Οι Έλληνες οι παλαιϊκοί ήντουσαν θεωρατικοί. Ψηλοί ίσιαμι να λεύκα. Τότες λένε ήντουσαν κι άνθρωποι σαν κι εμάς και μπήκαν καμπόσοι στην τζιέπη ενού Έλληνα. Κάνει νια βολά έτσι και βάνει το χέρι του στην τζιέπη και το βγάζει με τους ανθρώπους απάνου στην απαλάμη του. Ρε τι ναι δω, λέει ο Έλληνας; Τι ανθρωπάκια είναι τούτα! Τι ανθρωπάκια! Νια Έλληνη σήκωσε νια κολώνα στον ώμο και είχε και τη ρόκα της. Στο δρόμο της είπαν, πως πέθαν’ ο αδερφός της. Από τη λύπη της πέταξε την κολώνα και μεινε κει στο δρόμο, στη Σπάρτη μάθε.
Το τεκμήριο παρέχεται από τον φορέα :
Ακαδημία Αθηνών
Αποθετήριο :
Αρχείο Παροιμιών και Λαϊκών Παραδόσεων του Κέντρου Ερεύνης της Ελληνικής Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών