Το χωριό πια σαν καινούργιο που έγινε κατά την ανοικοδόμησιν μετά τις καταστροφές που υπέστη κατά την κατοχήν και του συμμοριτοπόλεμον επήρε και νέα ονομασία. Ονομάζεται Νυμφόπετρα. Παράξενο όνομα θα πήτε. Αλλά όχι, δεν είναι καθόλου παράξενο. Επήρε την ονομασίαν αυτήν, από μια πέτρινη νύφη που ευρίσκεται έξω από το χωριό μαζί με την ακολουθίαν της. Πως όμως ευρέθηκε αυτή η μαρμαρωμένη νύφη μαζί με την ακολουθία της έξω από το χωριό, είναι ένας όμορφος μύθος, που αξίζει να σας τον ειπώ, καθώς μου τον διηγήθηκαν οι κάτοικοι του χωριού. Στα πολύ παλιά τα χρόνια έγινε κάποιος γάμος στα χωριά της Χαλκιδικής. Όταν ετελείωσε ο γάμος, ο γαμπρός, που καταγότανε από το λεκανοπέδιο του Λαγκαδά πήρε τη νύφη με τα προκιά της και με συνοδεία μεγάλη ξεκίνησαν να πάνε στο χωριό του γαμβρού. Είχαν προχωρήσει αρκετό δρόμο. Ξαφνικά η νύφη θυμήθηκε, ότι είχε ξεχάσει το αδράχτι με το σφοντύλι στο σπίτι της μητέρας της. Αμέσως έστειλε πίσω ανθρώπους να πάνε να της φέρουν το αδράχτι. Η μητέρα της όταν άκουσε την παραγγελία της κόρης της αγανάκτησε για την απερισκεψία της που τόσα πράγματα είχε πάρει και φοβήθηκε μήπως χάση ένα τόσο μικρό πράγμα και την καταράστηκε. Να μη προφθάση να πάη στο μέρος του ανδρός της. Η κατάρα της μάνας έπιασε και η νύφη με όλη την συνοδεία της έγιναν πέτρες δια να μείνουν παράδειγμα στους νεώτερους να μη είναι αχάριστοι και να αρκούνται σ’ αυτά που έχουν και σ’ αυτά που τους δίνουν.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών
Οικισμός
