Παππιά. Ήταν βίγλα, φυλάγανε για τους κλέφτες. Ο βιγλάτορας άμα είδε και άραξε το καράβ’ και βγήκαν όξω, φώναζε: - Να την. Βγήκαν σαν παππιά. Τόσο πολλοί ήταν. Έρχονταν προς τα πάνω. Ένας καλόγερος ερχόταν απ’ το μετόχι, να ειδοποιήσ’. Ήρθε σε κάποια τοποθεσία και κει του πεσε το καμηλαύχ’ και εώς τώρα το μέρος το λεν καμηλάφκια. [παππιά= τοπωνυμία Σβερδιών προς τη θάλασσα]
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών