Στου Στροβλές (1) παρά πάνω είναι μια λίμνη. Εκειά, ‘τονε πρωτύτερα σπίτι, που κάθουντονε μιαν κοπελιά. Μια φορά αγίου Σπυρίδωνον ύφαινε και περνούνε και της λένε: «Σήμερο τ’ αγίου Σπυριδώνου να φαίνης; - Σφυρίζει κι εμένα τ’ αργαστήρι μου». Κι ωπό να το πη ώ του θαύματος! αμέσως εβούλησεν ο τόπος εκείνος μαζί με τ’ αργαστήρι τζης κι εγίνηκεν η λίμνη. Και το εδά όποιος πάει εκειά την ημέρα η αγίου Σπυριδώνου ακούει τσι πεταλιές. [Στροβλές= χωριό της Κισσάμου]
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών