπάδες που έτυγι να λειτουργάνε τότες και δεν είχαν τελειώσει τη λειτουργία εμαρμάρωσαν και είναι μαρμαρωμένοι και μονάχα το Πάσκα ψάλλουν το Χριστός Ανέστη. Αλλά, χρυσή μου κορούλα, δεν θα γίνουν πίσω άνθρωποι; Άϊ καλή μου κόρη Παναγιώτα, η πολλή σου αγάπη ν’ ακούσης την ιστορία μου σ’ έκαμε να ρωτήσης εκείνο, το οποίον ήθελα μονάχη μου να σας πώ. Ήσανε να είπανε τότες το μετά φόβου Θεού Πίστεως και αγάπης προσέλθετε και θα το ειπούνε άμα ευρέθη βασιληάς μας να πάρι τη πόλη και θα την τελειώσουνε τη λειτουργία και τότε θα μουταλάθη ο Μαρμαρωμένος βασιληάς Κωσταντίνος και θα πεθάνουνε, γιατί τώρα καθώς σας είπα δεν είναι πεθαμένος αλλα μαρμαρωμένος μέσα στο ιερό, που ο Τούρκος δεν μπόρεσε ακόμα να το ανοίξη, ούτε θα μπορέση ποτέ να το ανοίξη για να το μαγαρίση ο άπιστος. Αλλά λέπω ότι δε δουλεύετε καμμία και στεκώστε λυπημένες! Ναι είναι τούτο για λύπη και για κλάψαι, αλλά τι να γίνει; Έτσι ήθελε ο μεγαλοδύναμος! Όσες λύπες έχουμε εμείς τόσες χαρές θα έρθη καναί καιροί να έχουμε άλλες
Λάσκαρης, Ν.
Λάσκαρης, Ν. (EL)
Παραδόσεις
Αρκαδία, Γορτυνία, Λάστα
1925
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Αρ. 752, σελ. 51, Λάστα, Γορτυνία, Ν. Λάσκαρης
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.