1. Αρχική σελίδα
  2. Αναζήτηση τεκμηρίων

Το Νικητάρι βρίσκεται στους πρόποδας της Μαδαρής, και απέχει 13 μίλια από του Μόρφου. Είναι κτισμένο σε μια πεδιάδα κατάφυτη από ελιές. Τα πλινθόκτιστα σπιτάκια του και η Εκκλησία είναι τα μόνα στολίδια του χωριού αυτού, καθώς επίσης και η αγάπη και η φιλοξενία των απλοϊκών κατοίκων του. Το Νικητάρι πήρε την ονομασία του αυτή, διότι στα νότια του χωριού και στους πρόποδες της Μαδαρής ήκμαζε τον παλιό καιρό μια πολιτεία, που λεγόταν «Ασσίνου». Η Ασσίνου ήταν αποικία των Ασσίνων Πε Πελοπονησίων την οποίαν κτίσανε ύστερα από τον Τρωϊκό πόλεμο. Την εποχή των Αραβικών επιδρομών καταστράφηκε και οι κάτοικοι της επισκορπίστηκαν στα γύρω μέρη, όπου έκτισαν διάφορα χωριά. Ένας από τους κατοίκους της Ασσίνου, ο Νικήτας, έκτισε το χωριό αυτό, και του έδωσε το όνομά του. Στη θέσι της πόλεως που καταστράφηκε έμεινε μονάχα μια Εκκλησία μικρή, η «Παναγία η Φορβιώτισσα» με πολλές τοιχογραφίες. Κάθε νύκτα, όταν πια είναι όλα ήσυχα, μαζεύονται στο εξωκκλήσι εκείνο όλες οι ψυχές των κατοίκων και μυρολογούν και χύνουν δάκρυα στην παλιά πολιτεία, από την οποία μερικές μόνον πέτρες και το εξωκλήσι απέμειναν, για να θυμίζουν την παλιά δόξα και το μεγαλείο της.

Το Νικητάρι βρίσκεται στους πρόποδας της Μαδαρής, και απέχει 13 μίλια από του Μόρφου. Είναι κτισμένο σε μια πεδιάδα κατάφυτη από ελιές. Τα πλινθόκτιστα σπιτάκια του και η Εκκλησία είναι τα μόνα στολίδια του χωριού αυτού, καθώς επίσης και η αγάπη και η φιλοξενία των απλοϊκών κατοίκων του. Το Νικητάρι πήρε την ονομασία του αυτή, διότι στα νότια του χωριού και στους πρόποδες της Μαδαρής ήκμαζε τον παλιό καιρό μια πολιτεία, που λεγόταν «Ασσίνου». Η Ασσίνου ήταν αποικία των Ασσίνων Πε Πελοπονησίων την οποίαν κτίσανε ύστερα από τον Τρωϊκό πόλεμο. Την εποχή των Αραβικών επιδρομών καταστράφηκε και οι κάτοικοι της επισκορπίστηκαν στα γύρω μέρη, όπου έκτισαν διάφορα χωριά. Ένας από τους κατοίκους της Ασσίνου, ο Νικήτας, έκτισε το χωριό αυτό, και του έδωσε το όνομά του. Στη θέσι της πόλεως που καταστράφηκε έμεινε μονάχα μια Εκκλησία μικρή, η «Παναγία η Φορβιώτισσα» με πολλές τοιχογραφίες. Κάθε νύκτα, όταν πια είναι όλα ήσυχα, μαζεύονται στο εξωκκλήσι εκείνο όλες οι ψυχές των κατοίκων και μυρολογούν και χύνουν δάκρυα στην παλιά πολιτεία, από την οποία μερικές μόνον πέτρες και το εξωκλήσι απέμειναν, για να θυμίζουν την παλιά δόξα και το μεγαλείο της.

Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών   

Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών   

δείτε την πρωτότυπη σελίδα τεκμηρίου
στον ιστότοπο του αποθετηρίου του φορέα για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε όλα τα ψηφιακά αρχεία του τεκμηρίου*
χρησιμοποιήστε
το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης :
CC BY-NC-ND 4.0 GR
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα
CC_BY_NC_ND



Το Νικητάρι βρίσκεται στους πρόποδας της Μαδαρής, και απέχει 13 μίλια από του Μόρφου. Είναι κτισμένο σε μια πεδιάδα κατάφυτη από ελιές. Τα πλινθόκτιστα σπιτάκια του και η Εκκλησία είναι τα μόνα στολίδια του χωριού αυτού, καθώς επίσης και η αγάπη και η φιλοξενία των απλοϊκών κατοίκων του. Το Νικητάρι πήρε την ονομασία του αυτή, διότι στα νότια του χωριού και στους πρόποδες της Μαδαρής ήκμαζε τον παλιό καιρό μια πολιτεία, που λεγόταν «Ασσίνου». Η Ασσίνου ήταν αποικία των Ασσίνων Πε Πελοπονησίων την οποίαν κτίσανε ύστερα από τον Τρωϊκό πόλεμο. Την εποχή των Αραβικών επιδρομών καταστράφηκε και οι κάτοικοι της επισκορπίστηκαν στα γύρω μέρη, όπου έκτισαν διάφορα χωριά. Ένας από τους κατοίκους της Ασσίνου, ο Νικήτας, έκτισε το χωριό αυτό, και του έδωσε το όνομά του. Στη θέσι της πόλεως που καταστράφηκε έμεινε μονάχα μια Εκκλησία μικρή, η «Παναγία η Φορβιώτισσα» με πολλές τοιχογραφίες. Κάθε νύκτα, όταν πια είναι όλα ήσυχα, μαζεύονται στο εξωκκλήσι εκείνο όλες οι ψυχές των κατοίκων και μυρολογούν και χύνουν δάκρυα στην παλιά πολιτεία, από την οποία μερικές μόνον πέτρες και το εξωκλήσι απέμειναν, για να θυμίζουν την παλιά δόξα και το μεγαλείο της.
Κουταλιανός, Χρ.
Κουταλιανός, Χρ. (EL)
Παραδόσεις
Κύπρος, Λευκωσία, Μόρφου
1960
Ακαδημία Αθηνών
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Χρ. Κουταλιανός, περιοδ., Μαθητικόν Σάλπισμα, Ελληνικό γυμνάσιο Μόρφου, ετ. Α, 1959 – 60, αρ. 1, σελ. 29
Κείμενο/PDF
Ελληνική γλώσσα



*Η εύρυθμη και αδιάλειπτη λειτουργία των διαδικτυακών διευθύνσεων των συλλογών (ψηφιακό αρχείο, καρτέλα τεκμηρίου στο αποθετήριο) είναι αποκλειστική ευθύνη των φορέων περιεχομένου.